၂ဝ၁၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ျမ န္ မာ ေ န ထို င္ မႈ အ ေ ျခ အ ေ န စ စ္ တ မ္ း ၂ ၀ ၁ ၇ ၃ အမွတ္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈအစီရင္ခံစာ(အႏွစ္ခ်ဳပ္) ျမန္မာေနထိုင္မႈအေျခအေနစစ္တမ္း(၂၀၁၇) ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈအစီရင္ခံစာ(အႏွစ္ခ်ဳပ္) စီမံကိန္းႏွင့္ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဌာန(MoPF)၊ ဗဟိုစာရင္းအင္းအဖြဲ ႔(CSO)သည္ ကမာၻ႔ဘဏ္ (WB)ႏွင့္ ကုလသမဂၢ ဖြံ ႔ၿဖိဳးမႈအစီအစဥ္ (UNDP) တို႔၏ ေငြေၾကးႏွင့္နည္းပညာ အကူအညီ ျဖင့္ ျမန္မာေနထိုင္မႈအေျခအေနစစ္တမ္း-၂၀၁၇(MLCS)ကို ၂၀၁၆ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလမွ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလအထိ ၁၂ လတာကာလပတ္လုံး ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းမွ စာရင္းအင္း နည္း လမ္းအရ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ အိမ္ေထာင္စုေပါင္း ၁၃,၇၃၀ စုထံမွ ေကာက္ယူခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာေနထိုင္မႈအေျခအေနစစ္တမ္းအား ေအာက္ပါရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါ သည္- (၁) တစ္ႏိုင္ငံလုံး အတိုင္းအတာျဖင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္းအျပင္ တိုင္းေဒသႀကီး/ ျပည္နယ္အလိုက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏွင့္ေနထိုင္မႈအေျခအေနကို သိရွိႏိုင္ရန္၊ (၂) ေရရွည္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲၿပီး ဟန္ခ်က္ညီေသာ ဖြံ ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈပန္းတိုင္ (Sustainable Development Goals - SDGs) အတြက္ လိုအပ္ေသာ ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ၫႊန္ကိန္းမ်ား ရရွိႏိုင္ရန္(၃)တိုင္းေဒသႀကီး / ျပည္နယ္အလိုက္၊ ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္၊ ၿမိဳ႕မ/ေက်းလက္ခြဲျခား၍ စားသုံးသူေစ်းဆႏႈန္း (Consumer Price Index - CPI) တြက္ခ်က္ရာတြင္ အေထာက္ အကူျပဳႏိုင္ရန္၊ (၄) အမ်ိဳးသား စာရင္းစနစ္ (System of National Accounts - SNA) တြက္ခ်က္ရာတြင္ စားသုံးမႈကုန္က်စရိတ္ကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ရန္တို႔အတြက္ ေကာက္ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ ပါသည္။ ဤအစီရင္ခံစာသည္ ျမန္မာေနထိုင္မႈ အေျခအေနစစ္တမ္း (၂၀၁၇) မွ အခ်က္အလက္ မ်ားကို စိစစ္ေလ့လာရာမွ ရရွိသည့္ (၁) အဓိကၫႊန္ကိန္းမ်ားအစီရင္ခံစာ (၂) ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ အစီရင္ခံစာႏွင့္ (၃) လူမႈစီးပြားဆိုင္ရာအစီရင္ခံစာ(၃)ခုအနက္မွ ဒုတိယေျမာက္ အစီရင္ခံ စာျဖစ္ပါသည္။ ယခုအစီရင္ခံစာတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေျခခံအခ်က္ အလက္မ်ားကို တင္ျပထားပါသည္။ ေနာက္ထပ္ထြက္ရွိလာမည့္ လူမႈစီးပြားဆိုင္ရာအစီရင္ ခံစာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေနထိုင္မႈ အေျခအေနမ်ားအား အေသးစိတ္ဆန္းစစ္ ေလ့လာထား ခ်က္မ်ားကို တင္ျပသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္အတြင္း ႏိုင္ငံရွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူဦးေရ မ်ားစြာက်ဆင္းသြား ပါသည္။ ႏိုင္ငံ၏ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမ်ဥ္းေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္လူဦးေရသည္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ၄၈.၂ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိရာမွ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ၂၄.၈ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔ က်ဆင္းသြားပါသည္။ လူဦးေရတိုးပြားလာသည့္ၾကားမွပင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ အေရအတြက္သည္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ၁၈.၇ သန္းမွ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ၁၁.၈ သန္းသို႔ ေလ်ာ့က်သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ၁ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္းမ်ားစြာ ေလ်ာ့က်သြားမႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးလ်င္ျမန္စြာ တိး ု တက္လာမႈကုိ ထင္ဟပ္ျပသေနပါသည္။ ၂၀၀၅ ခုႏစ ွ ႏ ္ ငွ ့္ ၂၀၁၇ ခုႏစ ွ ၾ္ ကားတြင္ ျမန္မာ ု င ႏိင ံ တစ္ဦးက်ျပည္တင ္ ၏ ြ း္ ထုတလ ္ ပ ု မ ႈ င ္ ႏ ွ ့္ ဝန္ေဆာင္မတ ႈ န္ဖး ုိ (Per Capita GDP) ႏွစစ ္ ဥ္ တိး ု တက္မႏ ႈ း ႈ န ္ သည္ ကမာၻဘ ႔ ဏ္စာရင္းအရ ၇.၈ ရာခိင ု ႏ္ န ႈ း္ ရွသိ ည့အ ္ တြက္ အေရွ႕ ေတာင္ အာရွႏင ုိ င္ မ ံ ်ားတြင္ အျမင့မ ္ ားဆုး ံ ျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေပ်ာ္႐င ႊ ေ္ သာဘဝတစ္ခု ျဖစ္ေစေရးအတြက္ လိအ ု ပ္သည့ေ ္ ငြေၾကးႏွင့္ မသက္ဆင ုိ ေ္ သာ အျခားက႑မ်ားတြင္ တိး ု တက္မမ ိ ပ ႈ ်ားရွခ ့ဲ ါသည္။ ဆင္းရဲႏမ ြ း္ ပါးမႈကာ ြ ဟခ်က္ (Poverty Gap) ႏွင့္ ယင္း၏ႏွစထ ္ ပ္ကန ္ မ်ားတြင္ ဆင္းရဲႏမ ိ း ္ ပါးသူ ြ း ဦးေရ အခ်ိဳးအစားႏွင့္ အသြငတ ္ သူ ည့္ ေျပာင္းလဲမပ ံု မ ႈ စ ံ ်ားကို ေတြ႕ ရွရ ိ ပါသည္။ ပုံ (၁) ္ လိက ႏွစအ ု ဆ ္ င္းရဲႏမ ြ း ္ ပါးမႈႏန ္ (ျပည္ေထာင္စ) ႈ း ု ၆၀ ၄၈.၂ ၅၀ ၄၂.၄ ္) ႈ း ္ န ၄၀ ု ႏ ၃၂.၁ ္ ပါးမႈ (ရာခိင ၃၀ ၂၄.၈ ြ း ဆင္းရဲႏမ ၂၀ ၁၀ ၀ ၂၀၀၅ ၂၀၁၀ ၂၀၁၅ ၂၀၁၇ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္းသည္ ေနရာေဒသကြဲျပားမႈအေပၚ သက္ေရာက္မႈႀကီး မားေၾကာင္း ေတြ ႔ရွိရပါသည္။ ခ်င္းျပည္နယ္ရိွ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးမႈႏန ြ း ႈ း ္ သည္ ၅၈ ရာခိင ္ န ု ႏ ္ ျဖင့္ ႈ း အျမင့မ္ ားဆုး ံ ျဖစ္ၿပီး လူဆယ္ဦးတြင္ ေျခာက္ဦးမွာ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးၾကပါသည္။ ရခိင ြ း ု ျ္ ပည္နယ္ သည္ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးသူ အခ်ိဳးအစား ၄၁.၆ ရာခိင ြ း ္ န ု ႏ ႈ း္ ျဖင့္ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးမႈႏန ြ း ႈ း္ ဒုတယ ိ အျမင့္ မားဆုး ံ ျဖစ္၍ တနသၤာရီတင ္ ေဒသႀကီး၊ မႏၲေလးတိင ုိ း ု း္ ေဒသႀကီးႏွင့္ ရန္ကန ု တ ုိ း ္ င ္ ေဒသႀကီး ၂ တိတ ြ ္ ဆင္းရဲႏမ ႔ု င ္ ပါးသူ အေရအတြကအ ြ း ္ နည္းဆုး ံ ျဖစ္ၿပီး ၁၃.၂ ၊ ၁၃.၂ ႏွင့္ ၁၃.၇ ရာခိင ္ န ု ႏ ္ ႈ း အသီးသီးရွပ ိ ါသည္။ တနသၤာရီတင ္ ေဒသႀကီး၊ မႏၲေလးတိင ုိ း ု း ္ ေဒသႀကီးႏွင့္ ရန္ကန ု တ ုိ း ္ င ္ ေဒသ ႀကီးမ်ားအၾကားတြင္ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးမႈႏန ြ း ္ သည္ စာရင္းအင္းအရ ကြာျခားခ်က္ မရွသ ႈ း ိ ေလာက္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီးအလိုက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူအေရအတြက္ ကြာျခားခ်က္မ်ား ႀကီးမား ပါသည္။ အဓိကအားျဖင့္ ျပည္နယ္/တိင ု း္ ေဒသႀကီး အလိက ု ရ ိွ နေသာ ဆင္းရဲႏမ ္ ေ ္ ပါးသူ ြ း အေရအတြကသ ္ ည္ လူဦးေရအရြယအ ္ စား ကြာျခားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဧရာဝတီ ု း တိင ္ ေဒသႀကီးတြင္ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးသူ ၁.၈ သန္းရွၿိ ပီး အေရအတြက္ အမ်ားဆုး ြ း ံ ျဖစ္၍ ၎ ေနာက္တင ြ ္ ရွမး္ ျပည္နယ္ႏင ွ ့္ စစ္ကင ္ တိင ုိ း ု း ္ ေဒသႀကီးတိျ႔ု ဖစ္ပါသည္။ ကယားျပည္နယ္သည္ အျခားျပည္နယ္/ တိင ္ ေဒသႀကီးမ်ားႏွင့္ ႏႈင ု း ိ း ္ ယွဥလ ္ ်ွ င္ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးမႈႏန ြ း ္ ျမင့မ ႈ း ္ ားေသာ္ လည္း ဆင္းရဲႏမ ြ း ္ ပါးသူ အေရအတြကမ ွ ၉၁,၀၀၀ သာရွၿိ ပီး အေရအတြကအ ္ ာ ္ ားျဖင့္ အနည္း ဆုးံ ျဖစ္ပါသည္။ ပုံ (၂) ွ ္ ဆင္းရဲႏမ ၂၀၁၇ ခုႏစ ္ ပါးမႈ (ရာခိင ြ း ္ န ု ႏ ္) ႈ း ျပည္ေထာင္စု ၂၄.၈ ၿမိဳ႕ ျပ ၁၁.၃ ေက်းလက္ ၃၀.၂ တနသၤာရီ ၁၃.၂ မႏၲေလး ၁၃.၂ ရန္ကုန္ ၁၃.၇ ပဲခူး ၁၇.၄ မြန္ ၁၉.၂ ေနျပည္ေတာ္ ၂၂.၁ ကရင္ ၂၄.၂ ရွမ္း ၂၈.၆ စစ္ကိုင္း ၃၀.၇ ဧရာဝတီ ၃၁.၇ ကယား ၃၂.၀ မေကြး ၃၅.၆ ကခ်င္ ၃၆.၆ ရခိုင္ ၄၁.၆ ခ်င္း ၅၈.၀ ၀ ၁၀ ၂၀ ၃၀ ၄၀ ၅၀ ၆၀ ၇၀ ြ း ဆင္းရဲႏမ ု ႏ ္ ပါးမႈ (ရာခိင ႈ း ္ န ္) ၃ ပုံ (၃) ၂၀၁၇ ခုႏစ ြ း ွ ္ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးမႈႏန ႈ း ္ တြင္ တိင ု း ု ္ ပါဝင္သမ ္ ဒသႀကီး၊ ျပည္နယ္အလိက ူ ်ား ု ႏ (ရာခိင ႈ း ္ န ္)   ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးတြင္ ရရွိခဲ့သည့္ေအာင္ျမင္မႈမ်ားေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္စုအမ်ား အျပားသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမ်ဥ္းအထက္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေသာ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲက် ေရာက္လာသည့္ ေဘးအႏၲရာယ္တစ္ခခ ွ ့္ ရင္ဆင ု ုႏင ္ ပါက ဆင္းရဲႏမ ို ရ ြ ္းပါးမႈမ်ဥ္းေအာက္သ႔ို ျပန္ လည္ေရာက္ရွိသြားႏိုင္သည့္ ထိခိုက္လြယ္ေသာအေျခအေနတြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးေသာအုပ္စုတြင္ ပါဝင္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္စု၏စားသုံးမႈအေနအထားမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမ်ဥ္းႏွင့္ အလြန္နီးကပ္ေနေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာအုပ္စုသို႔ အလြယ္ တကူျပန္လည္က်ဆင္းသြားႏိုင္ေသာ လူမ်ားစြာရွိေနပါသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၂၀ဝ၅ ႏွင့္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္အတြင္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမွ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းမရွိေသာ္လည္း အေျခခိုင္မာမႈ မရွိေသးသူမ်ားအျဖစ္သို႔လည္းေကာင္း၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းမရွိေသာ္လည္း အေျခခိုင္မာမႈ မရွိေသးသူမ်ားမွ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းမရွိသူမ်ားအျဖစ္သို႔လည္းေကာင္း တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ ၄ မ်ား ရွိေနပါသည္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလ်ာ့က်လာသည္ႏွင့္အမွ် ထိခိုက္လြယ္ေသာ (ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးျခင္းမရွိေသာ္လည္း အေျခခိုင္မာမႈ မရွိေသးသည့္) အုပ္စုမ်ားႏွင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္း မရွိသည့္အုပ္စုမ်ားပါ တိုးပြားလာေစၿပီး ဒုတိယအုပ္စု၏ တိုးပြားလာမႈႏႈန္းသည္ ပထမအုပ္စု ထက္ အနည္းငယ္ ျမန္ဆန္မႈရွိပါသည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ လူဦးေရ၏ ၂၄ ရာခိုင္ႏႈန္း သည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းမရွိသူအုပ္စုတြင္ ပါဝင္ေနၿပီး ၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ၄၂.၃ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔ တိုး တက္လာခဲ့ပါသည္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး၍ ထိခိုက္လြယ္ေသာသူမ်ားသည္ ႐ုတ္တရက္က်ေရာက္ေသာ ေဘးအႏၲရာယ္ မ်ားကို ရင္ဆိုင္ရႏိုင္ေျခပိုမ်ားပါသည္။ အမ်ားဆုံးႀကဳံေတြ ႔ရသည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားမွာ စားေသာက္ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား အဆမတန္ျမင့္တက္ျခင္း(အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏ ၁၂.၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ထိခိုက္ခံစားရ)အျပင္ အျပင္းအထန္နာမက်န္းျဖစ္ျခင္း/မေတာ္တဆျဖစ္ျခင္း၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး ထြက္ကုန္မ်ား ေစ်းေကာင္းမရျခင္း၊ ေရႀကီးေရလွ်ံျခင္းႏွင့္ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းျခင္း/ မိုး သီးေႂကြျခင္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ ႔ရွိရပါသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ က်ေရာက္ ေသာ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကို ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူမ်ား ပိုမိုခံစားရ၍ ေက်း လက္ေနလူဦးေရ၏ ထက္ဝက္နီးပါး (၄၆ ရာခိုင္ႏႈန္း)သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၂ လအတြင္း တြင္ ေဘးအႏၲရာယ္တစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ဖူးၾကၿပီး ၿမိဳ႕ ျပေဒသတြင္ ၃၂ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ႀကဳံေတြ ႔ ဖူးၾကသည္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ ေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္မႈ အမ်ားဆုံးမွာ ျမစ္ဝ ကြၽန္းေပၚေဒသတြင္ (၅၈ ရာခိုင္ႏႈန္း) ႏွင့္ အပူပိုင္းေဒသတြင္ (၄၂ ရာခိုင္ႏႈန္း) တို႔ျဖစ္ပါသည္။ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားသည္ ေဘးအႏၲရာယ္ႏွင့္ ထိေတြ႕ ႏိုင္ေျခ ပိုနည္းၿပီး လူငါးဦးတြင္ တစ္ဦး (၂၁ ရာခိုင္ႏႈန္း) သာ ႀကဳံေတြ ႔ဖူးပါသည္။ ၅ ပုံ (၄) ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္အတြင္း စုစုေပါင္းလူဦးေရတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ျခင္း မရွိေသာ္လည္း အေျခခိုင္မာမႈမရွိေသးသူႏွင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမရွိသူမ်ားအခ်ိဳး ၁၀၀ ၉၀ ၂၄.၀ ၂၉.၈ ၈၀ ၃၈.၂ ၄၂.၃ ၇၀ ႈ း ၂၇.၈ ္ န ္ ၆၀ ု ႏ ၂၇.၈ လူဦးေရရာခိင ၅၀ ၂၉.၇ ၄၀ ၃၁.၉ ၃၀ ၄၈.၂ ၄၂.၄ ၂၀ ၃၂.၁ ၂၄.၈ ၁၀ ၀ ၂၀၀၅ ၂၀၁၀ ၂၀၁၅ ၂၀၁၇ ြ း ဆင္းရဲႏမ ိ ူ ္ ပါးမႈမရွသ ြ း ဆင္းရဲႏမ ိ သာ္လည္း အေျခခိင ္ ပါးျခင္းမရွေ ္ ာမႈမရွေ ု မ ိ သးသူ ြ း ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးသူ မွတခ ္ ထာင္စအ ္ ်က္ - အိမေ ု လုပအ ု ဆ ္ ကိင ုိ ည္မာ ္ သ ွ အလုပလ ္ ပ ု က ုိ ႏ ္ င ုိ ေ ္ င ္ ိွ အိမေ ္ သာ အသက္အရြယရ ု ား ္ ထာင္စသ မ်ား၏ အလုပအ ္ ကိင ္ ပၚတြင္ အေျခခံသတ္မတ ု ေ ္ ါသည္။ ွ ပ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကို ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ပိုမို၍ ေတြ ႔ရွိရပါသည္။ ေက်းလက္ေဒသမ်ား (၃၀.၂ ရာခိုင္ႏႈန္း) သည္ ၿမိဳ႕ ျပေဒသမ်ား(၁၁.၃ ရာခိုင္ႏႈန္း) ထက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ အေရ အတြက္ သိသာစြာပိုမ်ားပါသည္။ ေက်းလက္ရွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ အေရအတြက္သည္ ၿမိဳ႕ ျပရွိ အေရအတြက္ထက္ ၆.၇ ဆ ပိုမ်ားၿပီး ႏိုင္ငံရွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူအားလုံး၏ ၈၇ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၆ ပုံ (၅) ၿမိဳ႕ ျပႏွင့္ေက်းလက္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္း (၂၀ဝ၅ ႏွင့္ ၂၀၁၇ အတြင္း) ၇၀ ၆၀ ၅၃.၉ ၄၈.၅ ္) ႈ း ၅၀ ္ န ု ႏ ္ ပါးမႈ (ရာခိင ၄၀ ၃၈.၈ ၃၂.၃ ၃၀.၂ ၃၀ ၂၄.၈ ြ း ဆင္းရဲႏမ ၂၀ ၁၄.၅ ၁၁.၃ ၁၀ ၀ ၂၀၀၅ ၂၀၁၀ ၂၀၁၅ ၂၀၁၇ ေက်းလက္ ၿမိဳ႕ ျပ ပုံ (၆) ၿမိဳ႕ ျပႏွင့္ေက်းလက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈအခ်ိဳး (၂၀ဝ၅ ႏွင့္ ၂၀၁၇ အတြင္း) ၁၀၀ ၉၀ ္ ပါးသူအခ်ိဳးအစား (%) ၈၀ ၇၀ ၆၀ ၈၂.၆ ၈၄.၇ ၈၇.၅ ၈၇.၀ ၅၀ ၄၀ ြ း ၃၀ ဆင္းရဲႏမ ၂၀ ၁၀ ၁၇.၄ ၁၅.၃ ၁၂.၅ ၁၃.၀ ၀ ၂၀၀၅ ၂၀၁၀ ၂၀၁၅ ၂၀၁၇ ၿမိဳ႕ ျပ ေက်းလက္ ၇ စိုက္ပ်ိဳးေရးထုတ္ကုန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို တိုးခ်ဲ႕စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ႏိုင္သူမ်ား (သို႔မဟုတ္) စိုက္ပ်ိဳး ေရးအလုပ္အကိုင္မ်ားမွ အျခားအလုပ္အကိုင္မ်ားသို႔ ကူးေျပာင္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာ အိမ္ ေထာင္စုမ်ားတြင္ စားသုံးမႈကိုအေျခခံသည့္ လူမႈဘဝဖူလုံမႈအေျခအေန ပိုမိုျမင့္မားၿပီး ေနထိုင္မႈအေျခအေနလည္း ပိုမိုေကာင္းမြန္ၾကသည္ကို ေတြ ႔ရွိရပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑ရွိ အလုပ္အကိုင္မ်ားတြင္ ဝင္ေငြနည္းျခင္းသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျခင္းႏွင့္ ဒြန္တြဲေနသည္ကို ေတြ ႔ ရွိရပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးအလုပ္အကိုင္မ်ားမွ အျခားအလုပ္အကိုင္မ်ားသို႔ ကူးေျပာင္းလုပ္ ကိုင္ႏိုင္သူမ်ားသည္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ ေနထိုင္မႈအေျခအေနမ်ား ရရွိလာၾကပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑ လုပ္ကိုင္သူမ်ားတြင္ ေျမတစ္ကြက္ပိုင္ဆိုင္သူမ်ားသည္ ပိုင္ဆိုင္မႈမရွိသူမ်ား ထက္ လူမႈဘဝအေျခအေန ပိုမိုျမင့္မားပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးအလုပ္ကိုသာ လုပ္ကိုင္ၿပီး ေျမယာ ပိုင္ဆိုင္မႈမရွိေသာ အိမ္ေထာင္စုမ်ားသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္း အျမင့္မားဆုံး (၄၅.၈%) ပုံ (၇) အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏ အလုပ္အကိုင္အလိုက္ လူမႈဘဝဖူလုံမႈအေျခအေန (၂၀၁၇ ခုႏွစ္) ၁၀၀ ၁.၁ ၁.၅ ၁.၆ ၂.၅ ၄.၂ ၉၀ ၁၈.၃ ၂၆.၃ ၃၀.၈ ၈၀ ၄၁.၉ ၇၀ ၅၈.၄ ႈ း ၃၂.၃ ္ န ု ႏ ္ ၆၀ လူဦးေရရာခိင ၃၂.၄ ၃၂.၂ ၅၀ ၄၀ ၂၉.၆ ၃၀ ၂၂.၅ ၄၈.၄ ၃၉.၈ ၂၀ ၃၅.၅ ၂၆.၀ ၁၀ ၁၅.၀ ၀ ္ ု၁ အုပစ ္ ု၂ အုပစ အုပစ ္ ု၃ ္ ု၄ အုပစ ္ ု၅ အုပစ ံု ႈ အုပစ ဘဝဖူလမ ု ါးစု ္ င ္ ရွိ အလုပမ ု ပ စိက ္ သာ အလုပသ ္ ်ိဳးေရးမဟုတေ ္ ာ လုပ္ ု ပ စိက ု ပ ္ ်ိဳးေရးႏွင့္ စိက ္ သာအလုပမ ္ ်ိဳးေရးမဟုတေ ္ ်ား လုပ္ ု ပ စိက ္ ာ လုပ္ ္ ်ိဳးေရးအလုပသ ၈ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ ႔ရွိရပါသည္။ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈမရွိေသာ္လည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္အျခားအလုပ္ အကိုင္ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးကို လုပ္ကိုင္ေသာအိမ္ေထာင္စုမ်ား (၃၃.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း)သည္ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈႏႈန္း ဒုတိယအျမင့္ဆုံးျဖစ္၍ စိုက္ပ်ိဳးေရးမဟုတ္ေသာ အျခားက႑မ်ားတြင္ လုပ္ ကိုင္ၾကသည့္ အိမ္ေထာင္စုမ်ားသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္း အနိမ့္ဆုံး (၁၃.၂ ရာခိုင္ႏႈန္း) ျဖစ္ ပါသည္။ ကေလးပိုမ်ားေသာ အရြယ္အစားႀကီးမားသည့္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား (သို႔မဟုတ္) မသန္စြမ္း ေသာ အိမ္ေထာင္ဦးစီး (သို႔မဟုတ္) ပညာလုံးဝမတတ္ေျမာက္ေသာ ((သို႔မဟုတ္) ပညာ အနည္းငယ္သာ တတ္ေျမာက္ေသာ အိမ္ေထာင္စုမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားသည္ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးသူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ပိုမ်ားပါသည္။ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ဆင္းရဲႏမ ြ း ္ ပါးေသာ အိမေ ္ ထာင္စု မ်ားသည္ ဆင္းရဲႏမ ြ း ္ ပါးျခင္းမရွသ ိ ည့္ အိမေ ္ ထာင္စမ ု ်ားထက္ ကေလးအေရအတြကႏ ္ စ ွ ဆ ္ နီးပါးပိမ ု ်ားၿပီး မွခ ီ သ ုိ က ူ ေလး အခ်ိဳးမွာ ပိမ ု ျုိ မင့မ ္ ားပါသည္။ ထိအ ု ခ်ိဳးသည္ ဆင္းရဲႏမ ြ း ္ ပါးေသာ အိမေ ္ ထာင္စမ ု ်ားတြင္ ၆၇.၆ ရာခိင ု ႏ္ န ႈ း ္ ရွၿိ ပီး ၄၆.၆ ရာခိင ု ႏ ႈ း ္ န ္ သာရွသ ိ ည့္ ဆင္းရဲႏမ ြ း္ ပါး ျခင္းမရွေ ိ သာ အိမေ ္ ထာင္စမ ု ်ားႏွင့္ ႏႈင ိ း္ ယွဥၾ္ ကည့ႏ ္ င ုိ ပ ္ ါသည္။ ခန္မ ႔ န ွ း ္ ေျခအားျဖင့္ အိမေ ္ ထာင္ ဦးစီးမ်ား၏ ၆ ရာခိင ု ႏ ႈ း ္ န ္ သည္ မသန္စမ ြ း ္ သူမ်ားျဖစ္ၾ္ ကၿပီး တစ္ႏင ုိ င ္ လ ံ း ံု အဆင့တ ္ င ြ ္ ဆင္းရဲ ႏြမး္ ပါးမႈႏန ႈ း ္ သည္ အျခားအိမေ ္ ထာင္စမ ု ်ား (၂၄.၆ ရာခိင ု ႏ ္ နႈ း္ )ထက္ မသန္စမ ္ သူ အိမေ ြ း ္ ထာင္ ဦးစီးရွေ ိ သာ အိမေ ္ ထာင္စမ ု ်ား (၂၇.၄ ရာခိင ု ႏ္ နႈ း ္ ) တြင္ ပိမ ု ျုိ မင့မ ္ ားပါသည္။ ျပည္နယ္ ႏွင့္ တိငု း ္ ေဒသႀကီးအလိက ု ္ ဆင္းရဲႏမ ြ း ္ ပါးသူ အေရအတြကက ္ ာ ြ ျခားခ်က္သည္ ကမ္း႐ိး ု တန္း ေဒသတြငအ ္ ျမင့မ ္ ားဆုး ံ ျဖစ္ၿပီး ထိေ ု ဒသတြင္ မသန္စမ ြ း္ သူ ဦးစီးေသာ အိမေ ္ ထာင္စမ ု ်ား ၾကား ဆင္းရဲႏမ ြ း္ ပါးမႈႏန ႈ း ္ သည္ မသန္စမ ြ း္ သူ မဟုတေ ္ သာ အိမေ ္ ထာင္ဦးစီးမ်ား၏ အိမေ ္ ထာင္စု မ်ားထက္ ဆင္းရဲႏမ ြ း ္ ပါးမႈႏန ္ ၁၉ ရာခိင ႈ း ု ႏ ္ န ႈ း ္ ပိမ ု ျုိ မင့မ ္ ားပါသည္။ ေက်ာင္းမေနဖူးေသာ၊ မူလ တန္းသာတက္ဖး ူ ေသာ (ၿပီးဆုး ံ ေအာင္သင္ၾကားႏိင ု ခ ္ ျ့ဲ ခင္းမရွ) ိ (သိမ ႔ု ဟုတ) ္ ဘုနး ္ ေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းကိသ ု ာ တက္ဖး ူ ေသာသူဦးစီးသည့္ အိမေ ္ ထာင္စဝ ု င္မ်ားသည္ ပိမ ု ုိ ပညာ တတ္ေသာသူဦးစီးသည့္ အိမေ ္ ထာင္စမ ု ်ားရွိ အိမေ ္ ထာင္စဝ ု င္မ်ားထက္ ႏွစဆ ္ ပိ၍ ု ဆင္းရဲ ၾကပါသည္။ အမ်ိဳးသားဦးစီးေသာ အိမ္ေထာင္စုမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးဦးစီးေသာ အိမ္ေထာင္စုမ်ားအၾကား စားသုံးမႈကို အေျခခံတြက္ခ်က္ေသာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႈန္းတြင္ ကြာျခားမႈအလြန္ပင္ နည္းပါးပါ သည္။ တစ္ႏင ္ လ ုိ င ံ း ံု အဆင့ႏ ္ င ွ ့္ တိင ု း ္ ေဒသႀကီးျပည္နယ္အဆင့တ ြ ္ အိမေ ္ င ္ ထာင္ဦးစီးသည္ အမ်ိဳးသားျဖစ္ျခင္း၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ျခင္းအေပၚအေျခခံကာ ဆင္းရဲႏမ ္ ပါးမႈႏန ြ း ္ ကြာျခားခ်က္ ႈ း သည္ မရွသ ိ ေလာက္ နည္းပါးပါသည္။ ေနရာေဒသအလိက ံ မ ု ္ ပုစ ံ ်ားကြာျခားမႈရလ ိွ ာေသာ္လည္း ေနထိင ္ ာေဒသႏွင့္ စိက ု ရ ု ပ ္ ်ိဳးေရးေဒသမ်ားအလိက ္ ာ ု က ြ ျခားခ်က္မ်ားသည္ သိသာထင္ရာ ွ းမႈ ိ ၾကာင္း ေတြ ႔ရရ မရွေ ိွ ပါသည္။ ၉ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈအေျခအေန၊ သာယာဝေျပာမႈအေျခအေနႏွင့္ ၿမိဳ႕ ျပ/ေက်းလက္အလိုက္ လူမႈစီးပြားအေျခအေန၊အခ်က္အလက္မ်ား (၂၀၁၇ ခုႏွစ္) ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈအေျခအေန သာယာဝေျပာမႈအုပ္စုအဆင့္ ေနထိုင္ရာေဒသ အုပ္စု(၁) အုပ္စု(၅) ျပည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဆင္းရဲႏြမ္းပါး (အဆင္း (အခ်မ္း ေက်း ေထာင္စု သည့္ ျခင္းမရွိေသာ အုပ္စု(၂) အုပ္စု(၃) အုပ္စု(၄) ၿမိဳ႕ ျပ ရဲဆုံး သာဆုံး လက္ အိမ္ေထာင္စု အိမ္ေထာင္စု ၂၀%) ၂၀%) အိမ္ေထာင္စုသားဦးေရ ၅.၃ ၄.၀ ၅.၃ ၄.၇ ၄.၃ ၄.၀ ၃.၅ ၄.၂ ၄.၃ ၄.၃ ကေလးအေရအတြက္ ၁.၈ ၁.၀ ၁.၈ ၁.၄ ၁.၁ ၀.၉ ၀.၆ ၁.၀ ၁.၂ ၁.၁ (အသက္ ၀ -၁၄ ႏွစ္) အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူအေရအတြက္ ၃.၁ ၂.၇ ၃.၁ ၃.၀ ၂.၈ ၂.၈ ၂.၅ ၂.၉ ၂.၈ ၂.၈ (အသက္ ၁၅-၆၄ ႏွစ္) သက္ႀကီးရြယ္အိုအေရအတြက္ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ ၀.၃ (၆၅ ႏွစ္အထက္) စုစုေပါင္းမွီခိုသူအခ်ိဳး ၆၇.၆ ၄၆.၆ ၆၉.၀ ၅၇.၂ ၅၁.၀ ၄၅.၃ ၃၇.၇ ၄၄.၅ ၅၄.၂ ၅၁.၃ ကေလးမွီခိုသူအခ်ိဳး ၅၇.၀ ၃၅.၃ ၅၈.၆ ၄၆.၅ ၃၉.၇ ၃၄.၁ ၂၅.၆ ၃၂.၇ ၄၃.၃ ၄၀.၁ သက္ႀကီးမွီခိုသူအခ်ိဳး ၁၀.၆ ၁၁.၃ ၁၀.၄ ၁၀.၆ ၁၁.၃ ၁၁.၃ ၁၂.၁ ၁၁.၈ ၁၀.၉ ၁၁.၂ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအသက္ ၅၀.၉ ၅၀.၉ ၅၀.၆ ၅၀.၈ ၅၀.၆ ၅၀.၉ ၅၁.၄ ၅၁.၅ ၅၀.၆ ၅၀.၉ အမ်ိဳးသမီးအိမ္ေထာင္ဦးစီး ၁၉.၄ ၂၁.၅ ၁၈.၇ ၂၀.၅ ၂၀.၅ ၂၀.၂ ၂၄.၂ ၂၃.၄ ၂၀.၁ ၂၁.၁ (ရာခိုင္ႏႈန္း) စုံစမ္းရန္ ဤအစီရင္ခံစာႏွင့္ ဆက္စပ္စာရင္းအင္းမ်ားအေၾကာင္း သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားအတြက္ ဆက္သြယ္ရန္- ဗဟိုစာရင္းအင္းအဖြဲ ႔ ႐ုံးအမွတ္ (၃၂) ေနျပည္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ www.csostat.gov.mm www.mmsis.gov.mm