88174 v1 เอเชียตะวันออกและแปซิฟก ิ กับการทำ�งาน การจ้างงาน วิสาหกิจ และสภาพความเป็นอยู่ ้ เอเชียตะวันออกและ รายงานประจำ�ภาคพืน แปซิฟก ิ ของธนาคารโลก ภาพรวม O v e r v i e w   i ้ เอเชียตะวันออกและแปซิฟก รายงานประจำ�ภาคพืน ิ ของธนาคารโลก เอเชียตะวันออกและแปซิฟก ิ กับการทำ�งาน การจ้างงาน วิสาหกิจ และสภาพความเป็นอยู่ ภาพรวม 1818 H street NW, วอชิงตัน ดี. ซี. 20433 โทร. 202-437-1000 เว็บไซต์: www.worldbank.org ้ หาบางส่วน สงวนลิขสิทธิเ์ นือ รายงานฉบับนีเ้ ป็นผลงานของเจ้าหน้าทีธ ่ นาคารโลก โดยได้รบั การสนับสนุนจากบุคลากรภายนอก ธนาคารโลกและสำ�นักงาน เพื่อการพัฒนาแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส...มิได้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์เนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดที่ระบุไว้ในเอกสารฉบับนี้...ดังนั้น ธนาคารโลกและสำ�นักงานเพื่อการพัฒนาแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสจึงมิได้รับประกันว่าการนำ�เนื้อหาของรายงานฉบับนี้ไป เผยแพร่จะมิเป็นการละเมิดสิขสิทธิอ ั พึงมีของบุคคลทีส ์น ่ าม การเรียกร้องสิทธิใดๆ อันเกิดจากการละเมิดดังกล่าว ตกเป็น ความรับผิดชอบของผูน ้� ้ หานัน ำ เนือ ้ ๆ ไปใช้เอง ผลการศึกษา การตีความ และข้อสรุปทีป ื เป็นทรรศนะของธนาคารโลก คณะกรรมการบริหาร ่ รากฏในรายงานฉบับนี้ มิได้ถอ ่อ หรือรัฐบาลทีข ้ อ้างอิงถึง...หรือสำ�นักงานเพือ ้ มูลเหล่านัน ่ การพัฒนาแห่งสาธารณรัฐฝรัง ่ เศส...ธนาคารโลกมิได้รบั ประกันถึง ความถูกต้องแม่นยำ�ของข้อมูลทีป่ รากฏในรายงานฉบับนี้ การกำ�หนดขอบเขต การใช้สี การจัดกลุม ่ ใดทีแ ่ และข้อมูลอืน ่ สดงใน แผนภาพในรายงานฉบับนี้ มิได้แสดงนัยยะหรือความเห็นใดๆ ของธนาคารโลก อันมีตอ ่ สถานะ...ตามกฏหมายของอาณาเขต ใดๆ รวมถึง การรับรองหรือเห็นชอบต่ออาณาเขตนัน ้ๆ ่ รากฏในรายงานฉบับนีม ข้อมูลทีป ิ าจนับเป็นองค์ประกอบหรือใช้พจ ้อ ่ ระงับหรืองดเว้นไว้ซง ิ ารณาเพือ ่ึ สิทธิของธนาคารโลกและ หน่วยงานทีไ ั การคุม ่ ด้รบ ้ กันจากธนาคารโลก ์ ละการอนุญาต ลิขสิทธิแ เอกสารฉบับนีส ้ ามารถนำ�ไปใช้ได้ภายใต้ใบอนุญาต Creative Common Attribution 3.0 (CC BY 3.0) http://cre- ativecommons.org/licenses/by/3.0 ใบอนุญาตนีย ้นิ ยอมให้มก ี ารคัดลอก เผยแพร่ ถ่ายโอน และดัดแปลงเนือ ้ หาได้ ่ รวมถึงการดำ�เนินการเพือ ซึง ่ วัตถุประสงค์ทางการค้า ภายใต้เงือ่ นไขดังต่อไปนี้ การอ้างอิง...–...กรุณาอ้างอิงข้อมูลดังต่อไปนี:้ ...ธนาคารโลก....พ.ศ. 2557....เอเชียตะวันออกและแปซิฟก ิ กับการทำ�งาน: การ จ้างงาน วิสาหกิจ และสภาพความเป็นอยู.่ วอชิงตัน. ดีซ:ี ธนาคารโลก. ใบอนุญาต: Creative Common Attribution CC BY 3.0 การแปลภาษา...–...ในกรณีท่ม ี ีการนำ�เอกสารฉบับนี้ไปแปลเป็นภาษาอื่น...กรุณาใส่ข้อความต่อไปนี้เพิ่มเติมจากการอ้างอิง: เอกสารฉบับแปลนี้ ไม่ได้เขียนขึน ้ โดยธนาคารโลก และไม่สามารถใช้เป็นเอกสารฉบับแปลของธนาคารโลกได้ ธนาคารโลกมิมี ความรับผิดชอบใดๆ ต่อเนือ ้ หาหรือข้อผิดพลาดใดๆ ในเอกสารฉบับแปลนี้ ข้อคำ�ถามเกีย ์ ละใบอนุญาตใดๆ สามารถส่งไปยัง สำ�นักพิมพ์ธนาคารโลก, กลุม ่ วกับลิขสิทธิแ ่ ธนาคารโลก, 1818 H Street NW, วอชิงตัน, ดีซี 20433, สหรัฐอเมริกา; โทรสาร: 202-522-2625; อีเมล์: pubrights@worldbank.org ภาพปกและออกแบบรูปเล่ม: Critical Stages สารบัญ คำ�นิยม............................................................................................................................................................................................v ่ ไป......................................................................................................................................................................................1 ข้อมูลทัว ชัยชนะของการทำ�งานเพือ ่ ความเป็นอยูท ่ด ่ี ข ีน ้ึ ...............................................................................................................................2 ความท้าทายทีเ่ พิม ่ สูงขึน ้ ต่อความเป็นอยูท ่ด ่ี จี ากการทำ�งาน..........................................................................................................6 งานนอกระบบ...............................................................................................................................................................7 ผลกระทบจากนโยบายด้านแรงงานทีแ ่ พร่หลาย.........................................................................................................8 ความท้าทายต่อความเป็นปึกแผ่นทางสังคม..............................................................................................................11 ความท้าทายต่อความเป็นอยูท ่ด ่ี จ ี ากการทำ�งาน........................................................................................................12 การสร้างความยัง ่ ยืนแก่ความเป็นอยูท ่ด ี ากการทำ�งานในภูมภ ่ี จ ิ าคเอเชียตะวันออกและแปซิฟก ิ ...............................................14 ประเทศหมูเ่ กาะขนาดเล็ก.........................................................................................................................................16 เศรษฐกิจแบบพึง ่ พาเกษตรกรรมเป็นสำ�คัญ..............................................................................................................18 เศรษฐกิจแบบเมือง.....................................................................................................................................................19 การเปลีย ่ นสูเ่ ศรษฐกิจในระบบ..................................................................................................................................20 “ดำ�เนินธุรกิจไปตามปกติ” ไม่ใช่ทางเลือก..................................................................................................................................21 เอกสารอ้างอิง...............................................................................................................................................................................23 iii คำ�นิยม ร ายงานฉบับนี้จัดทำ�โดยคณะทำ�งานที่ได้รับการคัด เลื อ กจากฝ่ า ยบรรเทาความยากจน...ฝ่ า ยพั ฒ นา เศรษฐกิจ...ฝ่ายพัฒนามนุษย์ และฝ่ายพัฒนาองค์กร ภาคเอกชนของธนาคารโลกสำ�นักงานภาคพื้นเอเชียตะวัน ออกและแปซิฟิก โดยหัวหน้าคณะทำ�งาน คือ ทรูแมน แพ็ค วีวี อลา-ทาส, คริสเตียน โบเดวิก, คาร์ล เคนดริก ติว ฉัว, กาเบรียล ดีมอมไบน์, ไอน์ มูเลียติ, ยูโกะ โอคามุระ, คริสโทบัล ริดาว-คาโน, เฟรเดอริโก กิล แซนเดอร์ส, ลาร์ส ซอนเดอร์การ์ด, โรเจียร์ แวน เดน บริงค์ และดวาน หวัง ในระหว่างการจัดทำ�รายงานฉบับนี้...คณะผู้จัดทำ�ยังได้รับ การ์ด และตรัง วัน เหงียน คณะทำ�งานดังกล่าวประกอบ ข้อคิดเห็นอันหลักแหลม ตลอดจนคำ�แนะนำ�ด้านเทคนิคอัน ด้วย เมลิสสา เอเดิลแมน, โธมัส โบเวน, เฮเมนนา เดล กว้างขวางจาก อาหมัด อาซาน, ริต้า อัลเมดา, โรซา อลอน คาร์ปโ ิ อ, เจนนิเฟอร์ โกแลน, โทเบียส เฮค, อเล็กซานเดอร์ โซ, เสี่ยวเยี่ยน เหลียง เควิน แม็คโดนัลด์, แอนดรูว เมสัน, คราวส์ และอาเม็ด รอสโทม โดยมี มี จุง คิม, เดวิด ไนท์ วิเว็ค ซูริ, พราทีค แทนดอน และเอคาเทรินา วอสทรอคนูโท และนาตาเลีย ไมเลนโค เป็นผู้ให้ข้อมูลสำ�คัญ และเอกสาร วา คณะทำ�งานจัดการฐานข้อมูลรายได้และการกระจายราย ประกอบรายงานฉบับนี้จัดทำ�โดย รีนา บาเดียนี, เฮเมน ได้ระหว่างประเทศของธนาคารโลก (I2D2) ประกอบด้วย นา เดล คาร์ปิโอ, รีโน เดวินา, เจนนิเฟอร์ โกแลน, มาริค แคธลีน บีเกิล และคลอดิโอ มอนเทเนโกร ผู้ซึ่งได้กรุณาให้ ฮานนุช, ดาเรียน ไนดู, ลอรา พาโบน, มาเรีย-แอนโทเนีย สิทธิในการเข้าถึงข้อมูลต่างๆ ตลอดจนความช่วยเหลือต่างๆ เรเมนี และตรัง วัน เหงียน นอกจากนี้ คณะผู้จัดทำ�ยังได้รับ ตลอดระยะเวลาการจัดทำ�รายงานฉบับนี้ นอกจากนี้ เดนิส การสนับสนุนด้านการวิจัยและการผลิตจาก มิลดริด กอน เบอ์เกรอน, ซูซาน แกรห์ม และแพทริเชีย คาตายามา จาก ซาเลส, ซาราห์ แฮริสสัน และคริส แม็คดอนนาล อีกด้วย สำ�นักการพิมพ์ ได้ให้ความช่วยเหลือแก่คณะผู้จัดทำ�ในการ ออกแบบและผลิตรายงานฉบับนี้ รายงานฉบั บ นี้ จั ด ทำ � ขึ้ น ภายใต้ คำ � ปรึ ก ษาจาก...เบิ ร์ ท ฮอฟแมน, สุดีร์ เชทที, และเสี่ยวชิง อวี้ คณะผู้จัดทำ�ขอ คณะผู้ จั ด ทำ � ยั ง ได้ รั บ ข้ อ มู ล ป้ อ นกลั บ ต่ อ ผลการศึ ก ษาใน ขอบพระคุณสำ�หรับความช่วยเหลือที่มีให้เสมอมา รวมทั้ง เบื้องต้น รวมถึงข้อความต่างๆ ตลอดระยะเวลาการนำ�เสนอ ข้อแนะนำ�ที่ได้รับจากคณะผู้บริหารสำ�นักงานภาคพื้นเอเชีย รายงาน...ที่การประชุมทักษะระหว่างประเทศของธนาคาร ตะวันออกและแปซิฟิกท่านอื่นๆ ซึ่งรวมถึง จียอง อารูล พัฒนาเอเชีย ณ กรุงมะนิลา เมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ.2555 พรากาซาม, ชูบาม ชอดูรี และ ฟิลิป โอคีฟ ด้วย การประชุมนโยบายระดับสูงด้านการพัฒนาที่มีการจ้างงาน เป็นศูนย์กลาง ณ กรุงโซล ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2556 การ คณะผู้ จั ด ทำ � ทุ ก คน...ขอขอบพระคุ ณ ผู้ ป ระเมิ น อิ ส ระ ประชุมผู้เชี่ยวชาญจากองค์กรด้านแรงงานนานาชาติ...ว่า ทุกท่าน ได้แก่ โอมาร์ อาเรียส, มาร์ติน รามา...และคารอลิ- ด้วยความท้าทายและโอกาสของนายจ้างในภาคพื้นอาเซียน นา ซานเชส-พาราโม สำ�หรับข้อคิดเห็นและคำ�แนะนำ�ต่างๆ ที่ บาหลี เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2556 รวมถึงการสัมมนา คณะผู้ จั ด ทำ � ได้ รั บ ประโยชน์ เ ป็ น อั น มากจากข้ อ แนะนำ � ที่ ประจำ�ปีของกลุ่มอดีตผู้นำ�โลก ว่าด้วยการจ้างงานเพื่อการ ครอบคลุม จากคณะทำ�งานประจำ�ประเทศของธนาคารโลก เติบโตแบบองค์รวม: ข้อเรียกร้องต่อกลุ่ม G20 ซึ่งจัดขึ้นบน ณ กรุงเทพมหานคร เมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2556 และ หาดคูลัม เมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2556 เดือนมีนาคม พ.ศ. 2556 คณะทำ�งานดังกล่าวประกอบด้วย v ตัวย่อของประเทศ หลายตัวเลขในภาพรวมนี้ระบุประเทศต่อไปโดยรหัส 3 ตัวอักษรที่กำ�หนดโดยองค์การระหว่างประเทศเพื่อมาตรฐาน (ISO) AUS ออสเตรเลีย CHN ประเทศจีน FJI ฟิจิ FSM สหพันธรัฐไมโครนีเซีย HKG ฮ่องกง, จีน IDN ประเทศอินโดนีเซีย JPN ประเทศญี่ปุ่น KHM กัมพูชา KIR คิริบาส KOR สาธารณรัฐเกาหลี LAO สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว MHL หมู่เกาะมาร์แชลล์ MYS ประเทศมาเลเซีย NZL นิวซีแลนด์ PHL ฟิลิปปินส์ PICs เกาะแปซิฟิก PLW ปาเลา PNG ปาปัวนิวกินี PRK  สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี PYF ฝรั่งเศส SGP สิงคโปร์ SLB หมู่เกาะโซโลมอน THA ประเทศไทย TLS ติมอร์ตะวันออก vii ข้อมูลทั่วไป พ รสวรรค์ ทักษะ และความสามารถในการท�ำงาน ถือ เป็นสมบัติอันมีค่าและส�ำคัญที่สุดของมนุษย์ ส�ำหรับ ประชากรโดยมากนั้น...คุณค่าของสมบัติประจ�ำตัวเหล่านี้ กดดันบางส่วน...และยังต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายแบบ เดี ย วกั น กั บ ในพื้ น ที่ อื่ น ๆ...ภู มิ ภ าคนี้ มี ส ่ ว นแบ่ ง จ�ำนวน ประชากรผู้ใช้แรงงานนอกระบบการจ้างงานแบบจ่ายค่าแรง และเงินเดือนสูงเป็นอันดับที่สอง...จึงส่งผลให้กฏข้อบังคับใน สามารถน�ำมาแปรเป็นเงินตราได้ในตลาดแรงงาน...โดยคน เหล่านั้นอาจขายเวลาที่ตนมีให้กับผู้อื่น หรือท�ำกิจการของ รูปแบบต่างๆ...ตลอดจนการคุ้มครองอย่างในระบบส่วนใหญ่ ตนเอง...และส�ำหรับประชากรจ�ำนวนมากยิ่งกว่านั้น...การ ไม่ ส ามารถเข้ า ถึ ง ได้ . ..และเมื่ อ พิ จ าณาในมุ ม ดั ง กล่ า ว ท�ำงานถือเป็นช่องทางให้ผลประโยชน์อันเกิดจากการเติบโต ประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกจึงเป็นรองเพียง ทางเศรษฐกิจแผ่ขยายออกไป...และช่วยให้มาตรฐานการ แค่ประเทศในแถบแอฟริกาตอนใต้เท่านั้น ในประเทศแถบ ครองชีพพัฒนาสูงขึ้น...ซึ่งได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนนับ เอเชียแปซิฟิกบางประเทศนั้น ปัญหากลุ่มเยาวชนที่อยู่นอก ตั้งแต่ช่วง พ.ศ. 2533-2543 ซึ่งสัดส่วนของประชากรโลกที่ ระบบการศึกษาและภาคแรงงาน...รวมไปถึงการว่างงาน ต้องด�ำรงชีพอยู่กับความยากจนมีจ�ำนวนลดลงถึงครึ่งหนึ่ง ก�ำลังทวีความรุนแรงขึ้น...ซึ่งปัญหาดังกล่าวสามารถเห็นได้ ความหวังของประชากรผู้ใช้แรงงานในประเทศแถบเอเชีย ชัดเจนมากที่สุดในประเทศอินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และกลุ่ม ตะวันออกและแปซิฟิกนั้นถือว่าสดใสกว่าประชากรที่ในภูมิ ประเทศที่ เ ป็ น เกาะในมหาสมุ ท รแปซิ ฟ ิ ก ...จากดั ช นี ชี้ วั ด ภาคอื่นๆ...กระแสสินค้าและบริการที่ไหลเวียนอยู่ภายใน ความไม่เท่าเทียมกันในประเทศแถบเอเชียตะวันออกและ ภูมิภาค...การบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจโลก...เสถียรภาพ แปซิฟิกที่เพิ่มสูงขึ้นนั้น แสดงให้เห็นว่าความท้าทายดังกล่าว ด้านราคา หลักนิติรัฐ ตลอดจนตลาดที่ไม่ถูกเหนี่ยวรั้งจ�ำกัด เริ่มคุกคามโอกาสในการท�ำงาน...ในฐานะที่เป็นสื่อกลาง มากนัก...นับเป็นปัจจัยที่ส่งเสริมให้เกิดโอกาสก้าวหน้าผ่าน ความก้ า วหน้ า และช่ อ งทางที่ ก ารเติ บ โตทางเศรษฐกิ จ ทางการท�ำงานที่ประชากรในภูมิภาคอื่นๆ...ต้องอิจฉาใน สามารถแบ่งปันไปได้อย่างแพร่หลาย นอกจากนี้ หลังจาก ประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกนั้น...การท�ำงาน ช่วงเวลากว่า...2...ทศวรรษของการพัฒนาที่เกิดขึ้นอย่าง ได้ช่วยให้ประชากรจ�ำนวนมากหลุดพ้นจากความยากจน รวดเร็วนั้น ภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกก็ก�ำลังเริ่มมี และถีบตัวขึ้นไปอยู่ในระดับใกล้เคียงกับชนชั้นกลางในช่วง 3 การเติบโตทางเศรษฐกิจที่เป็นไปในอัตราปานกลาง ซึ่งมักจะ ทศวรรษที่ผ่านมา ได้อย่างรวดเร็วมากกว่าในพื้นที่และช่วง เกิดขึ้นควบคู่กับความสามารถในการผลิตที่ล้าหลังและผล เวลาอื่นๆ ที่ผ่านมา ตอบแทนที่ตกต�่ำลงในด้านมาตรฐานการครองชีพ...กว่าที่ ประชากรเคยชิน...จึงไม่เป็นที่น่าแปลกใจเลย...ที่บ่อยครั้ง อย่างไรก็ตาม...ประชาชนผู้ใช้แรงงานในเอเชียตะวันออก รัฐบาลของประเทศต่างๆ...ทั่วทั้งภูมิภาคเริ่มที่จะได้ยินเสียง และแปซิฟิกหลายพื้นที่กลับมีความรู้สึกร่วมกันได้ถึงความ เรียกร้องให้ด�ำเนินการเพื่อรักษาความเป็นอยู่ที่ดี...(well- 1 2   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k being) ซึ่งก็ได้แก่ ผลประโยชน์ตอบแทนส่วนตนและผล รายงานด้านนโยบายว่าด้วยตลาดแรงงาน การท�ำงาน และ ประโยชน์ทางสังคม ซึ่งประชากรสามารถคาดหวังว่าจะได้ การพัฒนา ที่มีขอบเขตในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก... รับจากท�ำงานของตนเองได้นั่นเอง เป็นจ�ำนวนน้อยกว่าในยุโรป อเมริกากลางและแคริบเบียน ตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือ...หรือเอเชียใต้...และ รายงาน เอเชียตะวันออกและแปซิฟิกกับการท�ำงาน ฉบับนี้ ประการที่สามคือ เพื่อน�ำเสนอรายงานที่มีเนื้อหาครอบคลุม ยั ง ได้ ศึ ก ษาโลกแห่ ง การท�ำงานที่ ก�ำลั ง เปลี่ ย นแปลง...ใน สภาพทางภูมิศาสตร์ที่มีพรมแดนตั้งแต่ประเทศจีนไปจนถึง ภูมิภาคอันเต็มไปด้วยความหลากหลายและพลังขับเคลื่อน ตูวาลู...จึงได้มีการพิจารณาความหลากหลายในภูมิภาคเป็น แห่งนี้...พร้อมทั้งน�ำเสนอแนวทางด้านนโยบายเพื่อส่งเสริม ส�ำคัญ...ทั้งนี้ ประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก...มี ให้เกิดการเติบโตแบบองค์รวม...โดยการสร้างสภาพแวดล้อม ความแตกต่างเป็นอย่างมากทั้งในด้านขนาด...ทรัพย์สินทาง ที่เอื้อต่อประชากรผู้ใช้แรงงานมากขึ้น...รายงานฉบับนี้ได้รับ ธรรมชาติ ประชากร สถาบันทางการเมือง และระดับการ แรงบั น ดาลใจ...และประโยชน์ จ ากประเด็ น เด่ น ด้ า นการ พัฒนาทางเศรษฐกิจ ในหลายต่อหลายประเทศ ประชากร ท�ำงานและการพัฒนาของ...รายงานการพัฒนาโลกประจ�ำ ส่วนใหญ่ยังคงอาศัยอยู่ในแถบชนบท,...และท�ำงานเพื่อหา ปี...พ.ศ.2556...:...การท�ำงาน...(World Development เลี้ยงชีพ,...หรือในภาคเกษตรกรรมรายย่อย,...ในขณะที่บาง Report 2013: Jobs) (ซึ่งต่อไปในรายงานนี้จะเรียกว่า ประเทศ,...การผสมผสานกันระหว่างเมืองกับชนบทเป็นไป WDR...2013;...ธนาคารโลก...พ.ศ.2556b)...และเช่นเดียว อย่างรวดเร็ว ประเทศแถบเอเชียตะวันออกหลายประเทศ... กับ...WDR...2013..รายงานฉบับนี้มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับรูป การขยายตัวของเมืองได้ล�้ำหน้าไปไกล...และการกระจุกตัว แบบการท�ำงานที่หลากหลายกว่าความเข้าใจของคนทั่วไป ของประชากรที่ท�ำงานในเมืองใหญ่ต่างๆ...ได้ก่อให้เกิดความ ของค�ำว่า “อาชีพ”...ซึ่งจะครอบคลุมถึงการท�ำงานในฟาร์ม กดดันต่อรัฐ ในการขยายขอบเขตความคุ้มครองทางสังคม... ปศุสัตว์ การท�ำงานในกิจการครอบครัวโดยไม่ได้รับค่าจ้างใน และน�ำกิจกรรมทางเศรษฐกิจเข้ามาสู่ระบบ...ซึ่งควบคุม ตลาดครัวเรือน อาชีพอิสระ และแรงงานไม่ประจ�ำ โดยใน โดยกฏข้อบังคับให้มากขึ้น ก�ำลังแรงงานในหลายพื้นที่ของ รายงานฉบับนี้ จะใช้ค�ำว่า “การท�ำงาน” ทั้งหมด เนื่องจาก ภูมิภาค เริ่มมีอายุมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่มี เป็นค�ำที่มีความหมายกว้างกว่าค�ำว่า...“อาชีพ”...ทั้งนี้...เพื่อ ประชากรหนาแน่น อาทิ จีน อินโดนีเซีย ไทย และเวียดนาม ให้สามารถสะท้อนถึงกิจกรรมทางการตลาดที่หลากหลาย ในทางตรงกันข้าม...ก�ำลังแรงงานในประเทศหมู่เกาะแถบ กว่ า การจ้ า งงานแบบประจ�ำเต็ ม เวลาโดยได้ รั บ เงิ น เดื อ น แปซิฟิก กลับยังมีอายุน้อยมาก หากแต่ด้วยขนาดที่เล็กและ นอกจากนี้ . ..ยั ง มี ก ารใช้ เ ครื่ อ งมื อ เชิ ง ความคิ ด และการ ที่ตั้งซึ่งอยู่ห่างไกลของประเทศเหล่านี้...จึงก่อให้เกิดความ วิเคราะห์ที่ปรากฏใน WDR 2013 กับการศึกษาประเทศ ท้าทายต่อการท�ำงาน ในฐานะที่เป็นช่องทางสู่การพัฒนา แถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกเพื่อให้สามารถหาข้อสรุป และแนวทางเพิ่มเติมส�ำหรับผู้มีอ�ำนาจก�ำหนดนโยบายใน การเล็ ง เห็ น คุ ณ ค่ า ของความหลากหลายในประเทศแถบ ภูมิภาคนี้อีกด้วย เอเชียตะวันออกและแปซิฟิกนั้น...จ�ำเป็นอย่างยิ่งต่อการ ท�ำความเข้าใจความท้าทายในการด�ำรงไว้ซึ่งผลตอบแทน รายงานฉบับนี้ยังได้เพิ่มคุณค่าให้กับประเด็นที่ริเริ่มขึ้นใน จากการท�ำงาน รวมทั้งต่อการก�ำหนดนโยบายเพื่อรับมือกับ WDR 2013 โดยแบ่งออกเป็น 3 ประการ โดยประการแรก ความท้าทายเหล่านี้...และเนื่องจากเครื่องมือในการวินิจฉัย รายงานฉบับนี้ได้พยายามอธิบายประเด็นเร่งด่วนต่างๆ ของ ที่น�ำเสนอใน...WDR 2013 ถูกน�ำมาใช้เพื่อตรวจสอบข้อมูล ประเทศแถบเอเชี ย ตะวั น ออก...และแปซิ ฟ ิ ก ...ความ ทั้งในระดับประเทศ ระดับองค์กร และระดับครัวเรือน...จาก เปลี่ยนแปลงด้านเศรษฐกิจและด้านประชากรในภูมิภาค ประเทศแถบเอเชียตะวันออก...และแปซิฟิกรายงานฉบับนี้ รวมทั้งการเริ่มน�ำนโยบายด้านแรงงานและความคุ้มครอง จึ ง มี ก ารระบุ ว ่ า ...ผู ้ มี อ�ำนาจก�ำหนดนโยบายของแต่ ล ะ ทางสังคมไปด�ำเนินการ ล้วนแต่มีผลกระทบต่ออุปสงค์และ ประเทศจะสามารถจัดล�ำดับความส�ำคัญให้กับความท้าทาย อุปทานด้านการจ้างงานที่โดดเด่นจากประเทศในแถบอื่น ที่ประชากรผู้ใช้แรงงานต้องเผชิญอยู่ในปัจจุบันและอนาคต ส�ำหรับประการที่สอง ได้แก่ รายงานฉบับนี้น�ำมาซึ่งข้อมูล ได้อย่างไร หลักฐานซึ่งยังคงมีไม่มากนัก...ที่แสดงให้เห็นถึงผลกระทบ ของนโยบายต่างๆ...ต่อการจ้างงานในภูมิภาคเอเชียตะวัน ออกและแปซิฟิก รวมถึงได้น�ำเสนอทางเลือกในการปฏิรูปไว้ อีกด้วย อย่างไรก็ตาม ด้วยข้อยกเว้นจ�ำเพาะบางประการ (เบทเชอร์ แ มน...และอิ ส ลาม...พ.ศ.2544)..ท�ำให้ ยั ง คงมี นักเศรษฐศาสตร์คุ้นเคยและเห็นควรใช้คำ�ว่า “สภาพความเป็นอยู่ (Title case)” มากกว่า แม้คำ�ว่า “สภาพความเป็นอยู่” (welfare) และ “ความเป็นอยู่ที่ดี (well-being)” จะมีความหมายใกล้เคียงกัน แต่คำ�ว่า “ความเป็นอยู่ที่ดี” มีความเชื่อมโยงกับความปลอดภัยและความ สุขสบายด้านจิตใจมากกว่าความเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ซึ่งกล่าวถึงในรายงานฉบับนี้ อันได้แก่ การพัฒนาด้านเศรษฐกิจ มาตรฐานการครองชีพ ในครัวเรือน และความเป็นปึกแผ่นทางสังคม ในการกล่าวถึงการศึกษาต่างๆ คำ�ว่า สภาพความเป็นอยู่ มักถูกใช้ในบริบทที่แคบเกินไปในการ อ้างถึงโครงการความคุ้มครองทางสังคม อย่างไรก็ตาม ยังพบหลักฐานเป็นจำ�นวนมากที่แสดงให้เห็นว่าประชากรแต่ละคน และชุมชน ได้รับผล ตอบแทนจากการทำ�งานของตน ที่อาจไม่จำ�เป็นต้องเป็นเม็ดเงินหรือผลจากการเติบโตทางเศรษฐกิจเสมอไป ซึ่งผลตอบแทนเหล่านี้เป็นปัจจัยที่ ส่งผลให้เกิดความเป็นปึกแผ่นทางสังคมอันจะย้อนกลับมาในรูปแบบของการพัฒนาในที่สุด O v e r v i e w   3 ชัยชนะของการท�ำงานต่อสภาพ ่ ารท�ำงานในโรงงานและบริษท รวมถึงสูก ั ซึง ่ นภาพ ่ ขับเคลือ การผลิตรวมของภูมภ ิ าค ยิง่ ไปกว่านัน ้ ...การกระจุกตัวของ ความเป็นอยู่ ประชากรและบริษท ั ห้างร้านต่างๆ...ยังเป็นตัวเร่งผลผลิตทาง นับตั้งแต่ช่วงทศวรรษที่ พ.ศ.2503-2513 เป็นต้นมา มีเพียง เศรษฐกิจในเมืองใหญ่หลายเมืองซึง ่ เติบโตไปอย่างรวดเร็ว ประเทศ และอาณานิคมต่างๆ เพียง 13 แห่งเท่านั้นที่ สามารถเติบโตไปสู่การเป็นประเทศที่มีรายได้สูง...หรือมี ประเทศต่างๆ ในแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก ซึ่งเคย สถานะเป็น “ระบบเศรษฐกิจแบบก้าวหน้า” (ธนาคารโลก ตกอยู่ในสภาวะยากจนเมื่อชั่วคนที่แล้ว...ประสบความส�ำเร็จ และศูนย์วิจัยเพื่อการพัฒนา: พ.ศ. 2555) 5 ประเทศ และ ในการบูรณาการตนเองเข้าสู่ห่วงโซ่คุณค่าของโลก...โดย อาณานิ ค มในจ�ำนวนเหล่ า นี้ , ...ซึ่ ง ตั้ ง อยู ่ ใ นภู มิ ภ าคเอเชี ย ความได้เปรียบด้านค่าแรงของตนให้เป็นประโยชน์...ในช่วง แปซิฟิก ได้ท�ำให้ผู้สังเกตการณ์เห็นได้ว่าการก้าวไปข้างหน้า พ.ศ.2533-2543 ภูมิภาคนี้มีก�ำลังแรงงานถึงประมาณหนึ่ง หลังสงคราม...จะเป็นอะไรไปเสียมิได้นอกจากปาฏิหาริย์ ในสามของก�ำลังแรงงานของโลก และภายในไม่กี่ปีนับจาก (ธนาคารโลก: พ.ศ. 2536) และเมื่อประเทศล�ำดับที่ 6 ซึ่งก็ นั้น ก็ได้ยกระดับข้อได้เปรียบดังกล่าวของตนขึ้นมาอย่างมี คือประเทศจีน ยักษ์ใหญ่ด้านจ�ำนวนประชากรนับตั้งแต่อดีต ประสิทธิภาพ อันที่จริงแล้ว สัดส่วนของจ�ำนวนประชากรที่ ที่ผ่านมา รวมถึงประเทศที่มีระบบเศรษฐกิจขนาดใหญ่เป็น ท�ำงานหรือหางาน รวมถึงประชากรหญิง ในประเทศแถบ อันดับสองของโลกในปัจจุบัน ก้าวเข้าสู่จุดผ่านนี้เช่นกัน จึง เอเชียตะวันออกและแปซิฟิกนั้น...มีจ�ำนวนสูงกว่าประเทศ ท�ำให้ภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกดึงความสนใจจาก อื่นๆ ที่มีระดับรายได้เท่าๆ กัน (แผนภาพ) การมีส่วนร่วม หลายต่อหลายประเทศที่ต้องการศึกษาประสบการณ์ของ อย่างเต็มที่จากก�ำลังแรงงานถูกท�ำให้แผ่ขยายไปโดยการ ภูมิภาคนี.้ ..เพื่อเรียนรู้และประยุกต์บทเรียนต่างๆ ไปใช้ใน เคลื่อนย้ายแรงงานในอัตราสูง ทั้งในประเทศและระหว่าง ภูมิภาคของตน (ดินห์ และคณะ: พ.ศ. 2555) ชายขอบภูมิภาค และด้วยความที่ประชากรผู้ใช้แรงงานได้มี ส่วนร่วมในปัจจัยการผลิตอื่นๆ นั้น จึงส่งผลให้ส่วนแบ่งของ การพัฒนาทางเศรษฐกิจในเอเชียตะวันออกและแปซิฟก ิ คือ ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ของเอเชียตะวันออก ชัยชนะของประชากรผู้ใช้แรงงานทุกคน...ประเทศต่างๆใน พุ่งทะยานขึ้นจากเพียงร้อยละ 6.7 ในช่วงปี พ.ศ.2533– ภูมิภาคนี้ได้ประสบกับการเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ระบบเศรษฐกิจ 2535 ไปสู่ร้อยละ 17.4 ในช่วงปี พ.ศ.2552 - 2554 อุตสาหกรรม การขยายตัวของเมือง ตลอดจนความหลาก หลายทางเศรษฐกิจในอัตราที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในอดีต ในภาพรวมนั้น...ช่วงเวลาหลายปีแห่งการด�ำเนินนโยบายอัน ในช่วง 2 ทศวรรษทีผ ่ นมา การเปลีย ่า ่ นแปลงทางโครงสร้าง ทรงประสิทธิภาพ...วินัยทางการคลัง...ตลอดจนสถาบันทาง ได้ เ กิ ด ขึ้ น อย่ า งรวดเร็ ว ...จากผลผลิ ต ทางเกษตรกรรมที่ เศรษฐกิจอันแข็งแกร่ง...เป็นตัวช่วยส่งเสริมให้เกิดการเติบโต เพิ่มพูนขึ้น...ภาคการผลิตและการบริการที่ขยายตัวออกไป... ที่มีภาคเอกชนเป็นตัวขับเคลื่อนหลัก...ทั้งยังส่งผลให้เกิด ตลอดจนการย้ายถิ่นฐานของประชากรสู่เมืองใหญ่เล็กต่างๆ แผนภาพ 0.1  อัตราการมีส่วนร่วมของกำ�ลังแรงงาน จำ�แนกโดยรายได้ เปรียบเทียบประเทศเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก กับประเทศอื่นๆ ในโลก การมี a. สOverall ่วนร่วมของกำ �ลังparticipation labor force แรงงาน การมี ส่วนร่วมของกำ b. Women’s �ลังparticipation labor force แรงงานเพศหญิง 100 100 ง (%) เพศหญิ 90 KHM 90 งแรงงาน �ลังแรงงาน rate KHM 80 LAO MMR VNM 80 LAO VNM participation CHN (%) CHN 70 PNG rate�ลั THA PNG 70 THA ส่วนร่วมของกำ VUT 60 MNG 60 MNG VUT Participation TON วมของกำ SLB TON IDN SLB IDN 50 WSM MYS 50 PHL WSM force PHL MYS 40 TLS FJI อัตราการมี 40 FJI ส่วนร่ TLS labor 30 30 ตราการมี 20 Female 20 10 อั 5 6 7 8 9 10 11 12 10 รายได้ประชากรต่อหัวคำ 5 6 7 8 9 10 11 Log GDP (อั per�นวนตามหลั capita, ตราแลกเปลี PPP ่ยน เหรี กความเท่าเทียมกันของอำ (constant ยญสหรั �นาจซื้อ 2005 US$) ฐ พ.ศ.2548) Log GDP per capita, PPP รายได้ประชากรต่ อหั วคำ �นวนตามหลั ก(constant 2005 ความเท่าเทีย US$)�นาจซื้อ มกันของอำ ประเทศในแทบเอเชี East Asia Pacificยแปซิ ฟิก countries ประเทศอื Other ่นๆ countries (อัตราแลกเปลี่ยน เหรียญสหรัฐ พ.ศ.2548) แหล่งที่มา: ธนาคารโลก พ.ศ.2556c. 4   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.2 ประเทศในเอเชียตะวันออก และแปซิฟิกได้มีความยั่งยืนระดับที่สูงขึ้นของภาพรวมทั่วโลกได้นานกว่าการประเทศพัฒนาอื่น ๆ Merchandise trade as a percentage of GDP 100 ปริมาณการค้า (คิดเป็นร้อยละ จากผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ) 90 80 ยละมวลรวมภายในประเทศ) 70 of GDP 60 Percentage 50 40 คิดเป็นร้อ 30 20 10 0 พ.ศ.2534 1990 พ.ศ.2537 1993 พ.ศ.2540 1996 พ.ศ.2543 1999 พ.ศ.2546 2002 พ.ศ.2549 2005 พ.ศ.2552 2008 พ.ศ.2554 2011 Pacific Island หมู่เกาะในมหาสมุ States ทรแปซิ ฟิก Latin America ละตินอเมริ and กาและแคริ the Caribbean บเบียน Europe and ยุโรปและเอเชี Central Asia ยกลาง East Asia เอเชียตะวั and Pacific นออกและ แปซิฟิก South เอเซียใต้ Asia Middle East and North ตะวันออกกลางและแอฟริ Africa กาเหนือ แอฟริกาใต้ Sub-Saharan Africa ประเทศที่มีรายได้ในระดั Middle-income บกลาง countries ประเทศที่มีรายได้ในระดับกลางค่countries Lower-middle-income � อนช้างต่ำ แหล่งที่มา: ธนาคารโลก พ.ศ.2556c. ความต้องการในการท�ำงาน...ความเชื่อมั่นที่ถูกค�้ำจุนโดย อัตราแลกเปลีย ่ นทีย่ด ื หยุน ่ ประเทศทีไ ่ ด้รบั ผลกระทบทีห ่ นัก เสถียรภาพด้านราคา ระดับหนี้สาธารณะขั้นต�่ำ ตลอดจน หนาสาหัสที่สุดจากวิกฤตในเอเชียตะวันออกเมื่อช่วง...พ.ศ. การจัดเก็บภาษีอากรในอัตราค่อนข้างต�่ำในหลายพื้นที่ของ 2533-2543...ที่ผ่านมา...ซึ่งต้องประสบกับปัญหาค่าแรง ภูมิภาค...ได้ส่งเสริมให้เกิดการลงทุนและการท�ำธุรกิจมา ตกต�่ำ...การเลิกจ้างอย่างกะทันหัน...และภาวะว่างงานเป็น ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เสถียรภาพทางการเงินการคลัง ระยะเวลานานนั้น...ได้น�ำเอาอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราที่มี ได้รับการส่งเสริมโดยรัฐบาลที่มีขนาดพอประมาณ...และ ความยืดหยุน ่ มาใช้ ซึง่ ถือเป็นการกระท�ำทีม ี ระโยชน์ในการ ่ป ระดับหนี้สาธารณะขั้นต�่ำ และแม้ว่าอัตราภาษีส่วนเพิ่มที่จัด รองรับปัจจัยเสีย่ งภายนอกได้นบ ้ แต่ชว ั ตัง ้ เป็นต้นมา ่ งเวลานัน เก็ บ จากรายได้ ที่ ม าจากการท�ำงานจะอยู ่ ใ นอั ต ราสู ง กว่ า ประเทศอื่นๆ...ในแถบละตินอเมริกา...กล่าวคือ...มีการเรียก นอกจากนี้ การลงทุนกับต้นทุนมนุษย์ ซึ่งเป็นทรัพยากรอันมี เก็บภาษีสูงสุดถึงร้อยละ 45 ในประเทศจีน และร้อยละ 35 คุ ณ ค่ า ของภู มิ ภ าค...ยิ่ ง ช่ ว ยสร้ า งระดั บ การศึ ก ษาและ ในเวียดนาม...แต่ภาษีนิติบุคคลนั้นถือว่ามีอัตราค่อนข้างต�่ำ มาตรฐานทางสุ ข ภาพในระดั บ ที่ พ อเพี ย งให้ กั บ ก�ำลั ง องค์กรธุรกิจในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกที่มองว่าอัตรา แรงงาน...ซึ่งถือเป็นพื้นฐานของการเติบโตทางเศรษฐกิจ ภาษีที่รัฐจัดเก็บเป็น...“ข้อจ�ำกัดหลัก...อยู่ในอัตราที่ต�่ำสุด อัตราการส�ำเร็จการศึกษาในระดับประถมศึกษาส�ำหรับทั้ง ของประเทศที่ ธ นาคารโลกท�ำการเก็ บ ข้ อ มู ล ทางธุ ร กิ จ เด็กชายและเด็กหญิง...ในประเทศส่วนใหญ่อยู่ท่ีอย่างน้อย ทั้งหมด...นอกจากนี้...ปัจจัยที่สนับสนุนให้เกิดเสถียรภาพ ร้ อ ยละ ...80 ...จ�ำนวนปี โ ดยเฉลี่ ย ของการศึ ก ษาในระบบ และความเชื่อมั่น...ยังรวมไปถึงการเปลี่ยนผ่านสู่ความเป็น โรงเรียนของประชากรวัยผู้ใหญ่...เพิ่มสูงขึ้นอย่างคงที่ทั่วทั้ง อิสระที่เพิ่มมากขึ้นจากธนาคารกลาง...ตลอดจนนโยบาย ภูมิภาค นอกจากนี้ สัดส่วนของประชากรวัยเด็กอายุ 5 ปี O v e r v i e w   5 และต�่ำกว่า...ที่มีน�้ำหนักต�่ำกว่ามาตรฐานในภูมิภาคอยู่ที่ร้อย แผนภาพ 0.3 เอเชียตะวันออกมีความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสูง ละ 5 ในช่วงปี พ.ศ.2548-2554 ซึ่งเป็นอัตราที่ต�่ำที่สุดเป็น การเจริ ญเติบโตผลิ GDP growth, ตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ 1990–2011 อันดับที่...3...ในภูมิภาคที่ประกอบด้วยกลุ่มประเทศก�ำลัง ตั้งแต่ พ.ศ.2533– 2554 พัฒนา และรองจากทวีปยุโรปและเอเชียกลาง รวมถึงละติน เอเชี East ยตะวั Asiaนออกและแปซิ ฟิก and Pacific อเมริกาและหมู่เกาะแคริบเบียน อย่างไรก็ตาม ภาวะทุพ โภชนาการโดยทั่ ว ไปนั้ น มี ค วามแตกต่ า งกั น ออกไปอย่ า ง ่เกาะในมหาสมุ หมูPaci ทรแปซิ c Island ฟิก States ชัดเจนในแต่ละประเทศ ตัวอย่างเช่น ภาวะความสูงต�่ำกว่า เกณฑ์...ซึ่งยังคงเป็นปัญหาใหญ่ในประเทศกัมพูชา ปาปัว ยุโรปและเอเชี Europe and Central ยกลาง Asia นิวกินี และติมอร์ตะวันออก Latin นอเมริกand America ละติ าและ แคริบเบียน the Caribbean ด้วยพื้นฐานที่ดี...ประกอบกับความสามารถในการบูรณาการ เข้ากับเศรษฐกิจโลกที่เพิ่มสูงขึ้น...ภูมิภาคเอเชียตะวันออก ตะวันออกกลางและ Middle East and แอฟริก North าเหนือ Africa และแปซิ ฟ ิ ก จึ ง สามารถรั ก ษาไว้ ซึ่ ง อั ต ราการเติ บ โตทาง เศรษฐกิจอันคงที่และความยืดหยุ่นเอาไว้ได้ แม้ในช่วงวิกฤต เอเซี South Asiaยใต้ การเงินโลกและการหดตัวทางเศรษฐกิจในช่วง...พ.ศ.2551 – 2553 การเติบโตในภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศ แอฟริ Sub-Saharan กาใต้ Africa แถบเอเชียตะวันออก...มีลักษณะเด่นคือเน้นการส่งออกและ เปิ ด รั บ การค้ า โลกมากกว่ า ในประเทศที่ มี ร ายได้ ต�่ ำ และ ประเทศที่มีรายได้ใน Lower-middle-income ระดับกลางค่ อนช้างต่ำ countries � ภูมิภาคที่เป็นตลาดเกิดใหม่อื่นๆ (แผนภาพ 0.2) อัตราการ เติบโตที่รวดเร็วได้ถูกท�ำให้คงที่อยู่เป็นระยะเวลายาวนาน ประเทศที ่มีรายได้ในระดั Middle-income บกลาง countries กว่าการเติบโตของเศรษฐกิจในพื้นที่อื่นๆ (แผนภาพ 0.3) ประเทศในแถบเอเชียตะวันออกหลายต่อหลายประเทศยัง 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 อั ร้อยละเป็growth ตราเฉลี่ยannual Average นรายปี (%) คงมีการจ้างงานในช่วง พ.ศ.2551 – 2553 แม้ว่าจะเป็นช่วง เศรษฐกิจขาลงในประเทศอื่นๆ ส่วนใหญ่ ประสบการณ์ที่ แหล่งที่มา: ธนาคารโลก พ.ศ.2556c. ภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกได้ประสบนั้นแตกต่าง จากความยากล�ำบากที่เกิดจากการเลิกจ้างงานในประเทศ แถบตอนกลางและตะวันออกของยุโรปส่วนใหญ่ รวมถึงการ แผนภาพ 0.4 ความสัมพันธ์อันเรียบง่ายระหว่างการเจริญเติบโต จ้างงานที่หยุดชะงักในภูมิภาคอื่นๆ เป็นอันมาก และการจ้างงานที่อ่อนแอ อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่เพิ่มสูงขึ้นนั้นถือว่ามีความ Annual การเจริ growth of ญเติบโตของผลผลิ output ตและ การจ้and employment างงานต่ per capita, อหัว ในปี พ.ศ.2543 2000–10 – 2553 จ�ำเป็นมาก...แม้ ว่าจะไม่เพียงพอต่อ การจ้างงานต่อและ นิติภาวะ 0.03 Algeria ความเป็นอยู่ที่ดีที่เกิดจากการท�ำงานก็ตาม...ความสัมพันธ์ นร้อยละ) างงานของผู้บรรลุ rate 0.02 Zimbabwe ระหว่างการเติบโตและการจ้างงานที่เกิดขึ้นจริงนั้น อาจไม่ MAC the adult employment ชัดเจนหรือสามารถสันนิษฐานได้โดยง่าย...เนื่องจากมีหลาย (%) า) (คิเดเป็ 0.01 AUS NZL PHL KHM Azerbaijan ปัจจัยที่อาจจะส่งผลต่อความสัมพันธ์ดังกล่าวได้...อย่างไร SLB FJI older) SGP MNG 0 PNG TLS THA LAO TWN IDN VNM CHN BRN Equatorial ากกว่ JPN HKG Guinea ตาราง 0.1 การเจริญเติบโตที่ได้สร้างการจ้างงาน บโตของการจ้ and MYS –0.01 15ม ตั้งแต่ปี พ.ศ.2544 และ อายุ y = –0.0001x + 0.002 (อายุ 15 ปี(ages –0.02 R = 0.0022 เศษรฐกิจ ความยืดหยุ่นของการจ้าง ญเติof ประเทศ งานต่อผลผลิต Growth –0.03 Moldova y = 0.0003x –0.0003 อัตราการเจริ R = 0.042 จีน 0.30 –0.04 ฮ่องกง, จีน 0.36 –6 –4 –2 0 2 4 6 8 10 12 14 16 เกาหลี 0.24 ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่ Growth of GDP ว (คิcapita อหัper ดเป็นร้อ ยละ) (%) มาเลเซีย 0.39 ประเทศอื Other ่นๆ countries ประเทศเอเชี East ยแปซิฟิคcountries ตะวันออก Asia Pacific ฟิลิปปินส์ 0.22 ประเทศอื Other ่นๆ countries ประเทศเอเชี East ยแปซิฟิคcountries ตะวันออก Asia Pacific สิงคโปร์ 0.42 แหล่งที่มา: ฐานข้อมูลมาจาก ธนาคารโลก พ.ศ.2556c. ไทย 0.33 หมายเหตุ: การเจริญเติบโตของการจ้างงานต่อหัวมีผลกระทบต่อการอัตราการจ้างงานของประชากรรวม ไต้หวัน, จีน 0.31 (ประชากรของแต่ละประเทศคือประชากรที่ถูกจ้างงาน) ่ า: จากการวิเคราะห์ขอ แหล่งทีม ่ด ้ มูลทีจั ทำ�โดย ฮานุช (พ.ศ.2556) สำ�หรับรายงานนี.้ 6   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.5 แรงงานผลิตภาพในประเทศเอเชียตะวันออกเเละเเปซิฟิกมีการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วกว่าประเทศอื่นๆ Labor productivity (1990ต ความสามารถในการผลิ = ของแรงงาน 100) 600 อลูกจ้าง 500 per person employed ฑ์มวลรวมในประเทศต่ 400 300 ผลิตภัณGDP 200 100 พ.ศ.2534 1990 พ.ศ.2536 1994 พ.ศ.2540 1992 พ.ศ.2538 1998 พ.ศ.2544 1996 พ.ศ.2542 2002 พ.ศ.2548 2000 พ.ศ.2546 2004 พ.ศ.2550 2006 พ.ศ.2552 2008 พ.ศ.2554 2010 พม่า Cambodia มาเลเซีย Malaysia มาเลเซีย Vietnam ลาตินAmerica อเมริกาและ Latin and the ยุโรป และ Europe เอเชี and ยกลาง Central แคริบเบียน (median) Caribbean (เมืองหลวง) จีน China ฟิลิปปินส์ Philippines Asia (median) องค์กรพัฒนาประเทศ อินโดนิเซีย Indonesia ไทย Thailand OECD countries (median) ในกลุ่มยุโรป (เมืองหลวง) แหล่งที่มา: ธนาคารโลก 2012a. ก็ ต าม ...ค�ำที่ ก ล่ า วถึ ง ประเทศแถบเอเชี ย ตะวั น ออกและ เพิ่มสูงขึ้นในช่วง ระหว่างปี พ.ศ.2533-2553 นั้น เหนือกว่า แปซิฟิกว่ามีลักษณะ “เติบโตแต่ตกงาน” นั้น ถือว่าเกินจริง ผลิตภาพแรงงานในละตินอเมริกา ยุโรปตะวันออก และ และง่ายเกินไป...เท่าๆ...กับที่เป็นความพึงพอใจว่าตลาด ประเทศที่มีรายได้สูงอื่นๆ เป็นอย่างมาก...การเติบโตเพิ่มขึ้น สามารถบรรลุถึงได้ด้วยเครื่องมือของตนเอง จากเดิมถึงสามเท่าของประเทศจีน...และเกือบสองเท่าของ เวียดนาม...ในด้านผลิตภาพแรงงาน นับตั้งแต่ พ.ศ. 2533 รายงานฉบั บ นี้. ..ครอบคลุ ม ถึ ง การตรวจสอบจุ ด เชื่ อ มต่ อ นับเป็นปรากฏการณ์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในภูมิภาค ระหว่ า งการเติ บ โตของมู ล ค่ า ผลิ ต ภั ณ ฑ์ ม วลรวมภายใน นี้ (แผนภาพ 0.5) ในประเทศแถบเอเชียตะวันออกและ ประเทศต่อประชากรเป็นรายปี และความเปลี่ยนแปลงด้าน แปซิฟิก...การเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามภาคส่วนต่างๆ...ถือ การจ้ า งงานต่ อ ประชากรในช่ ว งเวลาตั้ ง แต่...พ.ศ.2543- เป็นปัจจัยส�ำคัญที่ช่วยเพิ่มความสามารถในการผลิตมากกว่า 2553...และแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างการเติบโตและการ ในภู มิ ภ าคอื่ น ๆ...แผนภาพที่ . ..0.6...แสดงให้ เ ห็ น ถึ ง การ สร้างงานในภูมิภาคจะเป็นบวก...แต่ในทางสติถินั้น...การ แจกแจงการเติบโตของผลิตภาพแรงงานในภาพรวมออก เติบโตดังกล่าวถือว่าค่อนข้างต�่ำ...(แผนภาพ 0.4)...อย่างไร เป็นการเคลื่อนย้ายต่างๆ...ทั้งภายใน ...และระหว่างภาค ก็ตาม ความยืดหยุ่นของการจ้างงานต่อความเปลี่ยนแปลง ส่ ว น ...แผนภาพนี้ ยั ง ระบุ อ ย่ า งชั ด เจนว่ า การเคลื่ อ นย้ า ย ขนาดของเศรษฐกิจในประเทศแถบเอเชียตะวันออกและ แรงงานจากฟาร์มปศุสัตว์สู่โรงงานและองค์กรธุรกิจนั้น เป็น แปซิฟิก...แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ในเชิงบวกที่ชัดเจน ตัวขับเคลื่อนการเติบโต การจ้างงาน รวมถึงสวัสดิการที่ดี... กว่า...ซึ่งมีอัตราตั้งแต่ 0.22 ในประเทศฟิลิปปินส์ ไปจนถึง ประชากรในครัวเรือนมีโอกาสได้เก็บเกี่ยวผลตอบแทนที่จาก 0.42 ในสิงคโปร์ (ตาราง 0.1) นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าการ ความสามารถในการผลิ ต ที่ เ พิ่ ม ขึ้ น ... ในรู ป แบบของค่ า เติบโตทางเศรษฐกิจอาจไม่พอเพียง แต่เป็นสิ่งจ�ำเป็นอย่าง ตอบแทนที่สูงขึ้น กล่าวคือ ค่าจ้างที่แท้จริงได้ปรับขึ้นใน แน่นอนที่จะต้องคงไว้ซึ่งการพัฒนาด้านผลลัพธ์จากการจ้าง หลายประเทศ (แผนภาพ 0.7) ค่าตอบแทนแรงงานทั้งหมด งาน ซึ่งจะส่งผลในทางที่ดีต่อมาตรฐานการครองชีพ และ นั้นคิดเป็นสัดส่วนถึงกว่าร้อยละ 40 ของการบรรเทาความ ช่วยบรรเทาความตึงเครียดทางสังคมอีกด้วย ยากจนในช่วง พ.ศ.2543-2553 ในประเทศแถบเอเชียตะวัน ออกและแปซิฟิกหลายประเทศ (แผนภาพ 0.8) ประชากร ผลิตภาพแรงงานในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกที่ ในภูมิภาคที่ต้องด�ำรงชีพด้วยเงินต�่ำกว่า 1.25 เหรียญสหรัฐ O v e r v i e w   7 ต่อวัน มีอัตราส่วนลดลงจากร้อยละ 56.2 ใน พ.ศ.2533 แผนภาพ 0.6 การเคลื่อนไหวของแรงงานมีส่วนสำ�คัญมากของการเจริญ เหลือเพียงร้อยละ 12.5 ใน พ.ศ.2553 และพัฒนาจาก เติบโตและผลผลิตในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ภูมิภาคที่มีอัตราประชากรกลุ่มยากจนสูงที่สุดไปสู่ต�่ำสุดใน Labor productivity increase, by source, 1999–2008 กลุ่มประเทศก�ำลังพัฒนา ความสามารถในการผลิตของแรงงานในปี พ.ศ.2542-2551 ภาคกลางและภาคตะวั Central นออกเฉีย and Southeast งใต้ยุโรป Europe ด้วยเหตุนี้...ส�ำหรับประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของภูมิภาคนี้... Latin America and ละติ the นอเมริ Caribbean กาและแคริ บเบียน รายได้ จ ากการผลิ ต จึ ง เป็ น ไปในทิ ศ ทางที่ ส อดคล้ อ งกั บ มาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม ในระยะเวลา นออกกลางและแอฟริ ตะวัEast Middle and North ก าเหนือ Africa อั น สั้ น ... ประชากรจ�ำนวนมากได้ ย ้ า ยถิ่ น ฐานจากฟาร์ ม Sub-Saharanแอฟริ ทะเลทรายซาฮารา กา Africa ปศุ สั ต ว์ แ ถบชนบทมุ ่ ง สู ่ โ รงงานอุ ต สาหกรรมในเขตเมื อ ง เอเซี South Asiaยใต้ ละทิ้งหมู่บ้าน...และสิทธิในการครอบครองอสังหาริมทรัพย์ ในชุมชน...เผชิญกับโครงสร้างครอบครัวขยายที่อ่อนก�ำลัง เอเชีย East ออกและแปซิ ตะวันand Asia Pacificฟิก ลง...และเนื่องจากประชากรผู้ใช้แรงงานก�ำลังหลุดพ้นจาก จีน China ความยากจนเข้าสู่ความเป็นชนชั้นกลางในเมืองด้วยความ เวียดนาม Vietnam รวดเร็วอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน...การเปลี่ยนแปลงที่เกิด มองโกเลีย Mongolia ขึ้นจึงไม่ได้กระตุ้นให้เกิดการถกเถียงทางการเมืองหรือความ ตึ ง เครี ย ดทางสั ง คมมากนั ก ...ตามที่ ที่ มี ก ารถกเถี ย งกั น ใน อินโดนิเซีย Indonesia WDR 2013 ว่าการท�ำงานในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและ ไทย Thailand แปซิ ฟ ิ ก เป็ น เสมื อ นท่ อ เชื่ อ มต่ อ ที่ ก ่ อ ให้ เ กิ ด การเปลี่ ย น ฮองกง, Hong Kong SAR, จึน China โฉมหน้าด้านการพัฒนา 3 ประการที่ส�ำคัญและเชื่อมโยงซึ่ง กันและกัน ได้แก่ ความสามารถในการผลิตที่เพิ่มสูงขึ้น การ ไทหวั Taiwan, น, จีน China ยกระดับมาตรฐานการครองชีพ และความเป็นปึกแผ่นทาง Korea, เกาหลี Rep. สังคมที่เพิ่มขึ้น ในช่วง 3 ทศวรรษที่ผ่านมา ครัวเรือนส่วน สิงคโปร์ Singapore ใหญ่ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกได้ประสบกับการเปลี่ยนโฉม ด้านการพัฒนาเหล่านี้พร้อมกันอย่างทั่วถ้วน หลักฐานต่างๆ Malaysia มาเลเซีย ที่รวบรวมไว้ในรายงานฉบับนี้ ชี้ให้เห็นว่า...ปรากฏการณ์ ฟิลิปปินส์ Philippines เหล่านี้อาจเปลี่ยนแปลงไปในไม่ช้า...โดยอาจมีประเทศที่มี –1 0 1 2 3 4 5 6 7 8 ประชากรเป็นจ�ำนวนมากที่สุด พัฒนาไปจนถึงเส้นแบ่งด้าน การเติ Annualบโตของแรงงานประจำ �ปี (คิ labor productivity ดเป็นร้อยละ) growth (%) การพัฒนาที่ส�ำคัญ ซึ่งการเติบโตทางเศรษฐกิจ และรายได้ ด้านความเป็นอยู่ท่ีดีจากการท�ำงานไม่สามารถเพิกเฉยได้อีก จัดสรรข้ามภาค Cross-sector reallocation ต่อไป การเปลี่ยนแปลงภายในภาค Within-sector changes แหล่งที่มา: Kucera and Roncolato พ.ศ.2555, ในธนาคารโลก พ.ศ.2555., fig. 3.3. ความท้าทายที่เพิ่มสูงขึ้นต่อความเป็นอยู่ ที่ดีจากการท�ำงาน ค�ำถามต่ อ ความเป็ น อยู ่ ที่ ดี ที่ ป ระชากรพึ ง ได้ รั บ จากการ ประชากรที่ใช้แรงงาน นอกจากนี้ บางประเทศยังต้องเผชิญ ท�ำงานเริ่ ม เกิ ด ขึ้ น ในประเทศแถบเอเชี ย ตะวั น ออกและ กับการคุกคามต่อความเป็นปึกแผ่นทางสังคมที่มาในรูปแบบ แปซิ ฟ ิ ก หลายประเทศบ่ อ ยครั้ ง ขึ้ น ...และยั ง ถู ก ถามด้ ว ย ของเยาวชนที่ไม่อยู่ในระบบการศึกษาหรือการท�ำงานที่มี ความเร่งด่วนกว่าอดีตที่ผ่านมา เศรษฐกิจ นอกระบบ ที่แผ่ จ�ำนวนมาก รวมไปถึงความไม่เสมอภาคด้านรายได้และการ ขยายออกไป อันได้แก่ การท�ำงานและการท�ำธุรกรรมใน บริ โ ภค...ทั่ ว ทั้ ง ภู มิ ภ าคเอเชี ย ตะวั น ออกและแปซิ ฟ ิ ก ตลาดที่นอกเหนือกฏข้อบังคับ และการจัดเก็บภาษี ถือเป็น อัตราการเติบโตที่ลดต�่ำลงมีความเชื่อมโยงกับผลตอบแทนที่ เหตุผลหลักที่ว่า แม้จะประสบความส�ำเร็จในภูมิภาค แต่ ลดลงด้วย...ในด้านมาตรฐานการครองชีพที่ต�่ำกว่าที่ใครจะ การท�ำงาน ตลอดจนการมีส่วนช่วยให้ประชาชนมีความเป็น นึกถึงในช่วงระยะเวลา 2 ทศวรรษที่ผ่านมานี้ และส�ำหรับ อยู ่ ที่ ดี จึ ง เป็ น ความกั ง วลที่ ท วี ขึ้ น ทุ ก ขณะการที่ ป ระชากร ประเทศอื่นๆ ส่วนใหญ่ในเอเชียแปซิฟิก (ซึ่งแน่นอนว่าเป็น ท�ำงานนอกระบบกันเป็นจ�ำนวนมาก อาจจ�ำกัดผลตอบแทน ประเทศที่มีประชากรหนาแน่น)...ในปัจจุบันอยู่ในขั้นตอน ที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้ากับความสามารถในการผลิต การพัฒนาที่การเปลี่ยนโฉมทั้ง...3...ประการที่ขับเคลื่อนโดย มาตรฐานการครองชีพ และความเป็นปึกแผ่นทางสังคมของ การท�ำงาน...ผลตอบแทนจากความสามารถในการผลิ ต 8   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.7: รายได้แท้จริงที่เพิ่มขึ้นในบางประเทศของเอเชียตะวันออก งานนอกระบบ เศรษฐกิ จ นอกระบบมี อิ ท ธิ พ ลอย่ า งมากในประเทศแถบ Manufacturing real wages เอเชียตะวันออกและแปซิฟิก เมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ ที่มี 300 ค่าจ้างการผลิตที่แท้จริง รายได้เฉลี่ยในระดับเดียวกันในกลุ่มประเทศก�ำลังพัฒนา มิติ ที่ แ ท้ จ ริ ง ของความท้ า ทายนี้ ค ่ อ นข้ า งยากในการชี้ วั ด ตที่แท้จindex เนื่องจาก ในฐานะที่เป็นภูมิภาคหนึ่ง เอเชียตะวันออกและ ริง แปซิฟิกมีส่วนแบ่งมากเป็นอันดับสองในด้านก�ำลังแรงงานที่ real wage 200 ท�ำงานอยู่นอกเหนือจากการจ้างงานในระบบค่าจ้างและเงิน ดัชนีค่าจ้างการผลิ เดือนเป็นรองเพียงกลุ่มประเทศในแถบแอฟริกาใต้เท่านั้น... Manufacturing 100 ก�ำลังแรงงานจ�ำนวนเพียงเล็กน้อยภายใต้การจ้างงานใน ระบบค่าจ้างในประเทศที่มีรายได้ต�่ำ...ถึงปานกลางค่อนข้าง ต�่ำในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกนั้น...มีสัดส่วนต�่ำกว่าร้อย ละ 40 (แผนภาพ 0.9) องค์ประกอบส่วนใหญ่ของเศรษฐกิจ 0 พ.ศ.2543 นอกระบบที่เกิดขึ้นในประเทศต่างๆ...อาทิ กัมพูชา ลาว 2002 พ.ศ.2547 2000 พ.ศ.2545 2004 2006 พ.ศ.2551 พ.ศ.2549 2010 พ.ศ.2555 2008 พ.ศ.2553 2012 และปาปั ว นิ ว กิ นี นั้ น ถื อ เป็ น ...“เศรษฐกิ จ นอกระบบที่ มี ฐาน = 100 ค่าพื้น=100 Base จีน (พ.ศ.2546=100) China (2003 = 100) โครงสร้าง”...เนื่องจากมีก�ำลังแรงงานจ�ำนวนมากที่ยังคง อินโดนีเซีย (พ.ศ.2543=100) Indonesia (2000 = 100) มาเลเซีย (พ.ศ.2547=100) Malaysia (2004 = 100) มองโกเลีย (พ.ศ.2545=100) Mongolia (2002 = 100) ไทย (พ.ศ.2543=100) Thailand (2001 = 100) ท�ำงานในฟาร์มปศุสัตว์เพื่อเลี้ยงชีพหรือฟาร์มที่มีหุ้นส่วน จ�ำนวนไม่มาก...ทั่วทั้งภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก แหล่งที่มา: ฐานข้อมูลเศรษฐกิจมหภาค ประจำ�ปี พ.ศ.2554, สำ�นักงานสถิติแห่งชาติ ประเทศจีน พ.ศ.2554 นั้ น ...ประชากรที่ มี ฐ านะยากจนมี แ นวโน้ ม ที่ จ ะท�ำการ เกษตรกรรมมากกว่า และท�ำงานที่ได้รับค่าจ้างประจ�ำน้อย กว่าประชาชนที่มีฐานะดีกว่า ยิ่งไปกว่านั้น ชนกลุ่มน้อยใน เวียดนาม และลาวก็มีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในจุดต�่ำสุดของ แผนภาพ 0.8 : รายได้จากการทำ�งานแสดงให้เห็นถึงสัดส่วนการลดความยากจน ห่วงโซ่การบริโภคได้ และการด�ำรงชีพของประชากรเหล่านี้ ปริมาณมหาศาล มีแนวโน้มที่จะต้องขึ้นอยู่กับการท�ำเกษตรกรรมเพียงอย่าง การสลายความยากจนเปลี Decomposition Decomposition ่ยนแปลงไปสู of poverty changes of poverty ่ส่วนประกอบที into changes different ่หลากหลาย components into different components เดียวเท่านั้น ในประเทศส่วนใหญ่ การท�ำงานนอกระบบใน 150 150 ภาคการเกษตรเพื่ อ ยั ง ชี พ หรื อ การเกษตรขนาดย่ อ ม...มี 100 100 สัดส่วนลดลงตามการเปลี่ยนแปลงไปจากระบบเศรษฐกิจ ที่ท�ำการเกษตรเป็นหลัก อัตราร้อยละ 50 50 Percentage Percentage 0 0 อย่างไรก็ตาม ในประเทศที่มีรายได้ในระดับปานกลางเกือบ –50 –50 ทุกแห่ง...และแม้แต่ประเทศที่มีภาคการผลิตและการบริการ –100–100 ขนาดใหญ่และเฟื่องฟูเอง...ก�ำลังแรงงานส่วนที่เหลืออยู่มา นานนั้นก็ยังคงท�ำงานต่อไปโดยที่การจัดเก็บภาษี...กฏข้อ –150–150 บังคับ...และความคุ้มครองทางสังคมไม่สามารถเข้าถึงได้ พม่ า Cambodia Thailand Cambodia ไทย ฟิลิป ปินส์ Mongolia Philippines Thailand มองโกเลี Philippines ย Vietnam Mongoliaเวียดนาม ติ Timor-Leste Vietnam ตะวันออก มอร์Timor-Leste ก�ำลังแรงงานนอกระบบที่เหลือนี้...แม้จะถูกระบุประเภท �ลังแรงงาน Nonfarm นอกกำ นอนภาคเกษตรกรรม Nonlabor Nonlabor Nonfarm อย่างแตกต่างกันออกไปว่าเป็นประชากรที่ท�ำงานแบบเป็น เกษตรกรรมรวม FarmFarm สัด Share ofส่ว Share นประชากรวั adults of adults ยผู้ใหญ๋ นายตัวเองและไม่ใช่ในฟาร์มปศุสัตว์ ท�ำงานโดยไม่มีสัญญา Wage ค่ าจ้างWage Share of Share สัด working ส่ว adults of working นประชากรวั adults ยผู้ใหญ๋ �งาน ที่ทำ จ้างงาน ท�ำงานในกิจการขนาดเล็กที่มีคนงานไม่ถึง 5 คน หรือประชากรที่ท�ำงานแต่ไม่มีการส่งเงินสมทบทุนประกัน แหล่งที่มา:...เจ้าหน้าที่ธนาคารโลกคาดการณ์ตัวเลขดังกล่าวจากการสำ�รวจสภาพเศรษฐกิจสังคมในกัมพูชา (พ.ศ.2550 และ พ.ศ.2552) การสำ�รวจสภาพเศรษฐกิจสังคมในครัวเรือนในประเทศไทย (พ.ศ.2549 และ พ.ศ. สังคม ในประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกหลาย 2551) การสำ�รวจรายรับรายจ่ายครอบครัวในฟิลิปปินส์ (พ.ศ. 2549 และ พ.ศ. 2552) การสำ�รวจชี้วัดมาตรฐาน ประเทศ ...มี จ�ำนวนสู ง กว่ า ในประเทศที่ มี ก ารพั ฒ นาทาง การครองชีพในเวียดนาม (พ.ศ. 2547 และ พ.ศ. 2553) การสำ�รวจสภาพเศรษฐกิจสังคมครัวเรือนในมองโกเลีย เศรษฐกิจในระดับเดียวกันอื่นๆ (แผนภาพ 0.10) (พ.ศ.2550 เเละ พ.ศ.2554) และการสำ�รวจมาตรฐานการครองชีพในติมอร์ (พ.ศ. 2544 และ พ.ศ. 2550) มาตรฐานการครองชีพ และความเป็นปึกแผ่นทางสังคม ไม่ จ�ำนวนประชากรที่ท�ำงานนอกระบบในเอเชียตะวันออกและ ได้ด�ำเนินไปในอัตราความเร็วเท่าเดิมอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ จึง แปซิฟิกที่มีจ�ำนวนสูงกว่านั้น แม้ไม่ได้ถือเป็นเรื่องเลวร้ายไป ค่อนข้างน่าแปลกใจ ที่ข้อเรียกร้องต่อรัฐบาลให้ตื่นตัวมาก เสียทั้งหมด...แต่ก็สามารถก่อให้เกิดข้อจ�ำกัดในการพัฒนาได้ ขึ้นในการท�ำให้ความเป็นอยู่ที่ดีจากการท�ำงานที่คงอยู่น้ัน เนื่องจากหากไม่มีงาน...ประชากรก็จะต้องตกอยู่ในภาวะ เกิดขึ้นบ่อยครั้งกว่าที่ผ่านมา O v e r v i e w   9 แผนภาพ 0.9: หลายคนยังคงทำ�งานในภาคหลักและไม่ได้อยู่ในค่าจ้างและการจ้างงานที่มีเงินเดือน a. Distribution of employment a. การกระจายการจ้ างงาน by b.b. Distribution ofาemployment การกระจายการจ้ งงาน จำ by �แนกตาม จำ sector (circa �แนกตามภาคส่ 2010) วน (พ.ศ.2553) type of engagement ประเภทการมี (circa 2010) ส่วนร่วม (พ.ศ.2553) ลาว สปป PDR Lao ลาว สปป PDR Lao เวียดนาม Vietnam ปาปั Papua New วนิวกินี Guinea กัมพูชา Cambodia พม่า Myanmar ติม อร์ตะวันออก Timor-Leste กัมพูชา Cambodia พม่า Myanmar ติม อร์ตะวันออก Timor-Leste ไทย Thailand มองโกเลีย เวียดนาม Vietnam Mongolia จีน China อินโดนิเซีย Indonesia อินโดนิเซีย Indonesia ไทย Thailand ฟิลิปปินส์ Philippines มองโกเลีย Mongolia ปาปั Papua New วนิวกินี Guinea จีน China มาเลเซีย Malaysia ฟิลิปปินส์ Philippines นิวซีแลนด์ New Zealand มาเลเซีย Malaysia สาธารณรั ฐเกาหลี Korea, Rep. ญี่ปุ่น Japan 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 อัตราร้อยละ ออสเตรเลี Australiaย Percent ค่าจ้าง Wage การทำ Unpaid �งานเกษตร 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 แบบไม่ได้ค่าจ้าง nonagriculture อัต ราร้อยละ Percent นายจ้างนอก Employer งานอิสระนออก Self-employed ภาคเกษตรกรรม nonagriculture ภาคเกษตรกรรม nonagriculture ปฐมภู มิ Primary ทุติยภูมิ Secondary ตติ ยภูมิ Tertiary ภาคเกษตรกรรม Agriculture แหล่งที่มา: ข้อมูลจากธนาคารโลก, ฐานข้อมูลการกระจายรายได้ระหว่างประเทศ (I2D2) สำ�นักงานสถิติแห่งชาติ ประเทศจีน ความยากจนอย่างไม่ต้องสงสัย...เศรษฐกิจนอกระบบนี้...จึง ในการรับมือกับผลกระทบที่มีต่อความเป็นอยู่...หรือสร้าง ช่วยให้ประชากรที่ท�ำงานหนักจ�ำนวนมากสามารถหาเลี้ยง ความยุ่งยากให้กับประชากรเหล่านี้ในการคว้าโอกาสเอาไว้ ชีพได้ และหากไม่มีงาน ประชากรเหล่านี้ก็จะต้องเผชิญกับ ความอดอยาก อันที่จริงแล้ว ทั่วทั้งภูมิภาค คนงานและ ผลกระทบจากนโยบายด้านแรงงานที่แพร่หลาย ธุรกิจนอกระบบถูกบูรณาการเข้ากับห่วงโซ่การผลิตในระดับ กฏข้อบังคับด้านแรงงานและนโยบายด้านการคุ้มครองทาง นานาชาติ ภูมิภาค และระดับประเทศที่คึกคักได้เป็นอย่าง สังคมที่ค่อนข้างเข้มงวดที่ก�ำหนดไว้เป็นลายลักษณ์อักษร ดี...สิ่งที่เศรษฐกิจนอกระบบผลิตออกมามักถูกน�ำไปบริโภค รวมไปถึงการขาดศักยภาพในการควบคุมกฏ...เป็นปัจจัย ในฐานะที่ เ ป็ น ปั จ จั ย การผลิ ต ขั้ น กลางโดยโรงงาน ส�ำคั ญ ที่ ท�ำให้ ก ารท�ำงานนอกระบบแพร่ ข ยายไปทั่ ว ทั้ ง อุตสาหกรรมและธุรกิจในระบบ หรือโดยประชากรที่ท�ำงาน ภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก แม้ในประเทศที่มีราย หรือให้บริการแก่เศรษฐกิจในระบบ อย่างไรก็ตาม ปัญหาที่ ได้ปานกลางค่อนข้างสูง ในภาพรวมนั้น ประสบการณ์เกี่ยว เกิดขึ้นตามมาได้แก่ การแพร่หลายของกิจกรรมในเศรษฐกิจ กั บ นโยบายด้ า นแรงงานและการคุ ้ ม ครองทางสั ง คมของ นอกระบบเริ่ ม เป็ น ตั ว จ�ำกั ด การเปลี่ ย นแปลงและความ เอเชียตะวันออกและแปซิฟิกนั้นยังมีไม่มากนัก เมื่อเทียบกับ สามารถในการผลิต...ฐานภาษีอยู่ในอัตราที่ต�่ำจนเป็นการ ประเทศที่มีรายได้ในระดับต�่ำและระดับกลางอื่นๆ รัฐบาล ยากต่อรัฐบาลในการจัดหาหรือคงไว้ซึ่งสินค้าสาธารณะ รวม ต่างๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกได้เริ่มออก ไปถึงการท�ำงานนอกระบบเริ่มจ�ำกัดทางเลือกของครัวเรือน กฏระเบียบข้อบังคับในตลาดแรงงานของตนช้ากว่า...และมี 1 0   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.10: “งานนอกระบบ” เป็นที่รู้จักแพร่หลายในหลายพื้นที่ของเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกมากกว่าประเทศอื่นๆ ที่มีการพัฒนาในระดับเดียวกัน a. Own account a. บัญ ชีของตั and วเองครอบครั unpaid familyว คนงาน as a workers b. Share of ง b. ส่วนแบ่ the labor ของกำ force contributing �ลังแรงงานที ่มีส่วนร่วม 100 ที่ได้รับ ค่าจ้างเป็ share of น ส่วนแบ่ the laborงของแรงงานในปี force, 2010 พ.ศ.2553 100 to a pension plan, ในการวางแผนเงิ นบำ latest year �นาญในปี ล่าสุด a. Own a. Ownaccount and unpaid account and unpaidfamily workers family as a as a workers b. Share b. Share of the the labor oflabor force force contributing contributing Japan 90 100 Lao PDR 100 share share of the force, the labor oflabor force, 20102010 90 100 100 to a pension to a pension plan,plan, latest year year Australia latest 80 80 Japan Japan 90 90 90 90 Korea, Rep. Australia Australia Lao PDR Vanuatu Lao PDR 70 Timor-Leste 70 80 80 Cambodia 80 80 Rep. Rep. Korea,Korea, Vietnam Vanuatu Vanuatu 60 Indonesia 60 ราร้อยละ ราร้อยละ 70 70 Timor-Leste Timor-Leste 70 70 อัตPercent อัตPercent Mongolia Cambodia Cambodia Malaysia 50 Tonga Thailand 50 VietnamVietnam 60 60 Philippines Indonesia Indonesia 60 60 Mongolia Percent Percent Percent Percent Mongolia Mongolia Malaysia Malaysia 40 Tonga Thailand Tonga Thailand 40 50 50Fiji 50 50 Philippines Philippines Mongolia Mongolia China 30 30 40 40 Malaysia Korea, Rep. 40 40 Philippines 20 Fiji Fiji Vietnam Thailand China China 20 30 30 30 30 Korea,Japan Korea, Rep. Rep. Cambodia Philippines Philippines 10 Malaysia Malaysia Singapore 10 Indonesia 20 20 New Zealand 20 20 Timor-Leste Vietnam Vietnam Thailand Thailand Australia Papua New Guinea 0 Japan Japan 0 Cambodia Cambodia Lao PDR 10 10 Singapore Singapore 10 10 Indonesia Indonesia Timor-Leste Timor-Leste 500 10,500 20,500 New Zealand NewAustralia Zealand 30,500 40,500 50,500 60,500 70,500 Australia 80,500 500 1,000 2,000Papua Papua 4,000 New Guinea New Guinea 8,000 16,000 32,000 64,000 0 รายได้ประชากรต่อหัวคำ Lao PDRLao PDR 0 �นวณตามหลักความเท่าเทียมกันของ 0 0 500 500 Income อำ 10,500 10,500�นาจซื ้อ per 20,500 (อั capita 30,500 20,500 PPP ่ยน(2005 ตราแลกเปลี 30,500 เหรี 40,500 international ยญสหรั 40,500 50,500 $) ฐ พ.ศ.2548) 50,500 60,500 60,500 70,500 70,500 80,500 รายได้ 500 ป500 80,500 ระชาชาติ 1,000 ่อหั ต1,000 พ.ศ.2553 ว2,000 GDP per capita 2,000 (อัต4,000 4,000 ราแลกเปลี 2010 ่ยน US$) (2005 8,000 8,000 เหรียญสหรั 16,000 16,000 ฐ พ.ศ.2548) 32,00032,000 64,000 64,000 World Income Income per capita East per Asia PPP capita PPP (2005 (2005Pacific Islands $) $) international international East Asia เอเชียตะวั andGDP นออกและแปซิ GDP Pacific per ฟcapita ิก per capita Middle East US$) and North ตะวันออกกลางและแอฟริ 20102010 (2005 (2005 US$) Africa กาเหนือ Europe and ยุโรปและเอเชี Central ยกลาง Asia เอเซียใต้ Asia South ทั่วโลก World เอเชียEast World East ตะวันAsia Asia หมู ออก Pacific ่เกาะแปซิ Islands Pacific ฟิก Islands East East Asia Asia and Pacific and Pacific Middle East East Middle and North and North Africa Africa OECD countries องค์กรพัฒนาประเทศในกลุ่มยุโรป EuropeEurope and Central Asia Asia ซาฮาราแอฟริ and Central Sub-Saharan South South Asiaกา Africa Asia Latin ละตินอเมริ OECD America countries OECD and กาและแคริ บเบีย countries น Caribbean the Sub-Saharan Sub-Saharan Africa Africa แหล่งที่มา: ฐานข้อมูลเงินบำ�นาญธนาคารโลก: ธนาคารโลก พ.ศ.2556c America LatinLatin and the America the Caribbean andCaribbean โครงการด้านสังคมจ�ำนวนน้อยกว่ารัฐบาลในประเทศแถบ ลักษณะนี้...จะถือว่าค่าแรงขั้นต�่ำในฟิลิปปินส์มีอัตราสูงกว่า ละตินอเมริกา ยุโรปตอนกลาง และยุโรปตะวันออกมาก ในเบลเยี่ยมและฝรั่งเศส...รวมถึงสูงกว่าประเทศที่มีรายได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่นานมานี้ รัฐบาลของหลายประเทศใน สู ง อื่ น ๆในเอเชี ย แปซิ ฟ ิ ก ที่ มี ค ่ า แรงเฉลี่ ย ขั้ น ต�่ ำ ...เช่ น เอเชียตะวันออกได้เริ่มก้าวเข้าสู่การก�ำหนดนโยบายอย่าง ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์อีกด้วย กระตือรือร้นและเป็นไปในแนวทางที่คล้ายคลึงกับรัฐบาล ของประเทศแถบยุโรปใต้หลายประเทศ อย่างไรก็ตาม...หากน�ำตัวอย่างที่ค่อนข้างสุดโต่งเหล่านี้ออก จากการพิจารณา ก็จะพบว่าหลักฐานที่พบในประเทศต่างๆ ตั ว อย่ า งของการก�ำหนดนโยบายเหล่ า นี้ . ..อาทิ เ มื่ อ ลอง ในโลกแสดงให้เห็นถึงกฏหมายแรงงานที่ถูกก�ำหนดไว้ใน พิจารณากฏหมายแรงงาน จะพบว่า บทบัญญัติคุ้มครองการ ระดั บ ที่ เ หมาะสม...หากแต่ ถู ก น�ำไปบั ง คั บ ใช้ อ ย่ า งด้ อ ย จ้างงานในอินโดนีเซียนั้นมีความเข้มงวดสูงมาก กล่าวคือ... ประสิทธิภาพ...อันจะสามารถส่งผลให้ความล้มเหลวของ ลูกจ้างที่ถูกจ้างงานภายใต้กฏหมายจะได้รับความคุ้มครอง ตลาดซึ่งกฏหมายเหล่านี้ถูกออกแบบมาให้ควบคุม ทวีความ ทางกฏหมายมากกว่าคนงานในฝรั่งเศส...กรีซ หรือโปรตุเกส รุนแรงขึ้นได้...(เบทเชอร์แมน...:...พ.ศ.2555)...และถึงแม้ว่า และได้รับความคุ้มครองต�่ำกว่าคนงานในสเปนเพียงเล็กน้อย มาตรการเหล่านี้จะสามารถให้ความคุ้มครองระดับรายได้ เท่านั้น (แผนภาพ 0.11) ในประเทศจีน การเลิกจ้างคนงาน ตลอดจนความมั่นคงแก่ประชากรบางส่วน...แต่ก็อาจล้ม ภายใต้การจ้างงานตามกฏหมายจะกระท�ำได้ยากกว่าการ เหลวในการให้ความคุ้มครองประชากรที่ใช้แรงงานส่วนใหญ่ เลิก จ้างคนงานในเบลเยี่ยม และอิตาลี ในทิศทางเดียวกัน... ได้ ในประเทศที่ความเชื่อมั่นของประชากรที่มีต่อความเข้ม เมื่อพิจารณาเฉพาะสิ่งที่ก�ำหนดไว้ในกฏหมายแรงงาน ก็จะ แข็งของสถาบัน ระบบอภิบาล และการบังคับใช้กฏหมายอยู่ เห็นได้ว่าประเทศฟิลิปปินส์มีค่าจ้างขั้นต�่ำตามกฏหมายเฉลี่ย ในระดับต�่ำนั้น...ปัญหาเหล่านี้จะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น...ซึ่ง ในอั ต ราสู ง ที่ สุ ด ในภู มิ ภ าค...ตามมาด้ ว ยกั ม พู ช าและ จะน�ำไปสู่การหลบเลี่ยงและขนาดของเศรษฐกิจนอกระบบ อินโดนีเซีย...และเมื่อจัดอันดับโดยใช้อัตราส่วนค่าแรงขั้นต�่ำ ได้ ต่อมูลค่าเพิ่มต่อคนงาน 1 คน ก็พบว่า...ค่าแรงขั้นต�่ำตามกฏ หมายในฟิลิปปินส์นั้นถือว่าอยู่ในกลุ่มประเทศที่มีค่าแรงสูง ที่สุดของโลกเลยทีเดียว...อันที่จริงแล้ว...หากใช้การชี้วัดใน O v e r v i e w   1 1 หลักฐานที่รวบรวมได้จากหลากหลายประเทศชี้ให้เห็นว่า แผนภาพ 0.11:  บางประเทศในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกมีข้อจำ�กัดเกี่ยวกับ แบบจ�ำลองกฏหมายแรงงานที่ใช้กันอยู่อย่างแพร่หลายนั้น การเลิกจ้างที่คล้ายคลึงกับประเทศแถบยุโรปใต้ ส่งผลลัพธ์ที่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน คือการให้ความส�ำคัญ Employment protection, 2008–10 การคุ ้มครองการจ้ างงานในปี พ.ศ.2551-2553 กับ...แรงงานชายวัยท�ำงานเหนือกว่าเพศหญิง เยาวชน และ United States สหรัฐ อเมริกา ประชากรที่ท�ำงานในระบบการจ้างงานแบบชั่วคราวหรือ Singapore สิงคโปร์ a เป็นงานอิสระ...ผลการศึกษาที่คล้ายคลึงกันทั่วโลกนี้ ได้รับ United Canada Kingdom สหราชอาณาจั แคนาดา กร การสนับสนุนโดยหลักฐานที่ได้จากการศึกษาจากประเทศ Malaysiaมาเลเซีย a ต่างๆ ในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก การขึ้นค่าแรงขั้นต�่ำ New Zealand นิวซีแลนด์ Ireland ไอร์แลนด์ ในอินโดนีเซียได้ลดโอกาสการจ้างงานแรงงานสตรีไร้ฝีมือ Australia ออสเตรเลีย แรงงานเยาวชน...และแรงงานใหม่ในตลาดแรงงานลงใน Brunei Darussalam บรูไน Japan ญี่ปุ่น สัดส่วนที่ไม่เหมาะสม (เดล คาร์ปริโอ, เหงียน และหวัง: Switzerland สวิสเซอร์แลนด์ a พ.ศ.2556) ในประเทศไทย การขึ้นค่าแรงขั้นต�่ำยังส่งผลกระ Mongolia มองโกเลีย Korea, เกาหลี Rep. ทบที่ตรงข้ามกับเป้าหมายที่วางไว้...ต่อโอกาสในการจ้างงาน Denmark เดนมาร์ก ของประชากรเพศหญิง...แรงงานไร้ฝีมือ...และแรงงานสูง Slovak Republic สาธารณรั ฐสโลวัก Czech Republic สาธารณรั ฐเช็ก อายุ (เดล คาร์ปริโอ เทสสินา และซานส์ เดอ กัลดิอาโน : Hungaryฮังการี Sweden สวีเดน พ.ศ.2556) ในเวียดนาม ประชากรเพศหญิงมีแนวโน้มสูงที่ Netherlands เนเธอร์แลนด์ จะได้รับค่าจ้างในระดับใกล้เคียงกับค่าแรงขั้นต�่ำกว่าเพศ Finland ฟินแลนด์ a Thailand ไทย ชาย...ซึ่งส่งผลให้ประชากรเพศหญิงในเวียดนามตกอยู่ใน Lao PDR ลาว a สภาพเปราะบางต่ อ การเปลี่ ย นแปลงอั ต ราค่ า แรงขั้ น ต�่ ำ Cambodia กัมพูชา a Poland โปแลนด์ มากกว่าเพศชาย (เหวียน เหงียน และหวัง : พ.ศ.2556, เดล ออสเตรีย Austria คาร์ปริโอ เหงียน และหวัง : พ.ศ.2556) ผลกระทบจาก ฟิลิปปินส์ Philippines a a เวียดนาม Vietnam ค่าแรงขั้นต�่ำที่มีผลต่อแรงงานเพศหญิงอาจแตกต่างกันไป Germany เยอรมัน ตามประเภทของแรงงาน...ตามที่แสดงให้เห็นในผลการวิจัย ไอซ์แลนด์ Iceland อิตาลี Italy จากอินโดนีเซียว่า ในกลุ่มแรงงานงาน “นอกสายการผลิต” เบลเยี่ยม Belgium เช่น การให้บริการหรือการสนับสนุนธุรกิจหลักขององค์กร ลักเซมเบิร์ก Luxembourg นอร์เวย์ Norway เช่น ภารโรง หรือเจ้าหน้าที่จัดเตรียมอาหารนั้น...การขึ้น China จีนa ค่าแรงขั้นต�่ำสร้างความเจ็บปวดให้กับแรงงานเพศหญิงอย่าง ฝรั่งเศส France โปรตุเกส Portugal ไม่เป็นธรรมมากที่สุด Greece กรีก อินโดนีเซีย Indonesia a สเปน Spain ผลกระทบอันไม่เป็นธรรมเกิดจากกฏหมายแรงงานว่าด้วย Mexicoเม็กซิโก ตุรกี รู ป แบบการท�ำงาน...ที่ แ พร่ ห ลายอยู ่ ใ นหลายพื้ น ที่ ข อง Turkey ภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก...และมีแนวโน้มที่จะส่ง อาเซี ยนพลัส ผลเสียต่อแรงงานเพศหญิง เยาวชน ตลอดจนแรงงานไร้ฝีมือ ASEAN+ OECD-30 30 ประเทศสมาชิกองค์กรร่วมมือ นับเป็นปัญหาที่ทวีความรุนแรงซึ่งก่อให้เกิดทั้งการแบ่งย่อย ECA คณะกรรมการเศรษฐกิจแอฟริ กา และแยกส่วนตลาดแรงงานออกจากก�ำลังแรงงานทั้งหมด 0 0.5 1.0 1.5 2.0 2.5 3.0 3.5 4.0 หลักฐานที่รวบรวมได้ในการจัดท�ำรายงานฉบับนี้...รวมถึง แถบสีการออกกฎหมายคุ Employment ้มครองการจ้ Protection างงาน Legislation (EPL) Index รายงานฉบั บ อื่ น ๆของธนาคารโลกแสดงให้ เ ห็ น ถึ ง ความ การคุ้มครองแรงงานแบบประจำ Protection � (รายบุค of permanent workers คล) จาก against สัมพันธ์เชิงบวกระหว่างระดับการคุ้มครองการจ้างงานตาม การเลิกจ้าง dismissal (individual) กฏหมาย...การสมทบกองทุ น ประกั น สั ง คม...และภาษี กฏระเบียบว่าด้ Regulation on วยการจ้ างงานแบบชั temporary forms ่วคราว แรงงาน อื่นๆ...ตลอดจนของกิจกรรมในเศรษฐกิจนอกระบบ of employment และเมื่อมีการน�ำดัชนีสภาวะธรรมาภิบาลมาประกอบเพื่อใช้ Speci cอrequirements for collective ระเบียบข้ บังคับพิเศษว่าด้ว ยการเลิ กจ้างเป็นกลุ่ม ชี้วัด ความสามารถของหน่วยงานภาครัฐในการบังคับใช้กฏ dismissal หมาย...ความสั ม พั น ธ์ ดั ง กล่ า วจึ ง ชั ด เจนมากยิ่ ง ขึ้ น ...ใน ประเทศจี น ...ความพยายามในการใช้ ก ฏหมายคุ ้ ม ครอง แหล่งที่มา: ประมาณการจากกฏหมายแรงงานของแต่ละประเทศ แรงงานเพื่อแผ่ขยายไปยังประกันสังคมที่น�ำเงินมากจาก หมายเหตุ: ค่าคะแนนเริ่มตั้งแต่ 0 (เข้มงวดน้อยที่สุด) ไปจนถึง 6 (เข้มงวดมากที่สุด) ค่าเฉลี่ยของ องค์กรความ ร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา เป็นข้อมูลเมื่อ พ.ศ.2553 และเก็บข้อมูลจากประเทศต่างๆ จำ�นวน 30 ภาษีเงินได้นั้น...มีความเกี่ยวเนื่องกับการให้ความคุ้มครอง ประเทศ แผนภูมิของภูมิภาคยุโรปและเอชียกลาง เป็นข้อมูลของ พ.ศ.2550 และเป็นค่ารวม (ซึ่งไม่มีการจำ�แนก แรงงานส่วนหนึ่ง ซึ่งยังถือว่ามีความเป็นไปได้ค่อนข้างต�่ำ ตามประเภท) อาเซียนพลัส คือ ประเทศสมาชิกสมาคมสหประชาชาติแห่งตะวันออกเฉียงใต้ 1 2   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.12: อัตราการว่างงาน ของเยาวชนในบางประเทศแถบหมู่เกาะแปซิฟิก ความท้าทายต่อความเป็นปึกแผ่นของสังคม อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ อยู่ในอัตราสูง นอกเหนือจากการด�ำเนินกิจกรรมในเศรษฐกิจนอกระบบ เยาวชนอายุ Youth (ages 15–24) not employedระหว่ or างin 15-24 ปี ที่ไม่ไor education ด้ได้ อยู่ในภาคการจ้ training, circaา2010 งงาน แล้ว หลายประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกก็ การศึกษา หรือการฝึกอบรม (ร้อยละ) ข้อมูล พ.ศ. 2553 ก�ำลั ง เผชิ ญ กั บ อุ ป สรรคในการสร้ า งสั ง คมบู ร ณาการ...ที่ Cambodiaกัมพูชา Vietnam เวียดนาม ประชากรทุกคนโดยเฉพาะวัยหนุ่มสาว สามารถเข้าถึงแหล่ง Lao PDR ลาว งานได้ โดยในภาพรวมนั้น กว่าร้อยละ 30 ของประชากรที่ โมซัมบิก Mozambique มีอายุในช่วง 15-24 ปีในภูมิภาคนี้อยู่ในภาวะว่างงาน หรือ สาธารณรั Slovak ฐสโลวัก Republic Thailand ไทย ไม่ได้รับการศึกษา และการอบรม ซึ่งในจ�ำนวนนี้ ประเทศ ลิธัวเนีย Lithuania ฟิจิ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ ตูวาลู และวานูอาตู ถือเป็น China จีน ประเทศที่มีอัตราประชากรวัยหนุ่มสาวที่อยู่ในภาวะว่างงาน เอกวาดอร์ Ecuador เนปาล Nepal สูงที่สุดของโลก (แผนภาพ 0.12) โดยอัตราการว่างงานนี้ มี โปแลนด์ Poland ความสัมพันธ์กับการใช้ความรุนแรง...รวมถึงเป็นตัวบ่อน แทนซาเนีย Tanzania สาธารณรั Czech Republic ฐเช็ก ท�ำลายความเป็นปึกแผ่นทางสังคม ซึ่งถือเป็นแรงกระตุ้นให้ ปากีสถาน Pakistan รัฐบาลหันมาให้ความส�ำคัญต่อการสร้างต้นทุนมนุษย์โดย ปารากวัย Paraguay สร้างโอกาสการท�ำงานให้กับประชากร...แม้ในบางพื้นที่ที่ยัง ฮอนดูรัส Honduras อิ นเดีย India ไม่ มี ค วามกั ง วลในประเด็ น ความรุ น แรงนี้ . ..อั ต ราการ เอสโตเนี Estonia ย ประชากรวั ย หนุ ่ ม สาวที่ ไ ม่ มี ส ่ ว นร่ ว มในกิ จ กรรมทาง ปานามา Panama เศรษฐกิจ...ก็ถือเป็นปัจจัยที่น่าหวั่นเกรงประการหนึ่ง...ที่ โรมาเนีย Romania เปรู Peru สามารถส่งผลกระทบต่อภาพรวมทางเศรษฐกิจในอนาคต ลัตเวีย Latvia รวมถึงศักยภาพในการผลิตโดยรวมของประเทศ...ดังจะเห็น บราซิ Brazil ล ได้ จ ากอิ น โดนี เ ซี ย ...ซึ่ ง ต้ อ งประสบกั บ ปั ญ หาความความ มาเลเซีย Malaysia เบลเยี่ยม Belgium แตกแยกในสังคมอันเป็นผลสืบเนื่องมาจากสภาวการณ์ที่ คอสตาริ Costa Ricaกา ประชากรวัยท�ำงานไม่สามารถเข้าถึงแหล่งงานได้ ฮังการี Hungary โปรตุเกส Portugal เอลซั ลวาดอร์ El Salvador ยิ่งไปกว่านั้น...ความส�ำเร็จทางเศรษฐกิจในภูมิภาคก็ได้ส่งผล มองโกเลีย Mongolia ให้ค่าแรงถีบตัวสูงขึ้น...โดยเฉพาะในหมู่แรงงานมีฝีมือ...และ สาธารณรั ฐโดมินิกัน Dominican Republic อุรุกวัย Uruguay น�ำมาซึ่ ง ความเหลื่ อ มล�้ ำ ต่ า งๆ...ด้ ว ยเช่ น กั น ...และแม้ ว ่ า โคลอมเบีย Colombia มาตรฐานการครองชีพโดยรวมของประชากรจะเพิ่มสูงขึ้น Sriศรี ลังกา Lanka ก็ตาม...แต่ในประเทศที่นับเป็น...“ยักษ์ใหญ่”...ด้านจ�ำนวน อาร์เจนตินา Argentina ติมอร์เลสเต Timor-Leste ประชากรเช่นประเทศจีน อินโดนีเซีย และ สปป.ลาว ก็ไม่ได้ โบลิเวีย Bolivia มีการกระจายสวัสดิการต่างๆ...ออกไปอย่างทั่วถึงเช่นที่ผ่าน Greece กรีก มา แผนภาพ 0.13 แสดงค่าสัมประสิทธิ์การกระจายรายได้ Papua New ปาปั วนิวกินี Guinea บัลแกเรีย Bulgaria ใน 3 ช่วงเวลา กล่าวคือ ประเทศที่อยู่เหนือเส้น 45 องศา อินโดนีเซีย Indonesia คือประเทศที่ความไม่เสมอภาคเพิ่มสูงขึ้นนับตั้งแต่ปลาย ตะวัน West ตกแบงก์ Bank andและกาซ่ Gaza า พ.ศ.2535 จนถึง พ.ศ.2543 โดยค่าสัมประสิทธิ์ความไม่ สเปน Spain ฟิจิ Fiji เสมอภาคในประเทศจีนเพิ่มขึ้นจากราวร้อยละ...35 ในช่วง ฟิลิปปินส์ Philippines กลางปี พ.ศ.2535 ขึ้นไปถึงประมาณร้อยละ 42 ในปลายปี อิ ตาลี Italy ตุรกี พ.ศ.2543...ส่ ว นในกลุ ่ ม แรงงานที่ มี ค ่ า จ้ า งรายเดื อ นใน Turkey เซอร์ Serbiaเบีย ประเทศอินโดนีเซียนั้น...รายได้ต่อปีเพิ่มขึ้นระหว่างช่วงปี มอริเตเนีย Mauritania พ.ศ. 2542 จนถึง พ.ศ.2546 ถึงร้อยละ 9.3 ส�ำหรับกลุ่ม บอตสวานา Botswana มอริเชียส ฐานะปานกลาง แต่กลับเพิ่มขึ้นเพียงร้อยละ 6 ส�ำหรับกลุ่ม Mauritius วานูอาตู Vanuatu ประชากรฐานะยากจน หรือใกล้เคียงฐานะยากจน...รูปแบบ ตูวาลู Tuvalu ของค่าตอบแทนทักษะฝีมือที่เพิ่มสูงขึ้น...สามารถเห็นได้ชัด 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 ในประเทศอื่นๆ...ของภูมิภาคนี้เช่นกัน...และก่อให้เกิดความ อั ตราร้อยละ Percent กังวลที่ทวีขึ้นในหมู่ผู้มีอ�ำนาจก�ำหนดนโยบาย...ต่อความไม่ เยาวชนชาย Young men เยาวชนหญิ Young ง women เสมอภาคด้านรายได้ที่มีช่องว่างกว้างขึ้น...รวมถึงความเสี่ยง ที่จะเกิดขั้วทางสังคมอีกด้วย แหล่งที่มา: ตารางสถิติในธนาคารโลก พ.ศ.2555b; ธนาคารโลกข้อมูล I2D2 O v e r v i e w   1 3 ความท้าทายต่อความเป็นอยู่ที่ดีจากการท�ำงาน แผนภาพ 0.13 ความไม่เสมอภาคเพิ่มสูงขึ้นในหลายประเทศ รวมถึงประเทศจีนและ ภัยคุกคามต่อความเป็นอยู่ที่ดีจากการท�ำงานนั้นสามารถ อินโดนีเซีย ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของประชากรส่วนใหญ่ในภูมิภาค แบ่งออกได้เป็นหลายรูปแบบ ความท้าทายที่ก�ำลังทวีความ Changes in inequality,1990s to late 2000s การเปลี่ยนแปลงด้านความไม่เสมอภาคในช่วง พ.ศ.2533-2553 รุนแรงขึ้นประการแรก ได้แก่ ความท้าทายต่อความเป็นปึก 60 แผ่นทางสังคม ซึ่งเชื่อมโยงกับการเติบโตทางเศรษฐกิจที่เป็น 55 ไปด้วยอัตราที่ต�่ำลงในภูมิภาค...ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนใน to late 2000s พ.ศ.2543-2553 ประเทศที่มีความสามารถในการผลิต...และมาตรฐานการ 50 ครองชีพล้าหลังมาเป็นเวลานาน...ยกตัวอย่างเช่น ฟิลิปปินส์ PHL 45 CHN พ.ศ.2548 PHLพ.ศ.2549 2006 ในช่ ว งระยะเวลาสิ บ ปี ที่ ผ ่ า นมา...แม้ ก ารขยายตั ว ทาง CHN 2005 KHMพ.ศ.2549 KHM in mid- 2004 PHL พ.ศ.2552 PHL 2009 CHN พ.ศ.2552 CHN 2009 THA พ.ศ.2549 THA 2006 ีในช่วงต้นถึงปลาย เศรษฐกิจจะเป็นที่น่าพอใจ...แต่ฟิลิปปินส์ก็ต้องเผชิญกับ 40 IND INDพ.ศ.2554 2011 VNM VNMพ.ศ.2545 2002 THA พ.ศ.2553 ธิ์จีนcoefficient THA 2010 ปั ญ หาในการขจั ด ความยากจน...ซึ่ ง ส่ ง ผลให้ อั ต ราความ LAO LAOพ.ศ.2551 2008 KHM KHM พ.ศ.2552 2009 35 ยากจนลดลงช้ากว่าประเทศเพื่อนบ้านอื่นๆ...อนึ่ง...ปัญหา IND INDพ.ศ.2548 2005 VNMพ.ศ.2551 VNM 2008 ด้านมาตรฐานการครองชีพนี้มีความเกี่ยวข้องกับปัญหาการ LAOพ.ศ.2545 LAO 2002 Gini 30 ค่าสัมประสิท ว่างงาน ตลอดจนความสามารถในการผลิตในสายงานต่างๆ 25 ด้วย ประเทศต่างๆ เช่น กัมพูชา อินโดนีเซีย ลาว และ ฟิ ลิ ป ปิ น ส์ . ..จ�ำเป็ น จะต้ อ งสร้ า งงานที่ ส ามารถก่ อ ให้ เ กิ ด 20 20 30 40 50 60 ผลิตผลที่มีศักยภาพ...และแข่งขันกับประเทศอื่นๆ...ได้ใน ค่ ประสิทธิ์จีนีในช่ าสัมcoefficient Gini in วง พ.ศ.2533-2543 mid-to late 1990s ระบบเศรษฐกิจโลก แผนภาพ 0.5 แสดงให้เห็นถึงอัตราการ ยุ โรปและเอเชี ยกลาง แอฟริกา Africa เอเชียตะวั East Asia นออกและ แปซิฟิก and Pacific Europe and Central Asia เจริญเติบโตของผลิตภาพ...ที่เพิ่มสูงขึ้นในประเทศกัมพูชาใน ละตินอเมริ Latin กาและแคริ America and บเบี the้ยนCaribbean ตะวันออกกลางและแอฟริ Middle East and Northกาเหนื อ Africa ช่วงระหว่าง พ.ศ.2543-2553 การเติบโตของผลิตภาพ เอเซียใต้ Asia South แรงงานในฟิลิปปินส์มีอัตราต�่ำที่สุดในกลุ่มประเทศเอเชีย แหล่งที่มา: ธนาคารโลก พ.ศ.2554-2556c. ตะวันออก ยิ่งไปกว่านั้น การขึ้นค่าแรงยังส่งผลให้ความได้ หมายเหตุ: แผนภาพนี้แสดงให้เห็นถึงการบริโภคและค่าสัมประสิทธิ์จีนี (ร้อยละ) ที่คำ�นวณจากพื้นฐานจากราย เปรียบด้านค่าตอบแทนแรงงานที่ช่วยให้ประเทศในแถบ ได้ใน 3 ช่วงเวลา กล่าวคือจุดที่แสดงประเทศที่อยู่เหนือเส้น 45 องศา แสดงให้เห็นถึงความไม่เสมอภาคที่เพิ่ม มากขึ้นจากในช่วง พ.ศ.2533 จนถึงช่วง พ.ศ.2543 เอเชียตะวันออกและแปซิฟิกได้ประโยชน์มหาศาลจากตลาด โลกเริ่มลดต�่ำลงอีกด้วย เหตุผลหลักที่ท�ำให้การจ้างงานเป็นไปได้ยาก...(แผนภาพ บรรดาประเทศเหล่านี้...ไม่สามารถเพิกเฉยต่อข้อจ�ำกัดใน 0.16)...ช่ อ งว่ า งระหว่ า งทั ก ษะนี้ เ ป็ น ตั ว บ่ อ นท�ำลายการ สภาพแวดล้อมการประกอบการได้ อินโดนีเซีย (ซึ่งถูกจัดอยู่ เติบโต การที่ระบบสาธารณสุขการศึกษารวมถึงแรงงานที่มี ในอันดับที่ 120 จากดัชนีชี้วัดความสะดวกในการประกอบ อยู่ไม่สามารถปรับตัวให้ทันต่ออุปสงค์ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ธุรกิจของธนาคารโลก) ฟิลิปปินส์ (อันดับที่ 108) และ ได้ โดยเฉพาะกรณีที่แรงจูงใจในการลงทุนด้านทักษะความ กัมพูชา...(อันดับที่...137)...ถูกจัดให้อยู่ในอันดับท้ายๆ...ใน สามารถถูกบิดเบือนไป โดยนโยบายจากรัฐบาลกลาง อาทิ ด้านบรรยากาศการลงทุน...ส่วนประเทศจีน...และเวียดนาม โครงการอบรมต่างๆ...แทนที่จะปล่อยให้ด�ำเนินไปตามความ (อันดับที่ 96 และ99) อยู่ในอันดับกลางๆ (แผนภาพ 0.14) ต้องการของตลาด...เช่นเดียวกันกับประเทศกัมพูชา ลาว ทั้งนี้ ประเด็นด้านการเข้าถึงเงินทุน และบริการด้านการเงิน และอีกในหลายประเทศที่เป็นหมู่เกาะ แถบเอเชียตะวัน เพื่ อ ท�ำธุ ร กิ จ นั้ น ...ถื อ เป็ น ปั ญ หาที่ ถู ก รายงานเข้ า มามาก ออกและแปซิฟิกก็ได้ ที่สุด...แม้ว่าวิสาหกิจขนาดย่อมถึงขนาดกลาง...จะถือเป็น แหล่งจ้างงานที่ส�ำคัญ (แผนภาพ 0.15) แต่สถานประกอบ ข้ อ โต้ เ ถี ย งว่ า ด้ ว ยการรั ก ษาระดั บ คุ ณ ภาพชี วิ ต จากการ การเหล่านี้กลับต้องเผชิญกับข้อจ�ำกัดในการขยายแหล่ง ท�ำงานเกิ ด ขึ้ น ในเวที ก ารเมื อ งหลายประเทศ...และหาก ทรัพยากรทางการเงิน ซึ่งถือเป็นอุปสรรคต่อพลวัตรการจ้าง ประเด็ น นี้ ถู ก เพิ ก เฉย...อาจเป็ น ตั ว การที่ ท�ำลายสั ญ ญา งาน และการพัฒนาคุณภาพชีวิตของแรงงาน ประชาคมลงได้ การเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว ใน ประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกไม่ได้ด�ำเนินไป นอกจากนี้ การขาดทักษะ และการท�ำงานไม่ตรงสายงานใน พร้ อ มกั บ การพั ฒ นาสถาบั น ทางสั ง คมและพลเมื อ งที่ เ ท่ า ตลาดแรงงานของหลายประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออก เทียมกัน...ซึ่งแตกต่างจากประวัติศาสตร์ของประเทศที่มีราย และแปซิฟิก...ยังกลายมาเป็นอุปสรรคต่อศักยภาพในการ ได้สูงในปัจจุบัน...ซึ่งการพัฒนาดังกล่าวจ�ำเป็นต้องเกิดขึ้น เพิ่มผลผลิตต่อหน่วย...และการยกระดับมาตรฐานการครอง เพื่ อ รองรั บ ผลประโยชน์ ข องแต่ ล ะกลุ ่ ม และชนชั้ น ชีพด้วยเช่นกัน...ตัวอย่างเช่น...ข้อมูลที่ได้จากมลฑลยูนาน สหภาพแรงงานในประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก ประเทศจีน และลาว แสดงให้เห็นว่า การขาดทักษะเป็น ในอดีตนั้นไม่เข้มแข็งเท่าในปัจจุบัน...และสหภาพแรงงานใน 1 4   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.14:  ตารางเเสดง “ความสะดวกในการทำ�ธุรกิจ” ด้านค่าแรง...และความไม่เสมอภาคที่เพิ่มสูงขึ้นในเมืองที่ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก ก�ำลังขยายตัวของประเทศต่างๆ...ที่การเปลี่ยนแปลงทาง การจัดลำ�ดับEase of doing ความยากง่ business �เนิ ายในการดำ ranking, 2013 นธุรกิจ ของโลก พ.ศ.2556 โครงสร้างได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าในประเทศอื่นๆ...เส้น ทางสู่การพัฒนาที่ประสบความส�ำเร็จของประเทศในเอเชีย สิงคโปร์ Singapore ตะวันออกที่มีรายได้สูง เช่น ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ สิงคโปร์ และ เขตปกครองพิ Hong Kong SAR, เศษฮ่ องกง China มาเลเซีย Malaysia อื่นๆ...นั้น...ล้วนต้องผ่านช่วงเวลาที่มีการเรียกร้องให้เกิด ไต้ หวัน ประเทศจี Taiwan, China น ประสิ Bestทธิภ าพการทำ performers �งาน “การเติบโตแบบองค์รวม” และหากจะกล่าวให้ชัดเจนขึ้น ก็ ที่ดีที่สุด Thailand ไทย คือ “ยุทธศาสตร์ด้านอาชีพ” มาแล้ว อย่างไรก็ตาม ค�ำตอบ ตองกา Tonga ที่ฟังดูมีเหตุผลของประเทศเหล่านี้ ในช่วงเวลานั้นๆ อาจไม่ บรูไนดารุ Brunei สซาลาม Darussalam สามารถใช้ได้กับเศรษฐกิจโลกยุคปัจจบัน...ที่มีการบูรณา ซาเมา Samoa การและมีพื้นฐานอยู่บนกฏข้อบังคับมากกว่าในอดีต ฟิจิ Fiji วานูอาตู Vanuatu การสร้างความยั่งยืนแก่ความเป็นอยู่ที่ดีจากการ มองโกเลีย Mongolia ท�ำงานในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก China จีน ค�ำถามที่ว่า นโยบายที่ก�ำหนดขึ้นจะสามารถสร้างความเชื่อ หมู่เกาะโซโลมอน Solomon Islands มั่ น ว่ า ความเป็ น อยู ่ ข องประชากรจะดี ขึ้ น ได้ จ ากการเพิ่ ม เวียดนาม Vietnam ประสิทธิภาพการผลิต...การยกระดับมาตรฐานการครอง ปาเลา Palau ชีพ...และความเป็นปึกแผ่นในสังคมได้อย่างไร...นโยบายอัน ฟิลิปปินส์ Philippines ทรงประสิทธิภาพมากที่สุดในการสร้างสิ่งเหล่านี้ให้เกิดขึ้นได้ Papua New ปาปั วนิวกินี Guinea จะต้องสามารถก่อให้เกิดเสถียรภาพด้านราคา...รักษาจุดยืน หมู่เกาะมาร์ Marshall แชลส Islands ในนโยบายการคลัง และเอื้อต่อการลงทุน ตลอดจนการ อินโดนีเซีย Indonesia คิริบาติ Kiribati สร้างนวัตกรรม...รวมทั้งรักษากรอบด้านกฏข้อบังคับให้กับ ประสิทธิภาพการทำ �งาน ตลาดปัจจัยการผลิตและผลผลิตต่างๆ ซึ่งจะเป็นการช่วย กัมพูชา Cambodia ที่แย่ที่สุด Micronesia ไมโครนี (FSM)เซีย Worst performers เพิ่มจ�ำนวนผู้ประกอบการ...โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกิจการ สปป. Lao PDRลาว ขนาดเล็กและขนาดกลาง...ซึ่งเป็นภาคส่วนที่ประชากรส่วน ติม อร์ตะวันออก Timor-Leste ใหญ่ ใ นภู มิ ภ าคเอเชี ย ตะวั น ออกและแปซิ ฟ ิ ก ท�ำงานอยู ่ Myanmar พม่า (คณะกรรมการพัฒนาการ:...พ.ศ.2555)...ในการก�ำหนด 0 20 40 60 80 100 120 140 160 180 200 “รากฐาน”...ให้กับนโยบายทางเศรษฐกิจมหภาค...สภาพ Rank จั ดอันดับประเทศทั among countries่วโลกที ่มีข้อ (with มูล worldwide data) แวดล้ อ มทางธุ ร กิ จ รวมถึ ง การพั ฒ นาทุ น มนุ ษ ย์ นั้ น ...ผู ้ มี อ�ำนาจก�ำหนดนโยบายควรค�ำนึ ง ถึ ง หน่ ว ยทางเศรษฐกิ จ หมายเหตุ: มีการจัดลำ�ดับเศรษฐกิจโดยใช้ความยากกง่ายในการดำ�เนินธุรกิจ จากลำ�ดับที่ 1 ถึง 189 ประเทศที่มี ต่างๆ...อย่างครอบคลุม (กล่าวคือพิจารณาทั้งในระดับฟาร์ม ดัชนีความง่ายในการดำ�เนินธุรกิจสูง...หมายความว่า...สภาพแวดล้อมด้านกฏข้อบังคับอำ�นวยต่อการก่อตั้งหน่วย ปศุ สั ต ว์ ไ ปจนถึ ง วิ ส าหกิ จ ขนาดย่ อ มและทั้ ง กิ จ การขนาด ธุรกิจในประเทศมากกว่า...ดัชนีชี้วัดนี้ได้จากการคำ�นวณค่าเฉลี่ยเปอร์เซนไทล์ของแต่ละประเทศใน 10 หัวข้อ โดยมีตัวชี้วัดหลากหลายและให้น้ำ�หนักกับแต่ละหัวข้อเท่าเทียมกัน การจัดลำ�ดับนี้ใช้ข้อมูลจนถึงเดือนมิถุนายน เล็ก...ขนาดกลาง...ไปจนถึงระดับบริษัท)...และกับค�ำนึงถึง พ.ศ.2556 http://www.doingbusiness.org/rankings การท�ำงานในรูปแบบต่างๆ (ได้แก่งานทั้งที่มีและไม่มีรายได้ ประจ�ำ...หรื อ งานเต็ ม เวลาและไม่ เ ต็ ม เวลา)...ที่ มี อ ยู ่ ใ น ภูมิภาค...ในทางเดียวกัน...ผู้มีอ�ำนาจก�ำหนดนโยบายควรตื่น ประเทศแถบละตินอเมริกา...และยุโรป...แม้ในช่วงที่การ ตัวในเรื่องกฎหมาย...และข้อบังคับต่างๆ...ที่มีอิทธิพลต่อการ พั ฒ นาในประเทศเหล่ า นี้ อ ยู ่ ใ นระดั บ เดี ย วกั น ก็ ต าม...ใน ตัดสินใจเปรียบเทียบเพื่อเลือกสิ่งที่ดีที่สุดขององค์กรทาง ประเทศที่สหภาพแรงงานมีความเข้มแข็ง จะมีแนวโน้มที่จะ ธุรกิจต่างๆ...ทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ อันตรายประการหนึ่ง เป็นปากเสียงให้กับกลุ่มคนเล็กๆ เพียงบางกลุ่ม และยังไม่ ของจุดยืนทางนโยบายที่อาจก่อให้เกิดความเอนเอียงต่อการ พัฒนาไปถึงระดับที่สามารถรักษาผลประโยชน์ให้กับกลุ่ม ตัดสินใจของภาคธุรกิจไม่ในทางใดก็ทางหนึ่ง ได้แก่ ความไม่ ประชากรที่ท�ำอาชีพอิสระและแรงงานด้านบริการ ดังเช่นใน สมดุลทางโครงสร้าง กล่าวคือ มีทุนมากเกินไป ในขณะที่มี ประเทศในเอเชียใต้ หรือแม้กระทั่งในสหรัฐอเมริกาได้ แรงงานในภาคส่ ว นใดภาคส่ ว นหนึ่ ง ของระบบเศรษฐกิ จ จ�ำนวนไม่เพียงพอ...หรือมีแรงงานมากเกินไปและไม่มีทุน เนื่องจากไร้ซึ่งสวัสดิการประชาชน...แรงงานและสังคมแล้ว เพี ย งพอ ...ความไม่ ส มดุ ล นี้ อ าจฝั ง รากลึ ง ลงไปทั้ ง ในทาง ประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกหลายประเทศจึง เศรษฐกิจและการเมือง ...และเมื่อเกิดความไม่สมดุลนี้ขึ้น ก�ำลังเผชิญกับความท้าทายอันยากล�ำบากในด้านการเติบโต ความสามารถในการปรับตัว...การสร้างความเจริญและการ ทางเศรษฐกิจที่เป็นไปในอัตราต�่ำ...การสูญเสียข้อได้เปรียบ O v e r v i e w   1 5 เติ บ โตของแต่ ล ะประเทศอาจต้ อ งหยุ ด ชะงั ก ...ในขณะที่ แผนภาพ 0.15 หน่วยธุรกิจขนาดกลางและขนาดเล็กถือเป็นปัจจัยหลักที่ก่อให้ การบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจโลกเร่งเร้าให้ประเทศนั้นๆ เกิดการสร้างงานในประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก ให้ต้องก้าวไปอย่างรวดเร็วก็เป็นได้ การสร้ างงานและการสู Employment creation Employment ญ andand loss creation เสี ย as lossงาน % of as คิtotal, % ด นร้ อยละ เป็total, of by firmในแต่ ละขนาดธุรกิจ sizesize by firm เมื่อมีรากฐานอันดี รัฐบาลฝ่ายปฏิบัติการของประเทศต่างๆ วานูอาตู Vanuatu Vanuatu ก็จะยืนหยัดอยู่บนจุดยืนอันเข้มแข็งของตน...ในขณะที่เริ่ม Timor-Leste ติมอร์ตะวันออก Timor-Leste สหพันธรัฐ เปลี่ยนแปลงจุดสนใจไปยังตลาดแรงงานและทุนมนุษย์ รวม Micronesia, Micronesia, Fed. ไมโครนี เซีย Sts.Sts. Fed. ถึงการคุ้มครองทางสังคม และในขณะที่รัฐบาลของประเทศ Vietnam Vietnam เวียดนาม ในเอเชี ย ตะวั น ออกและแปซิ ฟ ิ ก ก้ า วเข้ า สู ่ แ นวทางการ Philippines Philippines ฟิลิปปินส์ ก�ำหนดนโยบายที่ค่อนข้างใหม่นี้...จึงควรให้ความสนใจต่อวิธี Mongolia Mongolia มองโกเลีย การหาเลี้ ย งชี พ ของประชากรในเอเชี ย ตะวั น ออกและ Indonesia Indonesia อินโดนีเซีย แปซิฟิก...ไม่มีเหตุผลใดเลยที่ผู้ก�ำหนดนโยบายในภูมิภาคนี้ Fiji Fiji ฟิจิ จะต้ อ งตอบสนองต่ อ การเรี ย กร้ อ งให้ มี ก ารแทรกแซง Samoa Samoa ซามาวตะวั นตก นโยบายต่ า งๆ...ที่ ถู ก ออกแบบ...และพั ฒ นาปรั บ ปรุ ง ใน สปป. LaoLao PDR ลาว PDR บริบททางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันออกไป แบบ จ�ำลองกฏข้อ ตองกา Tonga Tonga บังคับด้านแรงงานและความคุ้มครองทางสังคมที่ใช้กันอยู่ อย่างแพร่หลายนั้นถูกออกแบบและพัฒนาขึ้นจากประเทศที่ –150 –100 –150 –100 –50–50 0 0 50 50 100100 150150 ตราร้อยละ อัPercent การจ้ า งงานแบบได้ รั บ เงิ น เดื อ นประจ�ำเป็ น รู ป แบบการ Percent ธุ รกิLarge Large จขนาดใหญ่ กิจขนาดกลางและขนาดเล็ ธุรand firms Small firms Small medium and ก enterprises medium enterprises ท�ำงานหลัก...และยังเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่แรงงานส่วนใหญ่ เป็นเพศชาย...นอกจากนี้ หลักฐานที่ได้จากการศึกษาใน แหล่งที่มา: อายาการิ ดีเมอร์กุช-คันท์ และมัคสิโมวิค พ.ศ.2554, จากการสำ�รวจองค์กรทางธุรกิจของ หลายๆ ประเทศ ซึ่งรวมถึงประเทศในแถบเอเชียตะวันออก ธนาคารโลก พ.ศ.2549-2553 และแปซิ ฟ ิ ก ...ยั ง แสดงให้ เ ห็ น ว่ า แบบจ�ำลองเหล่ า นี้ เ อื้ อ ประโยชน์ให้กับแรงงานเพศชายวัยท�ำงานในระบบการจ้าง งานแบบเต็มเวลามากกว่า ได้ ท ดลองน�ำความคุ ้ ม ครองทางการเงิ น ที่ ไ ม่ เ ชื่ อ มโยงกั บ ความคุ้มครองอื่นๆ และการรวมความเสี่ยงในด้านสุขภาพ ในทางกลับกัน...ผู้ก�ำหนดนโยบายในเอเชียตะวันออกและ การท�ำงานของประชากรเเล้วด้วย หลักประกันสุขภาพถ้วน แปซิฟิก...ควรค�ำนึงถึงมาตรการที่ให้ความช่วยเหลือแรงงาน หน้าในประเทศไทย...ถือเป็นตัวอย่างของการประสบความ ทั้งหมด แม้แต่กลุ่มที่เป็นเจ้าของธุรกิจ หรือนายจ้าง ซึ่งตาม ส�ำเร็จที่ชัดเจนมากที่สุดของมาตรการดังกล่าว และความ หลักการแล้ว กฏข้อบังคับด้านแรงงาน และความคุ้มครอง ชื่นชมที่ได้รับไม่ใช่เพียงในด้านการขยายความคุ้มครองทาง ทางสังคมก็ควรให้ผลประโยชน์แก่ผู้ท�ำงาน รวมถึงผู้อยู่ใน สุขภาพ แต่ยังเป็นในด้านการใช้การบริการทางสุขภาพให้ การอุปการะทั้งหมด...ไม่ใช่เจาะจงเอื้อประโยชน์ให้กับภาค เกิดประโยชน์สูงสุดอีกด้วย ส่วน...สถานที่...หรือบทบาทในระบบเศรษฐกิจแบบใดแบบ หนึ่งมากกว่าแบบอื่นๆ...ยกตัวอย่างเช่น ในประเทศแถบ นอกจากนี้...รัฐบาลยังมีบทบาทในการส่งเสริมและรักษาไว้ สแกนดิเนเวียนั้น...มีการให้ความส�ำคัญกับความคุ้มครอง ซึ่ ง การลงทุ น ในสิ น ค้ า สาธารณะ...ตลอดจนหาโอกาสยก ประชาชนมากกว่ า คุ ้ ม ครองงาน...ซึ่ ง เป็ น วิ ธี ก ารให้ ค วาม ระดับความเป็นอยู่ที่ดีจากการท�ำงาน...ซึ่งจะยังไม่ถูกใช้เพื่อ คุ้มครองจากความเสี่ยงจากตลาดแรงงานโดยไม่ผูกมัดความ แสวงหาผลประโยชน์...หากปล่อยให้เป็นไปตามแรงจูงใจ คุ้มครองดังกล่าวไว้กับสถานที่ท�ำงานหรืองานของประชากร ทางการตลาดอย่างเพียงอย่างเดียว...ในรายงานการพัฒนา ระบบสวัสดิการการว่างงานของประเทศ ซึ่งใช้เงินทุนจาก โลกประจ�ำปี...พ.ศ.2556...ได้มีการน�ำเสนอรูปแบบที่ผู้มี รายได้ทั่วไปสามารถช่วยแบ่งเบาเงินชดเชยเมื่อให้ออกจาก อ�ำนาจก�ำหนดนโยบายสามารถน�ำไปประยุกต์ใช้ในการระบุ งานจ�ำนวนมหาศาลที่นายจ้างต้องรับผิดชอบ ลดผลกระทบ “ความท้าทาย”...ของตนเอง...เพื่อท�ำให้ความเป็นอยู่ที่ดี จากภาษีแรงงานที่ไม่ตรงกับสภาพความเป็นจริง...และให้ จากการท�ำงานเกิดประโยชน์สูงสุด และเพื่อจัดล�ำดับความ ความช่วยเหลือเแก่แรงงานที่ไม่ได้อยู่ภายใต้ความคุ้มครอง ส�ำคั ญ ในการลงทุ น ภาคสาธารณะในการก้ า วข้ า มความ ในปัจจุบัน...เพื่อให้สามารถขึ้นทะเบียนการท�ำงานและธุรกิจ ท้าทายเหล่านั้นด้วย รูปแบบที่น�ำเสนอในดังกล่าว ได้น�ำเอา ของตน...นอกจากนี้...การก�ำหนดผลประโยชน์ดังกล่าวไม่ ระดั บ การพั ฒ นาในแต่ ล ะประเทศ...ลั ก ษณะประชากร มากจนเกินไป สร้างความแข็งแกร่งให้กับศักยภาพในการ ศักยภาพในทรัพยากรธรรมชาติ...ตลอดจนสภาพแวดล้อม ก�ำกับดูแลและบริหารจัดการ สามารถช่วยลดทอนความ ทางการเมืองมาพิจารณา...อีกทั้งยังช่วยให้ผู้มีอ�ำนาจก�ำหนด เสี่ยงต่อความยั่งยืนทางการเงินได้...ในหลายประเทศ รัฐบาล นโยบายสามารถการตัดสินใจว่า...ปัจจัยใดเหล่านี้เป็นปัจจัย หลักในการก�ำหนดโครงร่างให้กับโอกาสและอุปสรรคในครัว 1 6   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.16: รายงานจากนายจ้าง เรื่องการขาดทักษะของผู้สมัครงานเป็นสาเหตุหลักที่ทำ�ให้ไม่สามารถหาแรงงาน มาทำ�ตำ�แหน่งที่ต้องการได้ a. สาเหตุ ของความยากลำ a. Reasons �บากในการหาแรงงานในตำ cited for difficulty �แหน่งที่ตand in filling positions (technicians ้องการ (ด้านเทคนิ associate คและวิชาชีพ) professionals) 0.9 0.8 พ.ศ.2554 0.7 STEP 2011 0.6 ก SETP 0.5 China, จีน และสมาชิ 0.4 Yunnan, 0.3 0.2 ยูนาน 0.1 0 Applicants lacked ผู้สมัครที่ขาดทั กษะ Applicants ผู ้สมัครที่คาดหวัง ผู้สมัครทีdid Applicants not ่ไม่ชอบ ไม่No มีผู้สor มัคfew รหรือ required skills expected higher ค่าจ้า งสูง like working สภาพการทำ �งาน applicants ผู้สมั ครจำ �นวนน้อย wages conditions b. สาเหตุของความยากลำ �บากในการหาแรงงานในตำ b. Reasons cited �แหน่งที่ต้องการ for difficulty in filling vacancies 0.9 ลาว พ.ศ.2555 0.8 0.7 2012 0.6 ใน สปป. 0.5 PDR STEP 0.4 LaoSTEP 0.3 โครงการ 0.2 0.1 0 ผู้สมัครที่ขาดทั Applicants กษะ skills lacked ผู้สมัครที่คาดหวั Applicants ง expected ไม่ม No or ีผู้สมัapplicants few ครหรือ ผู้สมัครที่ไdid Applicants ม่ชอบ not like ค่าจ้างสู higher ง wages ผู้สมัครจำ�นวนน้อย สภาพการทำ working �งาน conditions ด้านเทคนิค Technician Professional ด้านวิชาชีพ แหล่งที่มา: เหลียง และ เช็น พ.ศ.2556; ธนาคารโลก พ.ศ.2556a; ข้อมูลจากการสำ�รวจนายจ้างในโครงการพัฒนาทักษะเพื่อการจ้างงานและความสามารถในการผลิต ใน ยูนานและ สปป. ลาว เรือน...ซึ่งเป็นแหล่งแรงงาน...และองค์กรธุรกิจที่ต้องการ จากแผนภาพ 0.18 0.19 และ 0.20 แสดงให้เห็นว่าประเทศ แรงงาน นอกจากนี้ รายงานการพัฒนาโลกประจ�ำปี พ.ศ. ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก...ถูกจัดประเภทโดย 2556...ยั ง ได้ ใ ห้ ร ายละเอี ย ดเกี่ ย วกั บ ประเทศต่ า งๆ...ที่ ใช้การวัดเชิงประจักษ์ แผนภาพ 0.18 และ 0.19 แสดงให้ สามารถแบ่งออกได้เป็น 8 ประเภทได้แก่ ประเทศที่พึ่งพา เห็นถึงประเทศที่ยังคงพึ่งพาการท�ำเกษตรกรรมเป็นหลัก การท�ำเกษตรกรรมเป็ น หลั ก ...ประเทศที่ มี ลั ก ษณะเป็ น และประเทศที่ ก�ำลั ง เปลี่ ย นแปลงเข้ า สู ่ สั ง คมเมื อ งอย่ า ง เมือง...ประเทศที่มีเศรษฐกิจในระบบ...ประเทศที่มีประชากร รวดเร็ว...โดยขนาดของวงกลมแสดงถึงจ�ำนวนประชากร สูงอายุเป็นจ�ำนวนมาก...ประเทศที่มีเยาวชนว่างงานเป็น ยักษ์ใหญ่ด้านจ�ำนวนประชากรและอินโดนีเซียปรากฏใน จ�ำนวนมาก ประเทศที่ได้รับผลกระทบจากความขัดแย้ง... แผนภาพติดกับประเทศขนาดเล็ก เช่น กัมพูชา และติมอร์ ประเทศที่ มี ท รั พ ยากรอุ ด มสมบู ร ณ์ . ..และประเทศที่ มี ตะวันออก...จึงท�ำให้มิติดังกล่าวมีความน่าสนใจ...และเมื่อ ลักษณะเป็นหมู่เกาะขนาดเล็ก (แผนภาพ 0.17) พิ จ ารณาขนาดของประเทศจากจ�ำนวนประชากร...ก็ จ ะ ท�ำให้สามารถแบ่งแยกความท้าทายที่น่าจะมีความส�ำคัญ...ที่ รัฐบาลของประเทศส่วนใหญ่ในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก O v e r v i e w   1 7 ก�ำลั ง เผชิ ญ ...ออกจากความท้ า ทายที่ ป ระชากรในเอเชี ย การจั ด รู ป แบบความท้ า ทายต่ อ ความเป็ น อยู ่ ที่ ดี จ ากการ ตะวันออกและแปซิฟิกเผชิญได้ แผนภาพ 0.20 บรรยายถึง ท�ำงานในลักษณะนี้ ได้ให้ความรู้ความเข้าใจใหม่ๆ หลาย ประเทศต่างๆ...ที่พัฒนาไปสู่ระบบสังคมเมืองเป็นอย่างดี ประการ ประการแรกได้แก่ การจัดรูปแบบดังกล่าว แสดง และก�ำลังเริ่ม “จัดระบบ” สัดส่วนก�ำลังแรงงานอันเป็นส่วน ให้ถึงความหลากหลายต่างๆ...ในภูมิภาค...และประเทศใน ส�ำคัญในการสร้างหลักประกันทางสังคม...โดยใช้การเลือก เอเชี ย ตะวั น ออกและแปซิ ฟ ิ ก นั้ น สามารถแบ่ ง ออกเป็ น ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของประชากรทั้งหมด ประเภทต่างๆ ได้ทั้ง 8 ประเภท ไม่มีความท้าทายลักษณะ แผนภาพ 0.17: การจัดกลุ่มของประเทศต่างๆ เป็น 8 ประเภท เพื่อจัดลำ�ดับความสำ�คัญด้านนโยบาย a. ประเภทและการกำ a. Types �หนดลักษณะ and defining characteristics �เกษตรกรรม การทำ Agrarian ประชากรส่ วนใหญ่ Majority of อยู่อาศัยในแถบชนบท the population lives in rural areas Conflict- ได้ร ับผลกระทบ Livelihoodsน สภาพความเป็ อยู่เปลี่ยนแปลงไปเนื altered by war and ่องจากสงครามและความรุ violence นแรง จากความขั affectedดแย้ง การขยายตัว Urbanizing ภาวะความทั นสมั Agricultural ยของภาคเกษตรกรรมและการโยกย้ modernization ายถิ่นฐานจากชนบทสู and rural-urban migration ่เมืองเกิด rapidly taking ขึ้นอย่างรวดเร็ว place ของเมือง ทรัพยากรที่อุดม Resource-rich อุ ตสาหกรรมที Extractive �ทรัพยากรธรรมชาติ ่นำ industries มาใช้เป็นส่contribution make a substantial วนสำ�คัญของภาคการส่ งออก to exports สมบูรณ์ หมู ่เกาะขนาดเล็ Small islandsก �นวนประชากรไม่ จำ Size ส่งเสริ of population มให้เกิดsupport doesn’t ระบบเศรษฐกิ จนาดใหญ่ economies ofหรื อเศรษฐกิ scale จเฉพาะทาง or specialization High youth เยาวชนที่ไม่ไมด้อยู่ในการจ้าง อั ตราเยาวชนที Youth ่ไม่ได้อยู่ในการจ้ unemployment างงานและการศึ rates กษา and idleness มีอัตat rates ราสู งผิดปกติ high levels unusually unemployment �นวนมาก งานมีเป็นจำ การวางระบบ Formalizing เกิ An ดชนชั ้นกลางในเขตเมื urban องและสั middle class and วนการจ้ ดส่a างงานนอกระบบขึ large share ้นในขณะเดี of informal ยวกัน coexist employment ประชากรสูงวัย Aging อั ตราส่วนพึ Rapidly ่งพิงวัยชราเพิ increasing ่มสูงขึ้นอย่ old-age างรวดเร็ว ratios dependency เพิ่มขึ้น b. การกำ �หนดพื้นที b. Plausible ofในประเทศแถบเอเชี ่ที่เป็นไปได้ mapping ยตะวันออกและแปซิฟิก East Asia Pacific countries �เกษตรกรรม การทำ Agrarian กั มพูชา ลาว พม่ Cambodia, Lao า ปาปั PDR, วนิ วกินี ไทย ติม Myanmar, อร์ตะวัNew นออกGuinea, Papua เวียดนาม Thailand, Timor-Leste, Vietnam Conflict- ได้ร ับผลกระทบ ติ หมู่เกาะโซโลมอน มอร์ตะวันออกSolomon Timor-Leste, Islands จากความขั affectedดแย้ง การขยายตัว จี น อินโดนี เซีย ลาว มาเลเซี Urbanizing ของเมือง China, Indonesia, Lao,ย มองโกเลี PDR, ย ฟิลิปปิ Malaysia, นส์ เวียดนาม Mongolia, Philippines, Vietnam ทรัพยากรที่อุดม Myanmar, Mongolia, Papua New Guinea, Lao PDR, Timor-Leste, Indonesia Resource-rich พม่า มองโกเลีย ปาปัวนิวกินี สปป. ลาว ติมอร์ตะวันออก อินโดนีเซีย สมบูรณ์ หมู ่เกาะขนาดเล็ ก Fiji, Kiribati, Marshall Islands, Micronesia (Fed. Sts.), Palau, Samoa, Solomon Islands, Small islands ฟิจิ คิริบาติ หมู่เกาะมาร์แชลส์ ไมโครนีเซีย ปาเลา ซามาว หมู่เกาะโซโลมอน ตองกา ตูวาลู วานูอาตู Tonga, Tuvalu, Vanuatu High youth เยาวชนที่ไม่ไมด้อยู่ในการจ้าง อิ นโดนีเซีย มองโกเลี Indonesia, ปินส์ ย ฟิลิปPhilippines Mongolia, unemployment �นวนมาก งานมีเป็นจำ การวางระบบ Formalizing จี น มาเลเซี China, ย มองโกเลี Malaysia, ย ฟิลิปปินส์Philippines Mongolia, ประชากรสูงวัย Aging จี น อินโดนี China, เซีย ไทย เวีย Indonesia, ดนาม Thailand, Vietnam เพิ่มขึ้น แหล่งที่มา: ธนาคารโลก พ.ศ.2555b. 1 8   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.18: 7 ประเทศในแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกส่วนใหญ่ยังคง ประเทศที่ มี อั ต ราว่ า งงานของกลุ ่ ม วั ย หนุ ่ ม สาวที่ สู ง ...ใน ทำ�เกษตรกรรม ตะวันออกกลาง และอเมริกาเหนือ) ประการที่สอง ได้แก่ เศรษฐกิ จของเกษตรกรรม Agrarian จำ�นวนของประชากรที economies:: Share ่อาศัยอยู of the population ่ในพื้น living inที่ช นบทในปี rural พ.ศ.2556 areas, 2010 ส่วนใหญ่แล้ว แต่ละประเทศจะสามารถจัดให้อยู่ได้มากกว่า 90 หนึ่งประเภท...ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงพลวัตรในภูมิภาค...และ Papua New Guinea ความส�ำคั ญ ของการเปลี่ ย นผ่ า นจากประเภทหนึ่ ง ไปสู ่ 80 Cambodia ประเภทหนึ่ง...และประการที่สามคือ...หากไม่พิจารณาการ Timor-Leste Vietnam ่ใน in 70 แบ่งประเภทโดยใช้ทรัพยากรธรรมชาติเป็นเกณฑ์...(เช่น... living Myanmar Thailand เกณฑ์ การทำ � Lao PDR Agrarian เกษตรกรรม ประเทศที่เป็นหมู่เกาะขนาดเล็กในมหาสมุทรแปซิฟิก...และ ่อาศัยอยู 60 threshold อยละ) 60% of total population ระบบเศรษฐกิจที่อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ) ก็จะเห็น ดเป็นร้(%) Philippines (60%) 50 China Indonesia ได้ว่า ประเทศส่วนใหญ่ในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกถูก areas �นวนของประชากรที 40 จัดอยู่ในกลุ่ม...“ประเทศที่พึ่งพาการท�ำเกษตรกรรมเป็น (คิ rural พื้นที่ชนบท 30 Mongolia Malaysia หลัก” หรือ “ประเทศที่ก�ำลังขับเคลื่อนไปสู่ความเป็นสังคม Korea, Rep. เมื อ ง”...อั น ที่ จ ริ ง นั้ น ...หากพิ จ าณา...เฉพาะประเทศจี น Share 20 อิ น โดนี เ ซี ย ...และเวี ย ดนาม...ก็ จ ะเห็ น ได้ ว ่ า ประชากรใน จำ New Zealand Australia 10 Japan ภู มิ ภ าคเอเชี ย ตะวั น ออกและแปซิ ฟ ิ ก นั้ น ...ด�ำรงชี พ และ 0 ท�ำงานอยู่ในบริบทที่ “พึ่งพาการท�ำเกษตรกรรมเป็นหลัก” 1,000 2,000 4,000 8,000 16,000 32,000 และ...“ก�ำลังขับเคลื่อนเข้าสู่ความเป็นสังคมเมือง”...และ รายได้ประชาชาติต่อหัGDP ว พ.ศ.2547 (อัตราแลกเปลี per capita ่ยน เหรียญสหรัฐ พ.ศ.2548) (2005 US$) ประเด็นนี้ ก็ถือว่ามีความส�ำคัญเป็นอันมาก...เนื่องจาก... แหล่งที่มา: ธนาคารโลก พ.ศ.2556b. ตามที่ระบุในรายงานการพัฒนาโลกประจ�ำปี พ.ศ.2556 นั้น หมายเหตุ: ขนาดวงกลม = รายได้ต่อหัวในปี พ.ศ.2553 เมื่อประเทศหนึ่งก�ำลังก้าวเข้าสู่ความเป็นเมือง นั้น การ เปลี่ยนผ่านทั้งหมดมีแนวโน้มจะเป็นไปในขั้นตอนในลักษณะ แผนภาพ 0.19: คนส่วนใหญ่ในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกอาศัยอยู่ในประเทศที่ เดียวกัน...3...ขั้นตอน...ได้แก่...ประสิทธิภาพในการผลิต... มีการขยายตัวของเมืองอย่างรวดเร็ว รวมทั้งค่าแรงจะสูงขึ้น มาตรฐานการครองชีพยกระดับขึ้น... และประชากรหลุดพ้นจากความยากจนเข้าสู่สถานะชนชั้น เศรษฐกิ จการขยายตั Urbanizing ง: การเปลี วของเมือChange economies: in่ยthe นแปลงของจำ �นวน share of the กลางเป็นจ�ำนวนมากขึ้น...ซึ่งจะท�ำให้เกิดความเป็นปึกแผ่น ประชากรที ่อาศัยอยู population ที่ชurban ่ในพื้นin living นบทในปี พ.ศ.2553-2543 areas, 2000–10 ในสังคมมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม หากประเทศมีความเป็น 16 สังคมเมืองมากเกินไป ก็อาจท�ำให้การเปลี่ยนผ่านข้อใดข้อ living 14 หนึ่งข้างต้นล้าหลังได้ ซึ่งเหตุการณ์เช่นนี้...ก็ก�ำลังด�ำเนินไป �นวน China population ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกอยู่ในปัจจุบัน...จึง อยู่ในพื้นที่ชนบท นแปลงจำ 12 Lao PDR 10 Mongolia จ�ำเป็นที่จะต้องจับตาดูนโยบายต่างๆ อย่างใกล้ชิด Malaysia share of total ่ย areas อยละของการเปลี 8 Indonesia การน�ำวิธีก�ำหนดรูปแบบมาใช้กับภูมิภาคเอเชียตะวันออก ่อาศัย Philippines in urban 6 Vietnam เกณฑ์ การขยาย และแปซิ ฟ ิ ก นี้ . ..ช่ ว ยให้ เ กิ ด ข้ อ เสนอแนะเพื่ อ ก�ำหนด ประชากรที Urbanizing 4 Myanmar ตัวของเมือง threshold นโยบายด้านต่างๆ...ดังต่อไปนี้ เพื่อให้ความเป็นอยู่ที่ดีจาก (4.5%) Timor-Leste การท�ำงานเกิ ด ความยั่ ง ยื น ...ซึ่ ง ถื อ เป็ น ประเด็ น ที่ มี ค วาม the (4.5%) ราร้ Thailand Cambodia 2 in ส�ำคัญสูงสุดในภูมิภาค อัต % change 0 Papua New Guinea –2 0 20 40 60 80 100 120 140 160 180 % อัตราการเปลี่ยนแปลงรายได้ change ประชาชาติ in ต่อ หัวGDP per capita พ.ศ.2548 (2005 (อัตราแลกเปลี ่ยน US$) เหรียญสหรัฐ พ.ศ.2548) แหล่งที่มา: ธนาคารโลก พ.ศ.2556c. หมายเหตุ: ขนาดวงกลม = รายได้ต่อหัวในปี พ.ศ.2553 ใดที่ โ ดดเด่ น เป็ น พิ เ ศษดั ง เช่ น ในตลาดเกิ ด ใหม่ ข อง ภูมิภาคอื่นๆ (เช่น ประเทศที่ประชากรส่วนใหญ่สูงอายุใน ยุโรป...และเอเชียกลาง...รวมถึงประเทศที่ก�ำลังขับเคลื่อนสู่ เศรษฐกิจในระบบในละตินอเมริกา และแคริบเบียน หรือ O v e r v i e w   1 9 แผนภาพ 0.20: อัตราการมีส่วนร่วมของประชากรวัยทำ�งาน ในระบบสูงขึ้นเมื่อความเป็นเมืองขยายตัวมากขึ้น ประมาณการจากจำ�นวนผู้ประกันตนในระบบประกันสังคม Formalizing economies: Share of the labor force that is contributing to pensions, 2000–10 ระเบียบแบบแผนเศรษฐกิจ: จำ�นวนของกำ �ลังแรงงานที่ทำ �การสบทบกองทุนเงินบำ �นาญในปี พ.ศ.2543-2553 90 80 KOR (%) ร้อยละ) force 70 (คิดเป็น in the labor 60 �ลังแรงงาน contributors MYS 50 �นาญจากกำ MNG 40 นเงินบำ of "active" pension CHN �นวนการสบทบกองทุ 30 PHL THA 20 VNM Share จำ IDN 10 TLS PNG LAO KHM 0 พ.ศ.2543 2000 พ.ศ.2545 2002 พ.ศ.2547 2004 พ.ศ.2549 2006 พ.ศ.2551 2008 พ.ศ.2553 2010 แหล่งที่มา: ฐานข้อมูลเงินบำ�นาญธนาคารโลกสำ�หรับปี พ.ศ.2556 ธนาคารโลกในปี พ.ศ.2556c. ประเทศที่เป็นหมู่เกาะขนาดเล็ก และเมื่อเกิดการพัฒนาด้านข้อมูลข่าวสารและเทคโนโลยี... ในประเทศที่เป็นหมู่เกาะขนาดเล็กนั้น...การสร้างงานใน ซึ่งส่งผลให้ประเทศหมู่เกาะเหล่านี้ “เข้าใกล้” กับตลาดที่ ภาคเอกชนถูกข้อจำ�กัดด้วยประชากรที่มีจำ�นวนน้อย...และ อยู่ไกลออกไปในทางเศรษฐศาสตร์ได้มากขึ้น...โอกาสการ มีการกระจายตัวสูง...นอกเหนือจากภาคธุรกิจเฉพาะทาง จ้างงานในศูนย์บริการลูกค้าทางโทรศัพท์และการให้บริการ แล้ว...ขนาดที่ค่อนข้างเล็กยังก่อให้เกิดความยากลำ�บากใน ทางธุรกิจจึงอาจมีมากขึ้นตามไปด้วย...สำ�หรับผู้มีอำ�นาจ การสร้างความประหยัดจากขนาดการผลิต...ยิ่งไปกว่านั้น กำ�หนดนโยบายเอง...ก็ได้ให้ความสำ�คัญกับการเตรียมพร้อม ประเทศหมู่เกาะเหล่านี้...ยังถูกจำ�กัดด้วยระยะทางที่ห่าง ประชากรที่เป็นเยาวชนให้คว้าโอกาสอันดีนี้ไว้...รวมถึงเพื่อ ไกล ซึ่งทำ�ให้เกิดข้อแตกต่างจากประเทศหมู่เกาะขนาดเล็ก ให้ประสบความสำ�เร็จหากถูกจ้างงานในต่างประเทศ...และ อื่นๆ ในทะเลแคริบเบียน และแอฟริกาตอนใต้ รวมทั้งส่ง ในการ เตรียมความพร้อมดังกล่าว ภาคการบริการจะกลาย ผลในทางลบต่อความสามารถในการแข่งขัน แม้ในกิจกรรม มาเป็นแหล่งงานให้กับประชากรที่กระจายตัวอยู่ตามหมู่ ทางเศรษฐกิ จ ที่ ท รั พ ยากรที่ มี ม าแต่ เ ดิ ม ควรก่ อ ให้ เ กิ ด เกาะที่ห่างไกล...โดยรัฐบาลในตลาดขนาดใหญ่ของประเทศ ประโยชน์กับประเทศเหล่านี้ก็ตาม...ถึงแม้ประเทศหมู่เกาะ เพื่อนบ้าน...ก็สามารถช่วยเพิ่มโอกาสให้กับประชากรที่ใช้ ในมหาสมุทรแปซิฟิกเหล่านี้จะถูกภูมิศาสตร์ทางเศรษฐกิจ แรงงาน...โดยขยายโครงการจ้างแรงงานต่างชาติที่ประสบ จำ � กั ด การแข่ ง ขั น ด้ า นการผลิ ต ...และก่ อ ความยุ่ ง ยากใน ความสำ�เร็จเข้าไปยังประเทศหมู่เกาะเหล่านี้ การผลิตทรัพกรกรธรรมชาติเพื่อส่งออก...แต่การบริหาร จัดการเพื่อแสวงหาประโยชน์จากทรัพยากรเหล่านี้ รวมไป ถึงการท่องเที่ยวก็ได้สร้างโอกาสให้มีการทำ�งานให้เกิดขึ้น 2 0   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k เศรษฐกิจที่พึ่งพาเกษตรกรรมเป็นหลัก ที่ สุ ด คื อ ตลาดที่ ดิ น ...เนื่ อ งจากที่ ดิ น ถื อ เป็ น ปั จ จั ย ที่ มี ก าร ส�ำหรับประเทศที่มีรูปแบบเศรษฐกิจแบบพึ่งพาเกษตรกรรม เคลื่อนไหวต�่ำที่สุดของภาคการผลิต การวางผังเมืองที่ดีจึง เป็นหลัก (โดยเฉพาะประเทศกัมพูชา สปป. ลาว พม่า เป็ น กุ ญ แจที่ จ ะน�ำไปสู ่ ก ารเพิ่ ม ความยื ด หยุ ่ น ...และ ปาปัวนิวกินี และติมอร์ตะวันออก) นั้น ความส�ำคัญของการ ประสิทธิภาพการใช้ที่ดินให้เกิดผลผลิตในที่สุด...การวาง ก�ำหนดนโยบายเพื่อยกระดับความเป็นอยู่ของประชากรจาก ผั ง เมื อ งได้ ก ลายมาเป็ น นโยบายที่ ส ่ ง ผลกระทบต่ อ ผล การท�ำงาน ได้แก่ การเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร เพื่อให้ ประโยชน์ของหน่วยธุรกิจในเขตเมืองใหญ่เล็กมากที่สุด...ใน อิสระแก่แรงงานและทุนมนุษย์ในการท�ำงานให้กับธุรกิจที่ การเติบโต และก้าวไปสู่ห่วงโซ่คุณค่า...รวมไปถึงการสร้าง นอกเหนือจากฟาร์มปศุสัตว์...และในที่สุดจะโยกย้ายเข้า และรักษาไว้ซึ่งความต้องการแรงงาน และทุนมนุษย์...สิ่ง มายั ง เขตเมื อ งใหญ่ เ ล็ ก ต่ า งๆ...เครื่ อ งมื อ อั น ทรง ส�ำคัญอีกประการหนึ่งได้แก่ โครงสร้างพื้นฐานของเมืองและ ประสิทธิภาพมากที่สุดในการเพิ่มผลิตผลทางการเกษตรและ การให้บริการ...เพื่อให้เมืองที่ก�ำลังเติบโตนั้นมีแรงงานมีฝีมือ อ�ำนวยความสะดวกให้กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ก็คือ จ�ำนวนมากพอจะส่งเสริมระบบเศรษฐกิจด้วยการรวมตัว การปฏิรูปที่ดิน โครงการขยายภาคการเกษตร การผ่อนปรน เป็นกลุ่มก้อน...มากกว่าก่อให้เกิดภาระค่าใช้จ่ายจากความ ราคา...โครงสร้ า งพื้ น ฐานในชนบท...และการให้ บ ริ ก าร แออัด ตัวอย่างที่ดีในการด�ำเนินการดังกล่าว ได้แก่ ประเทศ ทางการศึกษาและสุขภาพที่มีคุณภาพ เพื่อสร้างทุนมนุษย์ ญี่ปุ่น และเกาหลีใต้ ซึ่งสามารถน�ำมาเป็นแบบอย่างและ จากรายงานการพัฒนาประจ�ำประเทศฟิลิปปินส์ ประจ�ำปี แนวทางให้กับผู้มีอ�ำนาจก�ำหนดนโยบายในภูมิภาคเอเชีย พ.ศ.2556: การสร้างงานและเพิ่มคุณภาพงาน (ธนาคารโลก ตะวันออกและแปซิฟิกแห่งนี้ได้ พ.ศ.2556b)...ได้อธิบายถึงผลลัพธ์ของความสามารถในการ ผลิตที่ตกต�่ำและอัตราความยากจนที่เพิ่มสูงอย่างคงที่...อัน เศรษฐกิจนอกระบบ เป็นผลสืบเนื่องจากการละเลยมาตรการข้างต้น ในอันที่จะ ในหลายประเทศของภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกที่ รักษาไว้ซึ่งความเป็นอยู่ที่ดีจากการท�ำงาน...รัฐบาลจึงควร มีการเปลี่ยนแปลงความเป็นเมืองได้ก้าวหน้าไปแล้ว...(โดย ระบุและยกเลิกนโยบายใดๆ ก็ตาม ที่ก่อให้เกิดข้อจ�ำกัด ไม่ เฉพาะประเทศจีน มาเลเซีย มองโกเลีย และเวียดนาม) นั้น ว่าจะในทางตรงหรือทางอ้อม ให้กับประชากรผู้ใช้แรงงาน รัฐบาลต้องเผชิญกับความท้าทายในการท�ำให้การจ้างงาน โยกย้ายภาคเกษตรกรรมสู่ภาคอุตสาหกรรมในชนบท...รวม “เข้ามาอยู่ในระบบ”...ซึ่งส่วนหนึ่งก็เพื่อเพิ่มความคุ้มครอง ไปถึงภาคการผลิตและการบริการในเมืองใหญ่ด้วย...ระบบ ด้านสังคมที่จ�ำเป็น กุญแจส�ำคัญของประเทศเหล่านี้ ได้แก่ หูโข่วในประเทศจีน ถือเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของการด�ำเนิน การหลี ก เลี่ ย งการก�ำหนดหรื อ ยึ ด มั่ น อยู ่ กั บ นโยบายและ การที่ว่านี้...และประสบการณ์ของประเทศเวียดนามในช่วงปี กรอบข้อบังคับที่ก่อให้เกิดการแบ่งส่วนตลาด ซึ่งมักมีที่มา พ.ศ.2533-2543 รวมถึงในช่วงระหว่าง พ.ศ.2554-2564 ก็ จากข้อจ�ำกัดด้านการเมืองและเศรษฐกิจที่มีต่อการแข่งขัน เป็นตัวอย่างของความส�ำเร็จที่มักได้รับการกล่าวถึงอยู่เสมอ ความสามารถในการแข่งขันของตลาด...และข้อจ�ำกัดของ อย่างไรก็ตาม อันตรายที่ควรหลีกเลี่ยง ได้แก่ การมุ่งสู่การ อ�ำนาจในการท�ำลายเพื่อสร้างสรรค์...การแบ่งส่วนตลาด ขยายตัวของเมืองแทนที่จะด�ำเนินการด้านนโยบาย ซึ่งจะ อาจเกิดจากความแตกต่างในการจัดเก็บภาษีจากแหล่งที่มา เห็นได้จากความพยายามในการห้ามปรามประชากรไม่ให้ ของรายได้ต่างๆ...กฏข้อบังคับที่ไม่ให้เครดิตกับประชากรที่ เข้ า สู ่ ต ลาดที่ ดิ น ซึ่ ง ผิ ด ปกติ . ..(โดยเฉพาะอย่ า งยิ่ ง ในเขต ท�ำงานอิสระ ธุรกิจขนาดเล็ก และธุรกิจที่ผู้หญิงเป็นเจ้าของ ชนบท)...การใช้ที่ดินโดยไม่เกิดผลผลิต ประชากรที่โยกย้าย ไม่ว่าจะโดยทางตรงหรือทางอ้อมก็ตาม...รวมถึงความแตก ถิ่นฐานเพื่อให้ได้รับการบริการด้านสุขภาพและการศึกษาที่ดี ต่างระหว่างงานประเภทที่ก�ำหนดไว้ในกฏหมายแรงงานและ ขึ้น สังคมเมืองที่ไม่พร้อมส�ำหรับการเพิ่มจ�ำนวนประชากร ที่ไม่มีการระบุไว้หรือมีการรองรับตามกฏหมาย โดยเฉพาะ อย่างรวดเร็ว...และมาตรฐานการครองชีพระหว่างเขตเมือง อย่างยิ่ง การออกแบบและการสนับสนุนด้านการเงินให้กับ กับชนบทที่แตกต่างกันมากขึ้นทุกขณะ ผลประโยชน์ จ ากการคุ ้ ม ครองทางสั ง คมของประชากรที่ ท�ำงานแบบไม่ได้รับค่าจ้าง เศรษฐกิจแบบชุมชนเมือง ส�ำหรับประเทศที่ก�ำลังเปลี่ยนแปลงไปสู่ระบบเมืองอย่าง แบบจ�ำลองของกฏข้อบังคับด้านแรงงานและความคุ้มครอง รวดเร็ว (โดยเฉพาะประเทศจีน อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และ ทางสั ง คมที่ มุ ่ ง เน้ น เพี ย งบางสถานที่ . และการท�ำงานบาง เวียดนาม)...นั้น ความส�ำคัญด้านนโยบายที่อยู่ในล�ำดับต้นๆ ประเภท...รวมถึงที่ได้รับเงินจากการสมทบเงินจากลูกจ้าง ได้แก่...การด�ำเนินการให้เขตเมืองมีสภาพความเป็นอยู่ที่ดี และนายจ้างตามที่กฏหมายก�ำหนด...ก่อให้เกิดการแบ่งส่วน ขึ้น...ในการอธิบายเกี่ยวกับความเป็นอยู่ที่ดีจากการท�ำงาน ตลาดอย่างจงใจ ในประเทศที่มีรายได้ในระดับต�่ำและระดับ นั้น...อาจไม่ตรงกับที่คนส่วนใหญ่คิดมากนัก คือตลาดปัจจัย ปานกลางโดยมาก...การแบ่ ง ส่ ว นตลาดอย่ า งจงใจจะถู ก การผลิตที่ผู้มีอ�ำนาจก�ำหนดนโยบายควรให้ความส�ำคัญมาก ท�ำให้เพิ่มมากขึ้นได้โดยความอ่อนแอของสถาบันและการ O v e r v i e w   2 1 บริหารจัดการ...ผลลัพธ์ที่มักเกิดขึ้นได้แก่การที่ประชากรที่ สามารถแทรกแซงทั้งการเงินเเละการเมือง จึงท�ำให้กลุ่มคน ใช้ แ รงงานจ�ำนวนมากถู ก ถอดสิ ท ธิ แ ละกี ด กั น จากความ รวยเเละคนที่เสียประโยชน์จากการคุ้มครองทางสังคมน้อย คุ้มครองทางสังคม...และสถาบันด้านแรงงาน...ในการหลีก กว่าเมื่อเทียบกับภูมิภาคอื่น เลี่ยงไม่ให้เกิดการแบ่งส่วนตลาดนั้น...ผู้มีอ�ำนาจก�ำหนด นโยบายควรค�ำนึงถึงนโยบายด้านเศรษฐกิจมหภาค กฏข้อ ประการที่สาม...ได้แก่...ความเสี่ยงที่เกิดจากจากการเพิกเฉย บั ง คั บ ในการประกอบธุ ร กิ จ ...โครงการการพั ฒ นาทุ น หรือการท�ำให้อคติที่มีต่อกรอบนโยบายในปัจจุบันเพิ่มความ มนุษย์...รวมถึงนโยบายคุ้มครองแรงงานและคุ้มครองทาง รุนแรงขึ้น...และเริ่มส่งผลในการจ�ำกัดความเป็นอยู่ที่ดีจาก สังคม ที่ครอบคลุมการผลิตทางเศรษฐกิจทุกรูปแบบ...และ การท�ำงานนั้นเพิ่มสูงขึ้นในประเทศแถบเอเชียตะวันออก การท�ำงานทุกประเภทในภูมิภาค ซึ่งจะช่วยให้เกิดการโยก และแปซิ ฟ ิ ก ...ซึ่ ง เป็ น ผลมาจากการเปลี่ ย นแปลงด้ า น ย้าย...และจัดสรรปัจจัยอย่างมีประสิทธิภาพ...เพื่อช่วยให้ ประชากรที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ปัญหาประชากรสูงอายุจะ ประเทศต่างๆ...สามารถข้ามพ้นการเปลี่ยนแปลงอันยาก เพิ่มมากขึ้นในช่วงเวลาไม่กี่ปีนับจากนี้ และการเปลี่ยนแปลง ล�ำบากออกจากการเป็ น ประเทศที่ มี ร ายได้ ใ นระดั บ ปาน ด้านประชากรก็มีแนวโน้มจะเกิดขึ้นทั่วทั้งภูมิภาคด้วยความ กลางได้ รวดเร็วกว่าที่เคยเกิดขึ้นในภูมิภาคอื่นๆ (แผนภาพ 0.21) ใน ประเทศจีน...เมื่อ...พ.ศ.2555...ส�ำนักงานสถิติแห่งชาติได้ “การด�ำเนินธุรกิจตามปกติ”... รายงานเกี่ยวกับการลดลงของประชากรวัยท�ำงานซึ่งเกิดขึ้น ไม่ใช่ทางเลือก เป็นครั้งแรกในประเทศ...ส่วนประเทศเกาหลีก็มีอัตราการ เพราะอะไรแนวทางที่ปรากฏในรายงานฉบับนี้จึงต้องสร้าง ทดแทนประชากรที่ต�่ำที่สุดในโลก...และหากอายุคาดเฉลี่ย ความน่าสนใจให้กับผู้ก�ำหนดนโยบายในประเทศแถบเอเชีย ของประชากรชาวญี่ปุ่นสามารถใช้เป็นเกณฑ์เปรียบเทียบที่ ตะวันออกและแปซิฟิก...ค�ำตอบประการแรกได้แก่ “การไม่ เหมาะสมได้ ก็จะหมายความว่าประชากรจ�ำนวนมหาศาลใน ท�ำอะไร” และด�ำเนินธุรกิจไปตามปกติ ไม่ได้เป็นทางเลือกที่ เอเชียตะวันออกจะมีอายุยืนยาวขึ้น...แม้กระทั่งประเทศที่ ควรเดิน เนื่องจากประเทศต่างๆ ก�ำลังเผชิญกับอนาคตที่ ค่อนข้างใหม่ในมหาสมุทรแปซิฟิก...โรคไม่ติดต่อที่มาพร้อม การเติบโตทางเศรษฐกิจอาจไม่เป็นไปในอัตราที่รวดเร็ว... กับ “การใช้ชีวิต” ก็จะสร้างภาระค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพผู้สูง และมีความกดดันในการตอบโต้ภัยคุกคามต่อความเป็นอยู่ที่ อายุให้กับประเทศเหล่านี้ได้ในไม่ช้า ดีจาการท�ำงาน ผลจากการไม่ด�ำเนินการใดๆ เพื่อให้ผล ตอบแทนด้านสวัสดิการในการท�ำงานจะยิ่งสั่นคลอนความ อย่างไรก็ตาม...แบบจ�ำลองนโยบายส่วนใหญ่ที่ใช้กันอยู่ใน สมานฉันท์ในสังคม...และเมื่อการเติบโตเป็นไปอย่างเชื่องช้า ประเทศแถบเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกปัจจุบันไม่ได้เอื้อ ก็จะจ�ำกัดความสามารถในการผลิตและผลตอบแทนด้าน ต่อการยืดอายุการท�ำงาน...การจ�ำกัดความสามารถในการ มาตรฐานการครองชีพด้วย ผลิตของประชากรผู้ใช้แรงงานสูงอายุ...กีดกันประชากรผู้ใช้ แรงงานไม่ให้มีทักษะที่จ�ำเป็นหรือไม่ให้การสนับสนุนการ ประการที่สอง...ดังที่ได้กล่าวมาแล้วว่าจากประวัติศาสตร์ ท�ำงานในระบบส�ำหรับผู้สูงอายุ...(เช่น...การท�ำงานนอก การแทรกแซงตลาดแรงงาน...รวมถึงการคุ้มครองทางสังคม เวลา หรือการท�ำงานนอกชั่วโมงท�ำงานปกติ)...การกีดกัน ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกนี้มีความเป็นมาค่อน ทางโครงสร้างไม่ให้ประชากรมีอายุงานที่ยาวขึ้นได้ และใน ข้างสั้น เมื่อเทียบกับละตินอเมริกา และยุโรปตอนกลาง เอเชียตะวันออกและแปซิฟิก...ก็ยังไม่เลวร้ายเท่าในละติน เนื่องจากต้นทุนในการเปลี่ยนเเปลงจากจุดยืนเชิงนโยบายที่ อเมริกาหรือยุโรปตอนกลาง...ซึ่งบ่อยครั้งจะจ่ายเงินให้ออก เอื้อต่อปัจจัยการผลิตไม่กี่ประเภท กิจการการผลิตไม่กี่ภาค จากเเรงงานเร็วกว่าที่ควร...ในปัจจุบัน...ประชากรจ�ำนวน และเเนวทางการท�ำงานเพี่ ย งไม่ กี่ เ เบบ...มาสู ่ จุ ด ยื น ทาง มากในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกยังคงมีวัยสูงอายุท�ำงาน นโยบายที่เอื้อให้กับเเรงงานทุกคนต�่ำลง...ท�ำให้จุดยืนเชิง เนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น อย่างไรก็ตาม การท�ำงานใน นโยบายนี้ เ มื่ อ เที ย บกั บ นโยบายเดิ ม มี โ อกาสการเปลี่ ย น ลักษณะนี้ถือเป็นผลลัพธ์ที่เลวร้ายตกค้างมากกว่าจะเป็นผล เเปลงต้นทุนที่ดีกว่า...ตัวอย่างเช่น...ในขณะที่รัฐบาลของ ตามเป้าหมายของนโยบายทั่วทั้งภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประเทศในละตินอเมริกา และยุโรปกลางอาจมองว่าแนวคิด ประเทศหมู ่ เ กาะในมหาสมุ ท รแปซิ ฟ ิ ก ...การมุ ่ ง เน้ น ด้ า น เกี่ ย วกั บ ความคุ ้ ม ครองทางสั ง คมแบบ...“ไม่ ต ้ อ งส่ ง เงิ น โภชนาการและการป้องกันต่างๆ...สามารถช่วยยืดอายุการ สมทบ”...นั้ น เป็ น ที่ น ่ า ปรารถนา...มากกว่ า การได้ รั บ เงิ น ท�ำงานออกไป...และแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพได้ สมทบกองทุนจากนายจ้างและแรงงาน...รัฐบาลเหล่านี้อาจ อีกด้วย ไม่สามารถรับภาระค่าใช้จ่ายในการเปลี่ยนแปลงจากระบบ การคุ้มครองทางสังคมที่ใช้อยู่ในปัจจุบันได้...ต้นทุนต�่ำที่เป็น ทางเลื อ กด้ า นนโยบายที่ น�ำเสนอไว้ ใ นรายงานฉบั บ นี้ อยู่ของรัฐบาลในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเเละแปซิฟิก ท�ำให้ สามารถช่วยเหลือประเทศในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก 2 2   E a s t A s i a P a c i f i c a t Wo r k แผนภาพ 0.21: ช่วงอายุที่ภูมิภาคเอเชียตะวันออกกำ�ลังเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว Aging populations: ช่วงอายุ Current ของประชากร: ช่วand projected งอายุ old-age ปัจจุบันและอั ตราส่dependency วนช่วงวัยที่เป็ratio นภาระ 128 JPN JPN 64 KOR KOR THA THA CHN CHN NZL AUS NZL AUS ratio VNM VNM วงวัยที่เป็นภาระ 32 IDN IDN dependency MMR MMR MYS MYS MNG MNG KHM KHM อัตราส่วนช่ LAO LAO Old-age 16 PHL PHL PNG PNG 8 TLS TLS 4 พ.ศ.2553 2010 พ.ศ.2558 2015 พ.ศ.2563 2020 พ.ศ.2568 2025 พ.ศ.2573 2030 พ.ศ.2578 2035 พ.ศ.2583 2040 พ.ศ.2588 2045 พ.ศ.2593 2050 แหล่งที่มา: แผนกประชากร แห่งสหประชาชาติ หมายเหตุ: อัตราการเป็นภาระในผู้สูงวัย คิดจากประชากรที่สูงกว่า 64 ปีหารด้วยจำ�นวนประชากร 15-64 ปี โดยใช้ข้อมูลการประมาณการจากสหประชาชาติ (ตัวแปรกลาง) ในการเพิ่มความสามารถในการผลิต...เพื่อคงไว้ซึ่งอัตราการ แผนภาพ 0.22:  ข้อจำ�กัดต่อการเจริญเติบโตจากเศรษฐกิจนอกระบบ เติ บ โต...อั น จะช่ ว ยเพิ่ ม รายได้ ก ่ อ นถึ ง วั ย สู ง อายุ . ..ซึ่ ง เป็ น ขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นอันตรายกับอนาคตของประเทศ สถานการณ์ “ติดกับ” อันน่าฉงนของประเทศที่มีรายได้ ระดั บ ปานกลางในยุ โ รปและละติ น อเมริ ก าตอนใต้ . ..ที่ การซ้อนทั บกันของช่วงอายุ Overlapping และการเรี aging ยกร้องในการวางระบบในปี and formalizing พ.ศ.2553 challenges 2010 ประชากร แก่ ก่อน รวย (ดิล และ คาราส : พ.ศ.2550) ยละ) (%) ซึ่งตัวอย่างของประเทศเหล่านี้ควรท�ำให้ผู้ก�ำหนดนโยบายใน เป็นร้อ 100 2010 เกณฑ์ Aging ช่วงอายุ threshold Australia Japan เอเชียตะวันออกและแปซิฟิกมีความระมัดระวังมากขึ้น (คิด 90 force, 2000 80 Korea, Rep. เกณฑ์ การ Formalizing ตามที่ได้แสดงให้เห็นในแผนภาพ...0.22...หลายประเทศใน the labor 70 วางระบบ upper เอเชียตะวันออกก�ำลังประสบกับภาวะก�ำลังแรงงานและ งแรงงาน ที่สูงกว่า threshold 60 ประชากรที่ สู ง วั ย ขึ้ น ...อย่ า งไรก็ ต าม...เนื่ อ งจากยั ง คงมี in Malaysia เศรษฐกิจนอกระบบขนาดใหญ่...ประเทศเหล่านี้จึงยังไม่มี �ลั 50 �นาญในกำ of pension contributors Mongolia 40 รายได้ ใ นระดั บ เดี ย วกั น ...(ดั ง ระบุ ใ นขนาดฟองสบู ่ ) ...กั บ China ประเทศเพื่อนบ้านที่พัฒนาแล้ว...นโยบายที่ส่งเสริมให้เกิด นบำ 30 Philippines เกณฑ์ การ Formalizing การโยกย้ายปัจจัย...และให้สนับสนุนพลังขับเคลื่อน รวมถึง �นวนการสบทบเงิ Thailand 20 Vietnam วางระบบ lower Indonesia ที �กว่า ่ต่ำ threshold ความหลากหลายด้านรูปแบบการท�ำงานในภูมิภาคจะช่วย 10 Timor-Leste Papua New Guinea Lao CambodiaPDR ให้ ป ระเทศในเอเชี ย ตะวั น ออกและแปซิ ฟ ิ ก ข้ า มผ่ า นจาก 0 ความเป็นประเทศที่มีรายได้ระดับปานกลาง และเติบโตด้าน Share 0 5 10 15 20 25 30 35 40 45 จำ อัต ราส่วนช่ว Old-age งวัยที่เป็นภาระในปี dependency พ.ศ.2553 ratio, 2010 ความมั่งคั่งก่อนที่จะเผชิญกับความท้าทายอันยากยิ่งกว่าใน ระบบเศรษฐกิจที่เต็มไปด้วยผู้สูงอายุ แหล่งที่มา: ฐานข้อมูลเงินบำ�นาญธนาคารโลกสำ�หรับปี พ.ศ.2556; แผนกประชากรแห่งสหประชาชาติ หมายเหตุ: ขนาดวงกลม = รายได้ต่อหัวในปี พ.ศ.2553 O v e r v i e w   2 3 References and E. Mavroeidi. 2013. Tales from the Ayyagari, Meghana, Asli Demirgüç-Kunt, and Development Frontier: How China and Other Vojislav Maksimovic. 2011. “Small vs. Young Countries Harness Light Manufacturing to Firms across the World: Contribution to Create Jobs and Prosperity. Washington, DC: Employment, Job Creation, and Growth.” World Bank. Policy Research Working Paper 5631, World Giles, John, Dewen Wang, and Albert Park. Bank, Washington, DC. 2013. “Expanding Socia l Insurance Badiani, Reena, Reno Dewina, Jennifer Golan, Coverage in Urban China.” Research in and Trang Nguyen. 2013. “Escaping Poverty Labor Economics, (37): 123–79. through Work in East Asia and Pacifi c.” World Gill, Indermit, and Homi Kharas . 2007. Bank, Washington, DC. East Asian Rennaisance, World Bank; WDC. Betcherman, Gordon. 2012. “Labor Market Hanusch, Marek. 2013. “Jobless Growth? Okun’s Institutions: A Review of the Literature.” Law in East Asia.” Journal of International Background paper for the World Development Commerce, Economics, and Policy 4 (3): 1–14. Report 2013, World Bank, Washington, DC. Kucera, David, and Leanne Roncolato. 2012. Betcherman, Gordon, and Rizwanul Islam, “Structure Matters: Sectoral Drivers of eds. 2001. East Asian Labor Markets and Development and the Labour Productivity- the Economic Crisis: Impacts, Responses, Employment Relationship.” ILO Research and Lessons. Washington, DC: World Bank; Paper 3, International Labour Organization, Geneva: International Labour Organization. Geneva. Del Carpio, Ximena, Julian Messina, and Anna Liang, Xiaoyan, and Shuang Chen. 2013. Sanz-de-Galdeano. 2013. “Minimum Wages De ve loping Ski l l s for Economi c and Labor Market Outcomes in Thailand.” Transformation and Social Harmony in Mimeo, World Bank, East Asia Pacifi c Social Yunnan, China. Directions in Development Protection and Labor Unit. Series. Washington, DC: World Bank. Del Carpio, Ximena, Cuong Nguyen, and National Bureau of Statistics of China. 2011. Liang Choon Wang. 2013. “The Impacts of China Statistical Yearbook 2011. Beijing: Minimum Wages on Employment, Wages, and China Statistics Press. Welfare: The Case of Vietnam.” Mimeo, World Nguyen, Ha, V. Cuong Ng uyen, and Liang Choon Bank, East Asia Pacifi c Social Protection and Wang. 2013. “The Impact of Minimum Wages Labor Unit. on Wages and Employment in Vietnam.” Del Carpio, Ximena, Ha Nguyen, and Liang Mimeo, World Bank, Washington, DC. Choon Wang. 2012. “Does the Minimum World Bank. 1993. The East Asian Miracle: Wage Affect Employment? Evidence from the Economic Growth and Public Policy. Policy Manufacturing Sector in Indonesia.” Policy Research Report. Washington, DC: World Research Working Paper 6147, World Bank, Bank. Washington, DC. ———. 2011. East Asia and Pacific Economic Development Committee. 2012. “Creating Jobs Update 2011. 2 vols. Washington, DC: World Good for Development: Policy Directions from Bank. the 2013 World Development Report on Jobs.” ———. 2012a. East Asia and Pacifi c Economic DC2012-0011, Joint Ministerial Committee Update 2012. Vol. 2: Remaining Resilient. of the Board of Governors of the World Bank Washington, DC: World Bank, December. and the Fund on the Transfer of Real ———. 2012b. World Development Report 2013: Resources to Developing Countries, Jobs. Washington, DC: World Bank. Washington, DC,September 21. ———. 2013a. Lao PDR Development Report. Dinh, H., T. Rawski, A. Zafar, L. Wang, Washington, DC: World Bank. ———. 2013b. Philippine Development Report World Bank and Development Research 2013: Creating More and Bet ter Jobs. Center. 2012. China 2030: Building a Washington, DC: World Bank, September. Modern, Harmonious, and Creat ive ———....2013c....World...Development Indicators. Society. Washington, DC: World Bank and Washington, DC: World Bank. Development Research Center of the State http://ddp.worldbank.org/ddp/home.do. Council of the People’s Republic of China. SKU 32816